เรากับแฟนคบกันมา เข้าเดือนที่ 5 ค่ะ มีโอกาสได้มาหอแฟนครั้งหนึ่ง ซึ่งสำหรับเรา "มันไม่โอเค"
ขอเล่าเรื่องตัวเองก่อน เรา อายุ 29 (แฟน32) เป็นพนักงานเงินเดือน 18k อาศัยอยู่ กทม. มาตั้งแต่เกิด
1. ห้องเค้าร้อนค่ะ : มีพัดลม 2 ตัว เป็นพัดลมเพดานกับพัดลมตั้งโต๊ะ
แต่มันก็ไม่สามารถสู้ความร้อนของห้องชั้น 1 ที่เเสงเเดดเข้าถึงทั้งหน้า - หลัง ตลอดเวลาได้
เเล้วที่นอนเค้าเป็นเเบบเป่าลม ผ้ากำมะหยี่ เราคิดส่า มันร้อนกว่าปกติเเน่นอน
(ตอนนอนเรานี่เสื้อคลุมผ้าเเพรนะคะ กะว่าระบายความร้อนเต็มที่)
ซึ่งเเฟนเราบอก เค้าอยู่ได้
... เเต่เราอยู่ไม่ได้ไง นี่ขนาดเดือน ธ.ค. เรายังนอนเหนียวตัว
เราขี้ร้อนขนาดไหน ช่วงที่เค้าหนาวๆ กัน เรานอนไม่ห่มผ้า ยกผ้าให้เเฟนหมด เพราะนางทั้งไอ ทั้งคัดจมูก (เรานอนด้วยเสื้อผ้าเเพรตัวเดิมของเรา)
เราเลยบอกเค้าว่า ถ้าจะให้ย้ายมาอยู่ต้องเช่าห้องใหม่เอาที่มีเเอร์ ซึ่งค่าใช้จ่ายเราจะช่วยออก สมมุติว่า เดิมทีเค้าอยู่คนเดียวเค้าต้องจ่าย 3000 ส่วนต่างหลังจากนี้เราจะจ่ายเอง เพราะนั้นคือค่าใช้จ่ายส่วนเกินตั้งเเต่มีเราเข้ามาล่ะ
เเน่นอนว่าข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่าง เราก็จะซื้อเอง
เมื่อวานเราไปดูห้องมาเเล้วค่ะ เเละ เราก็บอกเค้าว่า เราไปดูมาเเล้วนะ บอกเงินไปเท่านี้ๆๆๆ
เค้าบอกเรากลับมาว่า " ไม่ยอมเจอกับเรื่องลำบากบ้างเลยนะ "
เราเลยสวนเค้ากลับไปว่า : เเค่ต้องนั่งรถไฟฟ้า 18 สถานียังลำบากไม่พออีกเหรอ
อ่านไม่ผิดค่ะ (ประมาณ) 18 สถานี จากอนุเสาวรีย์ ไป สำโรง เเละต้องนั่งรถเมล์ ในช่วงเวลาพีคๆ อีกประมาน 1 ชั่วโมง
เราตื่นออกไปทำงาน 6 โมงเช้า เลิกงาน 17.30
เราบอกเค้าต่อว่า : เเค่ต้องตื่นเช้ากลับเย็น ขอกลับไปเเล้ว นั่งๆ นอนๆ สบายๆ บ้างไม่ได้เหรอ
หอเราอยู่ใกล้ออฟฟิศค่ะ ตื่น 8 โมง ไปทำงานหน้าสด ยังเข้างานทัน เลิกงานรออาหารที่ห้างใกล้ๆลดราคาก็ยังไม่จัดว่าดึก
เค้าตอบเรากลับมาว่า : นี่ถ้าต้องไปอยู่กลางทุ่งนา จะอยู่ได้มั้ยเนี่ย
เราบอก : เราไม่ไป ถ้าการมีเเฟนเเล้วทำให้ชีวิตเราต้องมาอยู่ลำบากขึ้น เราจะมีทำไม อย่ามาคิดว่าชีวิตจริงเหมือนละครน้ำเน่า กัดก้อนเกลือกิน ต้องตากเเดดหน้าดำ หรือนอนให้ยุงหามได้
ชีวิตโสดของเราอยู่สบายจะตาย ถึงเเม้เราจะอยู่ติดหรู (มีเเอร์นี่ไม่รู้ว่าจะเรียกติดหรูได้มั้ย) เงินเราก็พอใช้ พอเก็บ ไม่เคยขัดสน เเต่ถ้ามีเเฟนเเล้ว ชีวิตเค้าลำบากขึ้น พี่รู้ใช่มั้ยว่าเค้าจะยังไงต่อ (เราเรียกเเฟนว่าพี่)
เค้าตอบ : คงทิ้งพี่ไปเลยสินะ
เราตอบ : ใช่ค่ะ ถ้ามีเเฟนเเล้วไม่เชิดชูกันไปข้างหน้า มีเเต่ถอยหลังลำบากขึ้น พี่คิดว่า นั่นเรียกคู่ชีวิตที่ดีเหรอ เเล้วห้องใหม่พี่ก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร เเค่ต้องเสียเวลาย้ายของ เพราะส่วนต่างอื่นๆ หนูก็ออกเองหมด
เค้าถาม : เเล้วถ้าต้องไปอยู่ต่างจังหวัดกับพี่ จะอยู่ได้มั้ย ไม่มีเเอร์นะ
เราตอบ : เดี๋ยวเราติดเองค่ะ เราลูกมีพ่อ มีเเม่ การจะไปอยู่กับผู้ชาย พ่อเเม่ เราต้องรับทราบ เค้าเลี้ยง เค้าเปย์เราอย่างดีให้อยู่สุขสบาย เค้าคงยอมให้เราไปลำบากหรอก
เค้าถาม : เรารับได้เหรอ ถ้าชาวบ้านนินทา
เราตอบ : สนใจทำไม ไม่ได้ทำพวกเขาเดือดร้อนนิ เงินก็เงินเรา บ้านก็บ้าน (เเฟน) เรา
เค้าก็ยังบอก เรานี่รักสบายจริงๆนะ ทีเมื่อก่อนทำไมทนได้ (เมื่อก่อนสมัยมัธยม เรานอนห้องเตาอบเลยค่ะ เพระาไปอาศัยบ้านคนอื่นอยู่)
เราเลยบอกเค้าว่า : ก็ในเมื่อเราสามารถทนจุดนั้นมาได้เเล้ว เเละมีชีวิตที่ดีขึ้น ทำไมเราต้องถอยหลังไปอยู่ที่จุดเดิมอีก?
เค้าบอก : สมัยอยู่บ้านนอก พี่ยังอยู่ได้เลย
เราบอก : ก็นั่นพี่นิ คนเราถูกเลี้ยงดูมาไม่เหมือนกัน สมัยก่อนเราต้องทน เพราะนั่นมันบ้านคนอื่น เราไม่มีส่วนช่วยเรื่องค่าใช้จ่าย เราจะเรียกร้องอะไรได้ ตอนนี้เราออกมาอยู่คนเดียว ทำงานหาเงิน เพื่อซื้อความสะดวกสบายให้ชีวิตได้ ทำไมเราต้องกลับไปอยู่จุดนั้นอีก
------------------------
2. เเมลง เราออกตัวก่อนเลย เราเกลียดเเมลงทุกชนิด ทั้งให้ เเละ ไม่ให้โทษ
ห้องน้ำเค้า เต็มไปด้วย เเมลงหวี่ห้องน้ำ (ชื่อจริงๆ เรียกว่าอะไรอันนี้เราไม่ทราบ เเต่ Google เรียกเเบบนั้น) ซึ่งเเมลงตัวนี้มันสู้คนนะคะ เราเอา ฟ้อกกี้ผสมสบู่ไปไล่ฉีดมัน ตัวไหนไม่โดนมันบินเข้าใส่เรา
เเล้วเราถามเค้าว่า : เปิดประตูหลังห้องไว้ยังงั้น ยุงไม่เข้าเหรอ
เค้าตอบ : ไม่นะ พี่ไม่เห็นโดนกัด
ตกดึกมา ขาเราลายเลยค่ะ ตบศพยุง ส่งเฟสไปให้เค้าดู (เค้าทำงาน เสาร์ - อาทิตย์)
เรา : ไหนพี่บอกไม่มียุง นี่หนูตบได้จากขาหนู
เค้าตอบ : พี่ไม่เห็นโดนกัดเลย
เราก็เลยเเบบ อิหยังวะ คือเค้าไม่โดนกัด เเปลว่า คนอื่นต้องไม่โดนด้วยเหรอ
มด - สายพันธ์จากที่เคยถามในพันทิป เหมือนเค้าจะเรียกว่า มดลิ้นงูเห่า ลักษณะตัวเเดงทึบ ตัวเเข็ง ค่าชีวิตหนามาก (บี้ผ่านๆไม่ตาย ต้องเน้นๆ ย้ำๆ) เเล้วจุดที่มันเดินคือ จุดที่เราต้องพาดผ้าเช็ดตัวในห้องน้ำ ดีที่เราเห็นมันก่อน ไม่งั้นเราคงได้นอนเเสบไปทั้งคืน
อันนี้เราก็ไม่รู้กำจัดยังไง เพราะเหมือนมันไม่ได้มาขึ้นของกิน
------------------------
3. ห้องน้ำ : สถานที่ รีเเล็กซ์ นอกจากบนเตียง ก็คือห้องน้ำนี่เเหละค่ะ
หอเค้าเป็นเเบบ ส้วมยอง (เราไม่รู้เรียกว่าอะไร เเต่เป็นเเบบที่นั่งยองๆ) ซึ่งเราเป็นคนน้ำหนักเยอะค่ะ ขับถ่ายไม่มีความสุขหรอกค่ะ เรามาห้องเค้า เราเเทบไม่กินไรเลย เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงการเข้าห้องน้ำ
น้ำเป็นเเบบตักอาบ (ไม่มีฝักบัว) ซึ่งเราต้องเปิดน้ำให้ล้นออกมา เพื่อให้ซากเเมลงหวี่ห้องน้ำ ที่ตกลงไปตาย ล้นออกมาก่อนถึงค่อยอาบ
------------------------
4. ฝุ่น : ห้องเค้าของไม่เยอะนะคะ เราพอเข้าใจตามประสาห้องชายโสด
ตระกร้าผ้าเยอะมาก ที่วางอยู่นอก ตู้เสื้อผ้า 4 ตระกร้า ผ้าเเน่นๆ
เราถาม : อะไรเนี่ย
เขาตอบ : เป็นตรัะกร้าผ้าของเพื่อนที่เคยมาอยู่ด้วย พอย้ายออกเเล้วมันไม่เอาไป
เราบอก : เเล้วไง เค้าไม่เอาก็ทิ้งไปดิ
เขาบอก : เก็บไว้ก่อนเผื่อมันมาอีก
อิหยังวะ V.2 !!! คือเก็บก็ไปใส่ถุงมัดปากเอาไว้ดีๆ เเล้ว ยัดตู้ไปเลย มาวางเเบบนี้คือมันเเหล่งรวมของฝุ่น เราพยายามรักษาสิวเราเเทบตาย (ยังไม่ค่อยจะดีขึ้น) เเล้วมาเจอเเบบนี้ สิวเห่อช่วงข้าามคืนอ่ะค่ะ
เราบอก : ถ้าอยากให้เรามาอยู่ด้วย ย้ายห้องไม่พอ ของไหนไม่ใช่ของพี่ ไม่ส่งกลับ(ไปให้เจ้าของ) ก็บริจาค เเละทิ้งเท่านั้น ไม่ให้เอาไปเด็ดขาด
------------------------
5. การทำความสะอาด : ต้องออกตัวก่อนว่าเราก็เด็กหอคนหนึ่ง สกิลทำความสะอาดมีติดตัวอยู่บ้าง เเละเป็นพวกตลกอุปกรณ์ด้วย คือซื้อของเก่ง อะไรที่สะดวกสบายซื้อเก่ง
เเต่เราไม่ได้มีสกิลเเม่บ้านเเม่เรือนขนาดนั้น พอเรามาเจอห้องเค้า ที่เต็มไปด้วยฝุ่น ทั้งโต๊ะ ทั้งที่วางของพวกเครื่องปรุงวางอยู่ เเต่ฝุ่นมันหนาเเน่นมาก เอาจริงๆ ถ้าเค้าไม่หยิบมาใช้ เรากะจะเก็บทิ้งแล้ว
เเต่พอเรามาเจอเเบบนี้ เราไม่รู้จะเริ่มจากอะไรก่อนเพราะทุกอย่างมีเเต่ฝุ่น จะทิ้งก็ไม่ให้ทิ้งอีก เราเลยไม่รู้จะเริ่มยังไง
นี่เป็นอีกเหตุผลที่เราจะไปเช่าห้องใหม่ เพราะถ้าเป็นห้องที่เราดูเเล เราจะไม่ปล่อยให้มันเป็นเเบบนี้มาตั้งเเต่ต้น
------------------------
นี่เราไม่ได้เยอะ เเละ ใจร้ายไปใช่มั้ยคะ
เรายอมรับว่าเราเรื่องมาก เเต่เราก็สงสัยว่าทำไมชีวิตเราที่อยู่สบายๆ ต้องมาลำบากขึ้น เค้าก็ถามนะ ว่า "หนูไม่รักพี่เหรอ" ตามความคิดเรา (เราตอบเขาด้วยเเหละ) "รักก็ส่วนรักดิพี่ เเล้วพี่ไม่รักหนูบ้างเหรอ สิ่งที่หนูขอก็ไม่ได้เดือดร้อนไรพี่เลย ไม่เข้าใจทำไมต้องห้าม พี่บอกพี่นอนห้องเเอร์ไม่ได้ พี่นอนดึกอยู่เเล้วนิ ก็เดินไปปิดเเอร์ เเล้วเปิดพัดลมให้ด้วย เดี๋ยวเที่ยงๆ หนูตื่นมา หนูก็เปิดของหนูต่อ ค่าไฟที่เกินมาหนูก็ออก"
เราพูดยังงี้กับเค้าทุกครั้ง เหมือนเค้าจะพยายามให้เราอยู่อย่างลำบากให้ได้ เราก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน
คิดซะว่ากระทู้นี้เเค่ระบายเเล้วกันค่ะ เครียด
((( ระบาย))) ภกผิดมั้ย ที่เรา ... " รักสบาย "
ขอเล่าเรื่องตัวเองก่อน เรา อายุ 29 (แฟน32) เป็นพนักงานเงินเดือน 18k อาศัยอยู่ กทม. มาตั้งแต่เกิด
1. ห้องเค้าร้อนค่ะ : มีพัดลม 2 ตัว เป็นพัดลมเพดานกับพัดลมตั้งโต๊ะ
แต่มันก็ไม่สามารถสู้ความร้อนของห้องชั้น 1 ที่เเสงเเดดเข้าถึงทั้งหน้า - หลัง ตลอดเวลาได้
เเล้วที่นอนเค้าเป็นเเบบเป่าลม ผ้ากำมะหยี่ เราคิดส่า มันร้อนกว่าปกติเเน่นอน
(ตอนนอนเรานี่เสื้อคลุมผ้าเเพรนะคะ กะว่าระบายความร้อนเต็มที่)
ซึ่งเเฟนเราบอก เค้าอยู่ได้
... เเต่เราอยู่ไม่ได้ไง นี่ขนาดเดือน ธ.ค. เรายังนอนเหนียวตัว
เราขี้ร้อนขนาดไหน ช่วงที่เค้าหนาวๆ กัน เรานอนไม่ห่มผ้า ยกผ้าให้เเฟนหมด เพราะนางทั้งไอ ทั้งคัดจมูก (เรานอนด้วยเสื้อผ้าเเพรตัวเดิมของเรา)
เราเลยบอกเค้าว่า ถ้าจะให้ย้ายมาอยู่ต้องเช่าห้องใหม่เอาที่มีเเอร์ ซึ่งค่าใช้จ่ายเราจะช่วยออก สมมุติว่า เดิมทีเค้าอยู่คนเดียวเค้าต้องจ่าย 3000 ส่วนต่างหลังจากนี้เราจะจ่ายเอง เพราะนั้นคือค่าใช้จ่ายส่วนเกินตั้งเเต่มีเราเข้ามาล่ะ
เเน่นอนว่าข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่าง เราก็จะซื้อเอง
เมื่อวานเราไปดูห้องมาเเล้วค่ะ เเละ เราก็บอกเค้าว่า เราไปดูมาเเล้วนะ บอกเงินไปเท่านี้ๆๆๆ
เค้าบอกเรากลับมาว่า " ไม่ยอมเจอกับเรื่องลำบากบ้างเลยนะ "
เราเลยสวนเค้ากลับไปว่า : เเค่ต้องนั่งรถไฟฟ้า 18 สถานียังลำบากไม่พออีกเหรอ
อ่านไม่ผิดค่ะ (ประมาณ) 18 สถานี จากอนุเสาวรีย์ ไป สำโรง เเละต้องนั่งรถเมล์ ในช่วงเวลาพีคๆ อีกประมาน 1 ชั่วโมง
เราตื่นออกไปทำงาน 6 โมงเช้า เลิกงาน 17.30
เราบอกเค้าต่อว่า : เเค่ต้องตื่นเช้ากลับเย็น ขอกลับไปเเล้ว นั่งๆ นอนๆ สบายๆ บ้างไม่ได้เหรอ
หอเราอยู่ใกล้ออฟฟิศค่ะ ตื่น 8 โมง ไปทำงานหน้าสด ยังเข้างานทัน เลิกงานรออาหารที่ห้างใกล้ๆลดราคาก็ยังไม่จัดว่าดึก
เค้าตอบเรากลับมาว่า : นี่ถ้าต้องไปอยู่กลางทุ่งนา จะอยู่ได้มั้ยเนี่ย
เราบอก : เราไม่ไป ถ้าการมีเเฟนเเล้วทำให้ชีวิตเราต้องมาอยู่ลำบากขึ้น เราจะมีทำไม อย่ามาคิดว่าชีวิตจริงเหมือนละครน้ำเน่า กัดก้อนเกลือกิน ต้องตากเเดดหน้าดำ หรือนอนให้ยุงหามได้
ชีวิตโสดของเราอยู่สบายจะตาย ถึงเเม้เราจะอยู่ติดหรู (มีเเอร์นี่ไม่รู้ว่าจะเรียกติดหรูได้มั้ย) เงินเราก็พอใช้ พอเก็บ ไม่เคยขัดสน เเต่ถ้ามีเเฟนเเล้ว ชีวิตเค้าลำบากขึ้น พี่รู้ใช่มั้ยว่าเค้าจะยังไงต่อ (เราเรียกเเฟนว่าพี่)
เค้าตอบ : คงทิ้งพี่ไปเลยสินะ
เราตอบ : ใช่ค่ะ ถ้ามีเเฟนเเล้วไม่เชิดชูกันไปข้างหน้า มีเเต่ถอยหลังลำบากขึ้น พี่คิดว่า นั่นเรียกคู่ชีวิตที่ดีเหรอ เเล้วห้องใหม่พี่ก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร เเค่ต้องเสียเวลาย้ายของ เพราะส่วนต่างอื่นๆ หนูก็ออกเองหมด
เค้าถาม : เเล้วถ้าต้องไปอยู่ต่างจังหวัดกับพี่ จะอยู่ได้มั้ย ไม่มีเเอร์นะ
เราตอบ : เดี๋ยวเราติดเองค่ะ เราลูกมีพ่อ มีเเม่ การจะไปอยู่กับผู้ชาย พ่อเเม่ เราต้องรับทราบ เค้าเลี้ยง เค้าเปย์เราอย่างดีให้อยู่สุขสบาย เค้าคงยอมให้เราไปลำบากหรอก
เค้าถาม : เรารับได้เหรอ ถ้าชาวบ้านนินทา
เราตอบ : สนใจทำไม ไม่ได้ทำพวกเขาเดือดร้อนนิ เงินก็เงินเรา บ้านก็บ้าน (เเฟน) เรา
เค้าก็ยังบอก เรานี่รักสบายจริงๆนะ ทีเมื่อก่อนทำไมทนได้ (เมื่อก่อนสมัยมัธยม เรานอนห้องเตาอบเลยค่ะ เพระาไปอาศัยบ้านคนอื่นอยู่)
เราเลยบอกเค้าว่า : ก็ในเมื่อเราสามารถทนจุดนั้นมาได้เเล้ว เเละมีชีวิตที่ดีขึ้น ทำไมเราต้องถอยหลังไปอยู่ที่จุดเดิมอีก?
เค้าบอก : สมัยอยู่บ้านนอก พี่ยังอยู่ได้เลย
เราบอก : ก็นั่นพี่นิ คนเราถูกเลี้ยงดูมาไม่เหมือนกัน สมัยก่อนเราต้องทน เพราะนั่นมันบ้านคนอื่น เราไม่มีส่วนช่วยเรื่องค่าใช้จ่าย เราจะเรียกร้องอะไรได้ ตอนนี้เราออกมาอยู่คนเดียว ทำงานหาเงิน เพื่อซื้อความสะดวกสบายให้ชีวิตได้ ทำไมเราต้องกลับไปอยู่จุดนั้นอีก
------------------------
2. เเมลง เราออกตัวก่อนเลย เราเกลียดเเมลงทุกชนิด ทั้งให้ เเละ ไม่ให้โทษ
ห้องน้ำเค้า เต็มไปด้วย เเมลงหวี่ห้องน้ำ (ชื่อจริงๆ เรียกว่าอะไรอันนี้เราไม่ทราบ เเต่ Google เรียกเเบบนั้น) ซึ่งเเมลงตัวนี้มันสู้คนนะคะ เราเอา ฟ้อกกี้ผสมสบู่ไปไล่ฉีดมัน ตัวไหนไม่โดนมันบินเข้าใส่เรา
เเล้วเราถามเค้าว่า : เปิดประตูหลังห้องไว้ยังงั้น ยุงไม่เข้าเหรอ
เค้าตอบ : ไม่นะ พี่ไม่เห็นโดนกัด
ตกดึกมา ขาเราลายเลยค่ะ ตบศพยุง ส่งเฟสไปให้เค้าดู (เค้าทำงาน เสาร์ - อาทิตย์)
เรา : ไหนพี่บอกไม่มียุง นี่หนูตบได้จากขาหนู
เค้าตอบ : พี่ไม่เห็นโดนกัดเลย
เราก็เลยเเบบ อิหยังวะ คือเค้าไม่โดนกัด เเปลว่า คนอื่นต้องไม่โดนด้วยเหรอ
มด - สายพันธ์จากที่เคยถามในพันทิป เหมือนเค้าจะเรียกว่า มดลิ้นงูเห่า ลักษณะตัวเเดงทึบ ตัวเเข็ง ค่าชีวิตหนามาก (บี้ผ่านๆไม่ตาย ต้องเน้นๆ ย้ำๆ) เเล้วจุดที่มันเดินคือ จุดที่เราต้องพาดผ้าเช็ดตัวในห้องน้ำ ดีที่เราเห็นมันก่อน ไม่งั้นเราคงได้นอนเเสบไปทั้งคืน
อันนี้เราก็ไม่รู้กำจัดยังไง เพราะเหมือนมันไม่ได้มาขึ้นของกิน
------------------------
3. ห้องน้ำ : สถานที่ รีเเล็กซ์ นอกจากบนเตียง ก็คือห้องน้ำนี่เเหละค่ะ
หอเค้าเป็นเเบบ ส้วมยอง (เราไม่รู้เรียกว่าอะไร เเต่เป็นเเบบที่นั่งยองๆ) ซึ่งเราเป็นคนน้ำหนักเยอะค่ะ ขับถ่ายไม่มีความสุขหรอกค่ะ เรามาห้องเค้า เราเเทบไม่กินไรเลย เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงการเข้าห้องน้ำ
น้ำเป็นเเบบตักอาบ (ไม่มีฝักบัว) ซึ่งเราต้องเปิดน้ำให้ล้นออกมา เพื่อให้ซากเเมลงหวี่ห้องน้ำ ที่ตกลงไปตาย ล้นออกมาก่อนถึงค่อยอาบ
------------------------
4. ฝุ่น : ห้องเค้าของไม่เยอะนะคะ เราพอเข้าใจตามประสาห้องชายโสด
ตระกร้าผ้าเยอะมาก ที่วางอยู่นอก ตู้เสื้อผ้า 4 ตระกร้า ผ้าเเน่นๆ
เราถาม : อะไรเนี่ย
เขาตอบ : เป็นตรัะกร้าผ้าของเพื่อนที่เคยมาอยู่ด้วย พอย้ายออกเเล้วมันไม่เอาไป
เราบอก : เเล้วไง เค้าไม่เอาก็ทิ้งไปดิ
เขาบอก : เก็บไว้ก่อนเผื่อมันมาอีก
อิหยังวะ V.2 !!! คือเก็บก็ไปใส่ถุงมัดปากเอาไว้ดีๆ เเล้ว ยัดตู้ไปเลย มาวางเเบบนี้คือมันเเหล่งรวมของฝุ่น เราพยายามรักษาสิวเราเเทบตาย (ยังไม่ค่อยจะดีขึ้น) เเล้วมาเจอเเบบนี้ สิวเห่อช่วงข้าามคืนอ่ะค่ะ
เราบอก : ถ้าอยากให้เรามาอยู่ด้วย ย้ายห้องไม่พอ ของไหนไม่ใช่ของพี่ ไม่ส่งกลับ(ไปให้เจ้าของ) ก็บริจาค เเละทิ้งเท่านั้น ไม่ให้เอาไปเด็ดขาด
------------------------
5. การทำความสะอาด : ต้องออกตัวก่อนว่าเราก็เด็กหอคนหนึ่ง สกิลทำความสะอาดมีติดตัวอยู่บ้าง เเละเป็นพวกตลกอุปกรณ์ด้วย คือซื้อของเก่ง อะไรที่สะดวกสบายซื้อเก่ง
เเต่เราไม่ได้มีสกิลเเม่บ้านเเม่เรือนขนาดนั้น พอเรามาเจอห้องเค้า ที่เต็มไปด้วยฝุ่น ทั้งโต๊ะ ทั้งที่วางของพวกเครื่องปรุงวางอยู่ เเต่ฝุ่นมันหนาเเน่นมาก เอาจริงๆ ถ้าเค้าไม่หยิบมาใช้ เรากะจะเก็บทิ้งแล้ว
เเต่พอเรามาเจอเเบบนี้ เราไม่รู้จะเริ่มจากอะไรก่อนเพราะทุกอย่างมีเเต่ฝุ่น จะทิ้งก็ไม่ให้ทิ้งอีก เราเลยไม่รู้จะเริ่มยังไง
นี่เป็นอีกเหตุผลที่เราจะไปเช่าห้องใหม่ เพราะถ้าเป็นห้องที่เราดูเเล เราจะไม่ปล่อยให้มันเป็นเเบบนี้มาตั้งเเต่ต้น
------------------------
นี่เราไม่ได้เยอะ เเละ ใจร้ายไปใช่มั้ยคะ
เรายอมรับว่าเราเรื่องมาก เเต่เราก็สงสัยว่าทำไมชีวิตเราที่อยู่สบายๆ ต้องมาลำบากขึ้น เค้าก็ถามนะ ว่า "หนูไม่รักพี่เหรอ" ตามความคิดเรา (เราตอบเขาด้วยเเหละ) "รักก็ส่วนรักดิพี่ เเล้วพี่ไม่รักหนูบ้างเหรอ สิ่งที่หนูขอก็ไม่ได้เดือดร้อนไรพี่เลย ไม่เข้าใจทำไมต้องห้าม พี่บอกพี่นอนห้องเเอร์ไม่ได้ พี่นอนดึกอยู่เเล้วนิ ก็เดินไปปิดเเอร์ เเล้วเปิดพัดลมให้ด้วย เดี๋ยวเที่ยงๆ หนูตื่นมา หนูก็เปิดของหนูต่อ ค่าไฟที่เกินมาหนูก็ออก"
เราพูดยังงี้กับเค้าทุกครั้ง เหมือนเค้าจะพยายามให้เราอยู่อย่างลำบากให้ได้ เราก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน
คิดซะว่ากระทู้นี้เเค่ระบายเเล้วกันค่ะ เครียด