มันเริ่มมาจากการที่เราเคยมีแฟนเป็นผู้ชายคนนึงแล้วเขาเคยพยายามขอเรามีอะไรด้วย แต่เราปฏิเสธเพราะตอนนั้นยังเด็กมากๆ+กลัวเพราะที่บ้านเราค่อนข้างดุ เลยจบกันไม่สวยเท่าไหร่ ทำให้เลิกลากันไปและเราไม่คิดที่จะมีแฟนเลยพักใหญ่ๆ แต่พอเลิกกับแฟนคนนี้ไปกลายเป็นว่าเราเริ่มระวังตัวกับผู้ชายมากขึ้น เหมือนกันว่าเราระแวงไว้ก่อน จากที่เคยเป็นคนที่มีเพื่อนผู้ชายเยอะมากก็เริ่มถอยห่างออกไป คบเพศตรงข้ามน้อยลง เวลามีเพื่อนผู้ชายในห้องมาทักมักจะทำตัวไม่ถูก เวลามีงานแสดงละครที่โรงเรียนหรือกิจกรรมที่ต้องจับคู่กับผู้ชายเราจะไม่กล้ามองหน้า ไม่สบตา เวลาต้องแตะตัวกันจะอึดอัดมากๆและรู้สึกไม่ปลอดภัย แต่เราก็คิดว่ามันคงจะเป็นเพราะอยู่กับเพื่อนผู้หญิงแล้วสบายใจกว่าเฉยๆ คงไม่มีอะไร

จนกระทั่งตอนขึ้นม.ปลายมันก็เริ่มหนักขึ้นกว่าเดิม ช่วงนั้นเริ่มมีคนมาจีบ คอยส่งแชทแล้วก็พูดจาหยอกล้อเรา แต่เราไม่ชอบมากๆ ไม่กล้าตอบข้อความ ไม่กล้าเจอหน้าเขา ทุกครั้งที่ได้ยินคำพูดแซวหรือคำพูดหยอกล้อเชิงเต๊าะรูปร่างหน้าตาจะรู้สึกอยากร้องไห้ อยากหนีไปไกลๆ มันรู้สึกแย่มากๆ 

เราไม่อยากจะทำตัวระแวงกับผช.ทุกคน เพราะเพื่อนบางคนเขาก็แค่ต้องการทำความรู้จักเรา ยิ่งพอเข้ามหาลัยก็ยิ่งต้องรู้จักคนใหม่ๆ เพื่อนในกลุ่มเราตอนนี้ก็มีผู้ชายบ้างประปรายแต่เราก็แทบไม่กล้าเข้าใจหรือพูดคุยจนคนในกลุ่มจับสังเกตได้ มันทำให้บรรยากาศในกลุ่มไม่โอเค แต่เราก็ห้ามตัวเองไม่ได้จริงๆ เพื่อนบอกว่าสีหน้าเราดูอึดอัดแบบเห็นได้ชัด มันทำให้เพื่อนผช.ในกลุ่มเกรงใจและไม่กล้าเข้าใกล้ เรารู้สึกผิดมากๆ ควรทำยังไงดีคะ ไม่อยากให้เพื่อนปรับตัวอยู่ฝ่ายเดียว แต่เราไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีจริงๆ 

ใครพอมีประสบการณ์ช่วยบอกเราหน่อยนะคะ 

ขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะ