ตอนนี้ท้อมากเลยค่ะ หนูไม่สามารถอยู่ที่บ้านได้ และต้องหาเงินเลี้ยงดูตัวเอง
แม่ไล่หนูออกจากบ้านประจำเลยค่ะ ตั้งแต่อายุ14-15 จนปีที่แล้วแม่ก็ได้ไล่ทั้งหนูและน้องออกจากบ้าน
และอยู่กับแฟนใหม่ หนูแม่ไม่ได้ให้เงินค่ะ. แต่จะมีการมาขอเงิน. ส่วนน้องแม่ให้ทุกเดือน5พันรวมค่าหอ
หนูเหนื่อย หนูอยากกลับไปเรียนหนังสือแบบน้อง แม่ก็ไม่ให้ หนูไม่อยากทำงานหนักแล้ว
หนูไม่ไหวแล้ว หนูอยากให้แม่เข้าใจ หนูอยากให้แม่เปิดใจ มีเหตุผล เป็นแม่ที่ใส่ใจลูก
หนูเคยมีปัญหากับเพื่อนที่โรงเรียนหนักมาก หนูโดนเพือนผชลวนลามบ่อยๆ ไปขอคำปรึกษา
แม่ก็จะชอบด่าและไล่มาเสมอ จนไม่กล้าพูดกับแม่ ถ้าทำอะไรนิดหน่อยไม่ถุกใจแม่ก็ด่า
แม่ก็ตี แม่ก็ไล่ ถึงออกบ้านมาแล้ว เพราะโดนไล่ แต่แม่ควรส่งเสียสักนิดรึป่าวคะ
น้องของหนู แม่ให้แค่5พันบาท รวมค่าหอ ทั้งที่เงินเดือนแม่เยอะมากๆ แต่เขาเอาเงินไปปรนเปอตัวเอง
ไม่ใยดีลูกเลย หนูลูกแท้ๆเขายังไม่ส่งเงินให้ แถมมีการขอความช่วยเหลือเรื่องเงิน
และเจ้ากี้เจ้าการบงการเงืนหนูอยู่ตลอด. ตอนนี้หนูเหนื่อย ท้อ อยากเรียน อยากกลับบ้านเจอแม่แบบที่คนเป็นแม่ควรจะเป็น
อยากเรียนค่ะ ขอให้ได้จบม.6 ก็ยังดี ขอให้ได้เรียนมหาลัยได้ไหม ขอให้ได้ทำสิ่งที่อยากทำได้ไหม
ขอให้ได้ใช้ชีวิตในแบบที่เด็กรุ่นเดียวกันเป็นได้ไหม อิจฉาเพื่อนค่ะ อิจฉาที่เขามีพ่อมีแม่ดูแล
อิจฉาที่ไม่ว่าเขาจะเป็นยังไงเขาก็มีพ่อแม่อยู่ มีบ้านให้กลับไป อิจฉาเพื่อนที่ถ้าทะเลาะกับแม่ก็ยังมีพ่อ
อิจฉาค่ะ ทำไมหนูต้องมาเจออะไรแบบนี้ ชีวิตฟ้าดินจะแกล้งกันอีกนานไหม