คือตอนที่เราต้องสอบเขียนศัพท์อังกฤษ ครูบอกว่า ใครได้เต็มต้องไป'แข่ง'
เราได้9 คนอื่นๆก็ตั้งใจทำผิดก็ไม่อยากไปแข่ง เพื่อนที่เก่งกว่าเราอีกหลายสิบคนด้วย ได้0-8กันทั้งนั้นเราลืมไปว่าครูให้ไปแข่ง ไม่งั้นมันคงไม่ทำร้ายจิตใจเราขนาดนี้หรอก
😭😭เราเป็นตัวแทนไปแข่งกับห้องอื่นๆ มี6ห้อง หลังจากนั้นครูก็เริ่มสอน เราไม่ได้ตั้งใจฟังครูเลย เรานั่งหมอบซุกแขนตัวเองอยู่บนโต๊ะ เวลานั้นนั่งคิดว่า โง่จังวะ เรื่องแค่นี้ลืมไปได้ไง แล้วนั่งจะร้องไห้ อยากร้องไห้ แต่น้ำตามันไม่มีออกมาเลย แต่ในใจลึกๆ มันเครียดมาก
หลายคนอาจคิดว่าเป็นโอกาศดี แต่เราไม่คิดอย่างนั้นเลย เราต่ำเตี้ยเรี่ยดินมาก จาก6คน เพราะมีเพื่อนที่เก่งกว่าเรา เหมือนโดนรังแก คนที่ได้มากกว่าเราทำไมเขาไม่ได้ ส่วนเราได้น้อยกว่าทำไมเราได้ อ่อออ เพราะกูมั่ว พอหมดคาบเราขอครูถอนตัว ครูอธิบายรูปแบบการแข่ง แล้วพูดทำนองให้กำลังใจเรา แต่ไม่ได้ช่วยอะไรเราเลย ทำให้เราเครียดกว่าเดิม×100 แลครูบอกว่าลองไปตกลงเพื่อนที่ได้อันดับ2ดู เรากะว่าจะให้มันลง แต่มันไม่ยอม แต่เราเป็นเด็กเลวมาก อะไรไม่ชอบใจเราคือต้องทำให้พอใจเราให้ได้ พน. ว่าจะไปบอกครูว่าให้มันลงเลย




พอกลับมาบนรถ แม่เราซื้อของมาให้ เราก็ดีใจแล้วดูๆไป
เราบอกแม่เรื่องนี้ แม่เราภูมิใจมากที่เราได้ไปแข่ง
เราบอกแม่ว่าไม่อยากไปแข่ง เรากลัวว่าจะทำไม่ได้ (มีอีกหลายสาเหตุแต่เรียบเรียงคำพูดไม่ถูก)
แม่เราบอกว่าไม่ได้ไม่เป็นไร แต่ไม่แข่งไม่ได้
เราเครียดหนักแบบ×100000
เราไม่อยากแข่ง ถ้าถอนตัวได้ก็ถอน แต่กลัวแม่เสียใจ แต่คำที่เราจะบอกครูล่ะ พูดว่าอะไรดี
คำที่พูดกับแม่ด้วย
อยากรู้ว่าถอนตัวดีมั้ย เพราะมันกระทบจิตใจเราจริงๆ🙁🙁