>>> 40+ อาจจะเริ่มไม่ตื่นเต้นกับหน้าที่การงาน ทำงานซ้ำๆ มาหลายปีแล้ว ชีวิตวนลูปแบบหาทางออกไม่เจอ

ไม่เห็นด้วยครับ (จะบอกว่า "ผิด" ก็เกรงใจ)
ยังตื่นเต้น ยิ่งพอได้ลองอะไรใหม่ ๆ ในหน้าที่เดิม
หรือ หาอะไรเพิ่มเติมทำ แต่ยังอยู่ในตำแหน่งเดิม  ก็สร้างความตื่นเต้นได้ครับ
แม้แต่ การพัฒนางานที่ทำอยู่ ให้มีเครื่องมือมากขึ้น ทำงานได้สะดวกขึ้น
หรือ การปรับเปลี่ยน สิ่งที่ทำอยู่ ให้ทันสมัยขึ้น ก็ด้วยครับ

อย่างผม ก็ยังสนุก กับการพัฒนางานตัวเอง
อันไหน ที่เคยทำอยู่ประจำ ผมก็หาทางทำให้สนุกกว่าเดิม
อันไหน ที่ไม่เคยทำ ก็จับมาทำ
อันไหน ที่เคยทำ แล้วปล่อยทิ้งไป ก็หยิบมาทำดูใหม่

เช่น ผมทำ IT โรงแรม แต่ตอนนี้ ก็หาทางคำนวณราคา ที่เหมาะสม สำหรับการตั้งราคาขาย ใน Internet
โดยใช้โปรแกรมต่าง ๆ ที่มีในมือ มาช่วย เช่น Excel

โปรแกรมจองห้อง ไม่ได้ Online กับ Internet แต่ผม ก็หาทางดึงข้อมูลการจองห้องพัก มาเก็บไว้ดูบนมือถือ ได้
ซึ่งก็ยังไม่เพียงพอ ผมก็ยังหาทางทำในแบบที่ อัตโนมัติมากขึ้นกว่า ที่ทำได้ ณ ตอนนี้


เหล่านี้คือความตื่นเต้น ความสนุก ไม่จำเจ ครับ
ทุกอย่าง เกิดจากเรา ได้ครับ




>>> 40+ พอมีเงินใช้ได้ ไม่ต้องหมกหมุ่นหาเงิน

ผิดแล้วครับ
ค่าใช้จ่ายมากขึ้น ลูกโตขึ้น
ตัวเองก็ต้องหาเงินให้มากขึ้นครับ


>>> 40+ มีครอบครัวมาสักพัก ชีวิตคู่อาจจะเริ่มจืดๆ

ต้องแล้วแต่นิสัยคนครับ
ถ้ามีครอบครัวแล้ว เริ่มจืด ๆ ก็หากิ๊กเพิ่มครับ เอ๊ย.....! ไม่ใช่
ก็หาอะไรหวานแหวว ทำกันบ้างครับ


>>> 40+ ลูกเริ่มโต ไม่ต้องประคบประหงมมาก เริ่มมีเวลาสำหรับตัวเองเหลือ

อืมมมม ส่วนหนึ่งก็ใช่  ครับ
ลูกโตแล้ว การดูแลแบบประกบ ที่ต้องคอยรับคอยส่งตลอด ก็น้อยลง
แต่ก็ไม่ถึงกับ มีเวลาเหลือ
อย่างผมเอง ผมก็ยังคงวุ่นกับการหาอะไรมาทำมากขึ้น  เกี่ยวกับ งาน



>>> 40+ เริ่มเห็นชีวิตแบบเป็นจริงมากขึ้น เห็นสัจจะธรรม ออกจากโลกสวย โลกอุดมคติ

ข้อนี้ แล้วแต่นิสัยคนอีกเช่นกันครับ
บางที เห็นชีวิตคนมากขึ้น เจอผู้คน หลากหลายฐานะชนชั้น
หลากหลายอาชีพ ได้เข้าไปคลุกคลี สนิท พูดคุยกับหลาย ๆ  อาชีพ
หลายเชื้อชาติ หลายศาสนา  หลายฐานะ
ก็เห็นความเป็นจริง ทำให้เข้าใจโลก ว่า มีหลากหลาย ปะปน

แต่คำว่า "ออกจากโลกสวย" อันนี้ แล้วแต่คนจริง ๆ ครับ ว่าจะมองคำว่า "โลกสวย" คืออย่างไร

บางคน เมื่อมองเห็นสิ่งเหล่านี้ ก็สามารถ นำมาสอน หรือกล่อมเกลา คนอื่น
ให้เข้าใจโลก ให้มองโลกในแง่ดี(หรือ ที่บางคน เรียกว่า โลกสวย)
แทนที่จะมองในมุมแคบ ว่า โลกนี้เลวร้าย

เช่น เด็กบางคน อยู่ในครอบครัวที่มีปัญหา ทำให้เขามองโลกนี้เลวร้าย
แต่หากเรา แนะนำให้เขารู้ว่า ความเลวร้ายที่เขาเจอนั้น บางส่วนเขาคิดไปเอง
บางส่วนเกิดจากความจำเป็น ในสังคม จากการดำรงชีวิต
อาจช่วยให้เขาเข้าใจผู้คนมากขึ้น เข้าใจความเป็นไปของโลกมากขึ้น
บางที เขาก็สามารถมอง ว่า โลกสวยขึ้น นะครับ



>>> เป้าหมายชีวิตที่เคยคิดฝันตอนวัยเริ่มต้นอาจจะเปลี่ยนไป เข้าใจโลกมากขึ้น
>>> เป็นวิกฤตของคนวัยนี้

บรรทัดแรก เห็นด้วย
บรรทัดหลัง ไม่เห็นด้วยครับ
ผมไม่มองว่า เป็นวิกฤต (ซึ่งแปลว่า อันตราย , น่าเป็นห่วง , ร้ายแรง)
แต่ก็ไม่ได้มองว่า จะเป็นอะไร(คือ ไม่คิดมองหาคำมาแทนคำว่า  วิกฤต ของคุณ ว่า คืออะไร___ สำหรับคนวัยนี้)

ผมมองว่า มันคือ ประสบการณ์ชีวิต ที่เราสะสมมากขึ้น
ในวัยเดียวกัน สำหรับ แต่ละคน ที่ใช้ชีวิต ในคนละพื้นที่ คนละอาชีพ คนละสถานการณ์
อาจมีประสบการณ์ ที่สะสม ต่างกันก็ได้

ลองคุยกับเพื่อน ๆ ที่เรียนมาจากโรงเรียนเดียวกัน ก็ได้ครับ
บางคน อาจได้พบเจออะไรในชีวิต มากกว่าเรา
บางคน อาจวนเวียนอยู่กับชีวิตเดิม ๆ (แต่เป็นความสุขของเขา) ไม่ต้องรับรู้ความเป็นไป อะไรมากมาย

ผมไม่มองว่า นี่คือ ความแตกต่างหรือวิกฤต อะไรเลย
มันคือธรรมชาติ ก็ปล่อยให้มันเป็นไป ครับ