ไม่ว่าจะเข้าใจโลกยังไง เข้าใจความจริง ธรรม อะไรยังไงก็ตาม
ถ้าสารเคมีในสมองไม่เป็นใจ (เช่นมีน้อย หรือมากไป หรืออะไรก็ตาม ) ให้คิดบวก
เราก็ไม่สามารถที่จะ เข้าใจ, มีความสุข หรือคิดบวกได้ จริงๆถูกไหมครับ 
(เป็นเหตุผลที่เป็นที่เป็น โรคซึมเศร้าต้องกินยาถูกไหมครับ)

อีกกรณีนึง สำหรับคนที่เข้าใจว่าความรักคือไม่ใช่การครอบครอง คือการให้ การเห็นคนที่เรารักที่ความสุข
แต่ทำไมบางที ทราบข่าวดีจากคนที่เรารัก (เช่น ในที่สุดเขาก็ได้แต่งงาน ได้มีลูกกับคนที่เขารัก)
เรายินดีก็จริง แต่ลึกๆในก้นบึ้งแล้ว เราก็เสียใจครับ (อันนี้อาจจะผิดก็ได้นะครับ ผมอิงตัวเองเป็นตัวอย่าง ผมเป็นคนที่มีนิยามความรักแบบนั้นมาตลอด
แต่ลึกๆแล้วเราก็ไม่ได้ 100.00% แฮปปี้ขนาดนั้น)

ตกลงคือ ความเข้าใจ จะอยู่เหนือเงื่อนไขของเคมีทางสมองได้ไหมครับ