ผมแต่งงานมีครอบครัวแล้วแต่ทะเลาะกันเกือบทุกวัน (ไม่เกี่ยวเรื่องหึงหวง เรื่องอารมณ์กับนิสัยเป็นหลัก)
จนเจอกับเพื่อนที่มหาลัย มาพักใกล้ๆกับที่ทำงาน เลยได้ไปเที่ยวกับกินข้าวด้วยกันบ่อย เป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วมีความสุขมาก
แต่ไม่ได้มีอะไรด้วยกันเพราะกลัวจะมีปัญหา เขารู้ว่าผมมีแฟน แต่ไม่ได้บอกเขาว่ามีลูกด้วยกันแล้ว

จนวันนึงเมียมาค้นมือถือเจอว่าแชตคุยกัน เลยโทรไปด่าแล้วบล๊อคเฟช บล๊อคไลน์ แล้วลบเบอร์ตรงนั้น โกรธมาก แต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะเขาดูแลลูกดีกว่าผม

เกือบ 1 ปีที่ผ่านมา ทำใจไม่ได้ ลืมไม่ได้เลย ปลดบล๊อคเฟช มาส่องดูโปรไฟล์เขาเกือบทุกวัน ตอนหลังย้ายที่ทำงาน แล้วเจอเบอร์เขาในมือถือเครื่องเก่า แต่ยังไม่กล้าโทรไปสักที ไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงส่วนเฟชบุ๊คปิดตัวส่งข้อความ ยังต้องผ่านที่เดิมที่เคยไปด้วยกัน  ร้านเดิมที่เคยเข้า ภาพหน้าเขายังชัดในหัวผม ยังรู้สึกตัวเองยังซึมอยู่เลย ไม่ใช่ตัวผมคนเก่า ขาดแรงจูงใจในการพัฒนาตัวเอง เหลือแค่หาเงินให้ได้ไปเดือนๆ

กับแฟนเขาบอกจะปรับปรุงตัวให้ดีขึ้นโดยเฉพาะเรื่องบนเตียง ดีแค่ช่วงแรกๆ ตอนหลังก็เหมือนเดิม ห้ามแทบทุกอย่าง เรื่องมาก จนบางครั้งรู้สึกอยากฆ่าทิ้งตรงนั้นเลย จนต้องไปซื้อกินเอง พยายามให้โอกาสเขา แต่ก็ทะเลาะกันแทบทุกวัน รู้สึกเหมือนโดนหลอก เหมือนโง่ที่กลับมาเป็นคนรักครอบครัว คิดว่าให้โอกาสเกือบปีนี้มากพอแล้ว และไม่อยากจะทนอีกต่อไป แยกห้องนอนมาได้เดือนกว่าแล้ว รู้สึกบ้านคือนรกดีๆนี่เอง ไม่มีความสุขกับอะไรเลยถ้าอยู่ด้วยกันต่อคงฆ่ากันตาย

คิดว่าปีใหม่นี้ผมจะโทรไปคุยกับเขาเลย คิดว่าควรโทรไปเลย หรือพิมพ์ text ไปก่อนดี
ถ้าเขาไม่ ok แค่ได้บอกลาก็ยังดี