คือเรื่องมันเริ่มจากตอนช่วงประถมปลายครอบครัวหนูตั้งใจจะปักฐานซื้อบ้าน อยู่เป็นครอบครัวจริงๆจังๆ เพราะก่อนหน้านี้พ่อย้ายงานกลับมาที่จ.บ้านเกิดเพื่อดูแลปู่กับย่า ทำให้แม่ที่ทำงานอยู่ที่เก่าเนี่ย ต้องทิ้งงานมาด้วย ด้วยความที่แม่อายุมากแล้วก็หางานยากจริงๆตอนแรกแม่ก็ไม่ยอมย้ายมาเพราะการศึกษาจบแค่ม.6อายุมากแล้วหางานยากจึงทำให้แยกกันอยู่ประมาณ 2 ปีหนูก็ยังประถมต้นยังไม่รู้เรื่องก็ย้ายตามพ่อมา พอมาอยู่บ้านด้วยกันแม่ก็ไม่มีงานทำ หลังๆมาก็เริ่มรับจ้างครอบครัวก็แย่พอสมควรรายได้ของแม่ลดลงเป็นเท่าตัว+กับภาระมากมายที่เพิ่มขึ้น ทั้งการต่อเติมบ้านฯลฯ ตอนนั้นกูไม่ได้สังเกตอะไร จนวันนึงจากมื้อเย็นที่มีอาหารมากมายก็กลับกลายเป็นไข่เจียว เงินไปโรงเรัยนก็ลดลงเป็นบางวัน จนหนักที่สุดคือเงินเก็บในธนาคารโรงเรียนของหนู 6พันบาท ก็โดนพ่อถอนไปหมด ตอนแรกหนูก็ไม่รู้แต่เพราะคุณแม่ก็เรืองๆกันกับพ่อเลยพูดถึงเงินออมของหนูต่อหน้าพ่อ หนูที่ได้ยินแบบนั้นก็ร้องไห้หนักมากๆ ความฝันตอนนั้นคือการมีโทรศัพท์ หนูจึงตั้งใจเก็บเงินหนูร้องไห้หนักมากๆ แต่พ่อสัญญาว่าพ่อจะคืนให้ หลังจากนั้นก็พึ่งได้รู้ว่าบ้านเราขัดสนขึ้นมากๆจนพักหลังๆค่าขนทหนูเหลือ 20 จาก 50 คือหนูเรียนรร.เอกชนขนทคือแพงทุกอย่างแพง ช่วงนั้นคือหนูน้อยใจมากๆ หนูจำได้ว่าหนูเยขอคุณแม่ซื้อขนมใส่ไส้ที่ตลาดแต่คุณแม่บีบแขนแล้วขึงตาใส่น่ากลัวมากๆหนูกลัวมากๆ หนูยังจำแววตาตอนนั้นได้ดี จนคุณพ่อคุณแม่เริ่มทะเลาะกัน ทำลายข้าวของ เอามีดไล่กัน ทุบประตู อมันน่ากลัวมากๆในตอนนั้น หนูยังจำภาพนั้นได้ดี คนแถวนั้นเขารู้กันหมดหนูเวทนาครอบครัวตัวเองมากๆ จากครอบครัวที่เคยมี ชีสิตที่เคยใช้ มันเคยดีไปหมด แต่วันนี้มันแย่มาก