สวัสดีค่ะ ชั้นอายุ26 อยู่จังหวัดสมุทรปราการค่ะ ลูกชั้นอายุ8ขวบค่ะ เค้าเป็นเด็กเรียนเก่ง ชอบคณิต วิทย์ อังกฤษ เค้าไม่เหมือนชั้นเลยสักอย่าง และชั้นก็ไม่อยากให้เค้าเหมือนชั้น เค้าควรไปได้ไกลกว่านี้แต่นี่คือเรื่องจริง เรื่องจริงที่ว่าชีวิตลูกขึ้นอยู่ที่ชั้น แม่ที่ทำทุกอย่างได้แย่มาก ส่วนเรื่องหนี้เกิดจากที่ชั้นไปออกรถให้เพื่อนสนิทค่ะ เราสนิทกันมากเค้าเคยช่วยชั้นสมัยเด็กตอนชั้นลำบาก พอเค้ามาขอใฟ้ชั้นช่วยชั้นเลยไม่ลังเล ชั้นเป็นคนไม่มีเครดิตไม่เคยผ่อนอะไรไม่มีบัตรอะไรเพราะชั้นกลัวการเป็นหนี้ที่สุด นั่นจึงทำให้ไฟแนนซ์ยอมให้เครดิตกับชั้นอย่างง่ายดายทั้งๆที่ชั้นไม่มีงานทำ ทำเรื่องตอนบ่ายได้รถตอนเย็น เพื่อนชั้นเคยหลงผิดมีคดีหลายอย่างติดตัวไม่สามารถทำธุรกรรมอะไรได้ ฉันจึงต้องออกเป็นชื่อชั้นที่อยู่บ้านชั้น เค้าสัญญาใจกับชั้นว่าจะส่งตลอดเพราะเค้าอยากเริ่มชีวิตใหม่ เค้าเล่าให้ฟังว่าจะขับรถส่งของขาย ชั้นเชื่อเค้าและไว้ใจเราคบกันมาจั้งแต่ป.3จนตอนนี้อายุเกือบจะ30ทุกครั้งที่ชั้นมีปันหาเค้าเป้นคนแรกที่รุ้ช่วยได้บ้างไม่ได้บ้างแต่ชั้นไม่ลังเลเลยที่ชั้นจะช่วยเค้า แต่ชั้นคิดผิด รถมอไซส์ต้องส่งเดือนละ2800 ทั้งหมด36งวดหรือ3ปี เค้าส่งงวดแรกและหลังจากนั้นเค้าเงียบหายชั้นเริ่มถามคนที่รุ้จักเค้าได้ข้อมูลมาประมานว่าเค้าเอารถไปขายตั้งแต่รถยังไม่ได้ป้ายทะเบียนด้วยซ้ำ สามีเค้าโดนจับค้ายาชั้นไม่รุ้จักชื่อเค้าเราสนิทกันแต่เรื่องส่วนตัวชั้นไม่รุ้อะไรเกี่ยวกับเค้าเลยแม้แต่นามสกุล ส่วนตัวเค้าหนีหายไปไม่มีใครเจออีก ชั้นงงไปหมดชั้นได้เข้าไปปรึกษากับตำรวจและเล่าทุกอย่างให้ฟัง แต่เรื่องกับเป้นว่ากลับกันตำรวจบอกจะให้ช่วยยังไงชื่อคุนคุนออกให้เค้าไฟแนนซ์รุ้เรื่องนี้ดีทำอะไรไม่ได้นอกจากชั้นจะต้องรับผิดชอบเอง มีคนบอกทำไมไม่แจ้งความรถหาย ชั้นไม่รุ้ชั้นไม่เคยโกหกใครชั้นคิดว่าพูดความจริงมันก็น่าจะดีกับชั้นไม่ใช่หรอ แต่ชั้นโง่ยิ่งคนไม่มีงานทำไม่มีชื่อเสียงเรื่องเล็กๆแบบนี้ไม่มีคนเข้าใจหรอกค่ะ ชั้นต้องรับกรรมไปตามนั้น ยิ่งมีจดหมายค่างวดรถมาแต่ละครั้งที่ชั้นไม่ได้จ่ายเลยเพราะชั้นไม่มีงานและเงิน กลัวผวาและกลัวทุกครั้ง ฉีกมันทิ้งขย้ำมันทิ้งและได้แต่นั่งร้องไห้ และเหตุผลหลักคือไม่มีใครสามารถให้ชั้นทำงานได้เพราะชั้นป่วยเป็นโรคซึมเศร้าเข้าขั้นที่บ่อยครั้งควบคุมตัวเองไม่ได้ หมอนัดเดือนนึง2-3ครั้ง เป้นเหตุผลนึงที่ไม่มีใครรับชั้นทำงาน แม้แต่คนใกล้ตัวที่เรียกว่าเพื่อนชั้นก็ไม่มี ลูกต้องไปอยู่กับป้าชั้นเค้าเอาไปเลี้ยงแบบเสียไม่ได้ และกดดันชั้นเรื่องเงิน ชั้นก็ยิ่งประสาทเสียเค้าไปใหญ่ ชั้นต้องกินยาเพื่อควบคุมสมองและตัวเองทุกวัน พ่อแม่ครอบครัวชั้นไม่มีแล้ว ป้าเค้าก้อยุ่กับสามีเค้าและลูกเค้าอีกคนซึ่งเค้าก็ไม่ค่อยชอบชั้น เพราะชั้นไม่มีเงินให้ แต่ทรัพสินที่ชั้นมีตอนนี้คือบ้านบ้านที่ชั้นกู้ร่วมกับสามีแต่พอสามีรุ้เรื่องนี้เค้าก็ขอหย่ากับชั้นทันทีเพราะเค้าไม่อยากใหหนี้ก้อนนี้ส่งผลกระทบต่อบ้านของเค้า เพราะบ้านเป็นชื่อเค้า และลูกก็เป็นลูกของสามีเก่าชั้น เค้าคงไม่ยอมเอาอะไรมาเสี่ยงกับคนที่มีภาระหรือพาเค้าจมลงอย่างชั้น ไม่มีใครให้ทำงาน ป่วยทางจิต หนี้ก้อนโต ปัญญาเลี้ยงลูกยังไม่มี จะกินข้าวแต่ละวันก็ต้องรอเค้าเลิกงานเหมือนหมารอเจ้าของกลับมาให้อาหาร ทางเดินต่ออยู่ทางไหน ชั้นเจอแต่ทางที่ชั้นเดินมา ทุกวันแทนที่อาการจะดีขึ้นแต่ไม่มันกลับมีแต่แย่ลง ทำไมฟ้าถึงลำเอียงขนาดนี้ ชั้นไม่สามารถคุยกับใครได้เลย ไม่มีใครอ้าาแขนรับชั้นเลย จริงๆ.... ส่วนเรื่องบ้านที่กู้ร่วมตอนนั้นชั้นยังทำงานยังไม่ป่วยหนักขนาดนี้  เค้าใช้คำขาดว่าหนี้ก้อนนี้เค้าไม่ช่วยและไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง ชั้นก็แอบคิดน้อยใจว่าทำไมเวลาลำบากถึงไม่ช่วยประคับประคองกันเค้าก้บอกว่าไม่ปรึกษาก่อนเองช่วยไม่ได้ สามีชั้นเป็นคนโรงงานทั่วไปนี่แหละค่ะบ้านนี้เค้าผ่อนคนเดียว มันถึงมีข้อจำกัดที่ชั้นไม่สามารถเรียกร้องอะไรจากเค้าได้ หย่าก็อย่าแล้ว ได้แต่รอเค้าซื้อข้าวเข้ามาให้กิน พูดอะไรลำบากค่ะ เค้าสามารถไล่ชั้นออกเมื่อไหร่ก็ได้เพราะหลังจากหย่าเค้าก็เขียนต่อหน้านายอำเภอว่าทรัพสมบัติเป้นของเค้าทั้งหมดและเค้าจะขอส่งบ้านคนเดียว เค้ามีแม่มีน้องอยุ่อีกบ้าน เค้าไม่มีชั้นไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ แต่ถ้าชั้นไม่มีเค้า ชั้นก็คงจะกลายเป้นคนเร่ร่อนดีๆนี่แหละค่ะ บ้านส่ง30ปีค่ะ ผ่อนไปได้แค่ปีเดียว ยอดรถที่เป็นหนี้ของชั้นตอนนี้ก็ถ้าโป๊ะก้แสนนิดๆ อยากให้มีเรื่องน่าเหลือเชื่อเหลือเกินได้เงินมาโป๊ะหนี้ ฝันค่ะฝันให้กำลังใจตัวเอง ใจอยาก กรอบขออ้อนวอนคนใจบุญคนละ1บาทสักแสนคนชั้นขอพุดแบบไม่อายปากเลยนะคะ ชั้นคิดทางไปต่อไม่ออกเพ้อเหมือนคนบ้า แล้วชั้นก้คิดจะคืนให้ทุกคนวันละคนวันละบาท. ตลกดีนะคะความคิดชั้น มันบ้าที่สุด ขอโทษนะคะถ้าชั้นพูดอะไรที่มันเพ้อเจ้อ น่ารังเกียจ. ชั้นความรุ้น้อย ญาติไม่มีเหลือก้แค่สามีที่ชั้นก้ไม่มั่นใจว่าชั้นจะเป็นภรรยาและมีที่ซุกหัวนอนได้นานแค่ไหน ชั้นไม่กล้าถามถึงรายได้เค้าเพราะพอเวลาเงินออกเค้าจะพูดดักก่อนทุกทีว่าเงินไม่เหลืออีกและเดือนนี้ ชั้นเข้าใจกับสิ่งที่เค้าต้องการสื่อมา แต่ชั้นก้เข้าใจค่ะเค้าเหนื่อยอยู่คนเดียว ชั้นจึงไม่ถือสาหรือไม่มีสิทไม่พอใจกับความคิดเค้า ชั้นเลยต้องอยู่แบบพูดหรือปรึกษาอะไรไม่ได้ เค้าเป้นคนโมโหง่ายค่ะ เค้าขาดชั้นเค้าอยุ่ได้เค้ายังมีครอบครัวมีอะไรหลายอย่าง แต่ชั้นไม่มีครอบครัวหรือญาติจะมีก้แค่ป้าที่ดูลูกให้ ชั้นต้องยอมและทำตามคำสั่งทุกอย่างเพราะเค้าคือคนหาเงินเพียงคนดีเค้าดีมากนะคะอย่างน้อยเค้าก้ซื้อข้าวมาให้กินมีที่ให้นอนแล้วเค้าก้ขยันค่ะ ตอนชั้นจิตหลุดชั้นก้ได้เค้าช่วยชั้นไว้หลายครั้ง ส่วนชั้นจบแค่ม.3ทำงานก้ไม่ได้ ป่วยทางจิต ไม่มีใครคบด้วยมีแต่คนเบือนน่าหนี ชั้นนึกถึงอนาคตตัวเองไม่ออกและที่สำคัญไปกว่านั้น ชั้นนึกถึงอนาคตลูกไม่ออก ลูกควรได้ไปไกลกว่านี้. ทำไมต้องเป็นแบบนี้ อีกอย่างลูกก้เป็นลูกจากสามีเก่า.  ปัจจัยหลายอย่างที่ทำให้ชั้นเหนื่อยท้อ หาทางออกไม่เจอจริงๆ แต่เค้าเป้นคนดีนะคะเค้าก้บอกว่าหมอนัดถี่ขนาดนี้ไปทำงานที่ไหนก้ไม่มีใครรับหรอกไหนจะป่วยเนโรคซึมเศร้าอีก อยู่ทำงานบ้านรอกินข้าวไป เค้าก้ห่วงเรานะคะ แต่ชั้นแค่แอบคิดว่าชั้นก็อยากมีเงินของชั้นบ้างเพื่อจะได้ซื้ออะไรให้ลูกบ้างวันเกิดเค้า12มกราคม 2ปีแล้วที่ชั้นไม่มีเงินแม้แต่จะซื้อเค้กให้ ชั้นร้องไห้คนเดียวได้แต่บอกขอโทษลูกและทุกครั้งชั้นก้จะควบคุมอารมไม่ได้ ฝั่งแฟนเค้าก้มีลุกติดเหมือนกัน เค้าก้ต้องเอาทางเค้าก่อนแต่ไม่ใช่ความผิดเค้าเพราะเป้นใครใครก้ต้องเอาครอบครัวตัวเองก่อนทั้งนั้น เห้อออ ชั้นควรทำยังไงกับหนี้ก้อนนี้ ชั้นอยากเสกให้มันหายไปเลย ชั้นคงมีความหวังและมีกำลังจะทำอะไรต่อ มันเป้นปัญหาที่พุดกับใครไม่ได้ ถึงพูดไปก็ไม่มีใครสนใจฟัง..
ชั้นถึงต้องมาปรึกษาคนในนี้ ชั้นยอมก้มกราบเท้าเลยถ้ามีใครช่วยชั้นได้ ถ้าเป็นไปได้ฉันก็อยากขอรับบริจาคค่ะ ชั้นคิดหาทางออกอย่างอื่นไม่ได้ คนละบาทสองบาท ชั้นจะอัพเดทให้ดูตลอดว่าชั้นจะไม่เอาเงินส่วนที่คนช่วยเหลือไปใช้ทางอื่นเด็ดขาด ชั้นขอสาบาน ถ้าชั้นผิดคำพูดขอให้ชั้นตายอย่างทุกทรมานเป็น10เท่ายิ่งกว่าที่ชั้นเป็นตอนนี้ ใครไม่ไว้ใจชั้นคิดว่าชั้นเป็นพวกมิจฉาชีพ หลอกลวง รักสบาย หาเงินด้วยวิธีนี้ ชั้นพร้อมให้ดูหลักฐานการเป็นหนี้ทุกอย่าง อยากรุ้หรือสงสัยอะไรถามชั้นได้เลยค่ะ ชั้นจะไม่ลืมบุญคุณของพวกคุณเลย ชั้นอยากหายป่วยแต่สภาพจิตใจชั้นแย่ลงทุกวันก็ไม่มีทางหายป่วย เมื่อป่วยก็ทำงานไม่ได้ ทำงานไม่ได้ก็ไม่มีเงิน อยากทำของขายสามีก็ไม่ให้ทุนเพราะไม่อยากเสี่ยง ตันมากค่ะ ชั้นขอพรจาฟ้าทุกวันเหมือนคนบ้าว่าให้ชั้นได้มีวาสนาหรือมีเรื่องไม่น่าเชื่อเกิดขึ้น มีคนให้เงินชั้นไปเป๊ะหนี้แล้วให้ชั้นผ่อนเดือนละ500จนครบหนี้หรือจะคิดดอกก้ได้หรือไม่ก้ขอให้มีคนเห็นใจชั้นช่วยบริจาคคนละบาท2บาท10บาทจนครบแสนและชั้นจะเอาไปโป๊ะหนี้ มันจะเป็นไปได้มั้ยคะ ชั้นหมดหนทางคิดอะไรไม่ออกจริงๆค่ะ ใครสงสารชั้นขอเพียงเศษเงินในกระเป๋าคุนเศษที่เหลือในมือถือคุณจะได้มั้ยคะ ชั้นพร้อมเอาหลักฐานให้ดูว่าชั้นไม่ใช่มิจฉาชีพและไม่ใช่คนหลอกลวง ชั้นแค่หมดปันญาแล้วจริงๆชั้นไม่รุ้จะทำยังไงกับหนี้ก้อนนี้ ขอคำปรึกษาขอคนใจบุญช่วยชั้นทีนะคะ ชั้นสัญญาชั้นจะไปกราบเท้าทุกๆคนเลยจริงๆค่ะ ชั้นอยากให้หมดปัญหาเรื่องนี้ไปเพราะหลังจากนั้นสามีก้จะยอมกลับมาจดทะเบียนกับชั้น และที่สำคัญที่สุดในชีวิตชั้นคือลูก ลูกชั้นต้องไปให้ไกลกว่าชั้นเป็น10เท่า ชั้นไม่อยากให้ลูกต้องหยุดทางเดินของตัวเองเพียงเพราะแม่เค้าที่ดูแลเค้าได้ไม่ดีพอ ใครจะเช้ามาวิจารเกี่ยวกับกระทู้นี้ยังไงชั้นรับได้ค่ะ ต่างคนต่างมีความคิดเป็นของตัวเอง ชั้นไตรตรองแล้วที่จะพิมมันออกมา ชั้นขอความคิดเห็นและขอความช่วยเหลือค่ะ ชั้นขอแค่นั้น ขอบคุณสำหรับคนที่อ่านมาถึงตรงนี้ คุณคงเข้าใจความรู้สึกชั้น และชั้นก็ดีใจที่ชั้นสามารถพิมให้คนที่ไม่รู้จักอ่านได้ เพราะชั้นไม่มีใครคอยฟังชั้นมานานแล้ว....ขอบคุณค่ะ....🙏😞