ขอพื้นที่ตรงนี้ระบายหน่อยนะคะ
ฉันกับสามีเราเพิ่งแต่งงานกันได้7เดือนค่ะ ก่อนแต่งเขาทำตัวดีห้ามอะไรก็ฟังก็ทำตามหมดห้ามเที่ยวห้ามดื่มก็ยอมทำตาม และก็ถามเขาว่าพร้อมที่จะเลิกทุกอย่างและเริ่มต้นไปด้วยกันไหมเขาตอบพร้อม จนฉันเชื่อใจและแต่งงานกับเขา ที่บ้านของฉันเป็นครอบครัวธรรมดาที่หาเช้ากินค่ำ ส่วนบ้านสามีเป็นคนมีฐานะชื่อเสียง แต่ฉันไม่ได้แต่งกับเขาเพราะเรื่องนี้แต่แต่งเพราะอยากใช้ชีวิตกับผู้ชายคนนี้จริงๆรักเขาจริงๆ ก่อนแต่งงานฉันไม่เคยรู้ว่าครอบครัวสามีไม่ชอบฉันไม่ชอบคนจน เขาอยากได้คนที่มีฐานะมีชื่อเสียงเหมือนกัน แต่ห้ามลูกชายไม่ได้เลยยอมให้แต่ง พอแต่งเข้ามาอยู่บ้านถึงรู้ว่าแม่เขาไม่ชอบฉันเลยคือไม่ชอบเลยจริงๆ และก็ไม่ยอมลงทุนอะไรให้สักบาท ตัวฉันกับสามีเลยยอมขายทองที่เป็นสินสอดเพื่อมาลงทุนซื้อของมาขาย
เรื่องมันเหมือนจะไปกันได้ดีอยู่ แต่ทีนี้เรื่องมีอยู่ว่า แต่งได้เดือนกว่าฉันก็ท้อง แต่สามีฉันติดเกม ติดเพื่อน ชอบออกไปสังสรรค์กับเพื่อน แต่ฉันไม่ชอบและพยายามห้ามเขาไม่ให้ออกไป แต่ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ทุกครั้งที่เขาออกไปเที่ยวกลับมาเราก็จะทะเลาะกัน 3-4วันครั้ง เป็นแบบนี้มาประมาณ3เดือน และเป็นช่วงที่ฉันกำลังท้องฉันจะคิดมากและเครียดหนักมากช่วงนั้นคือนอนร้องไห้เกือบทุกวัน เคยคุยเคยขอร้องถึงขั้นลงไปกราบเท้าสามีและบอกเขาว่าขอเถอะนะช่วงที่ฉันท้องช่วยทำให้ฉันสบายใจหน่อยได้ไหมฉันทรมานและสงสารเด็กในท้อง แต่เขาก็ยังทำตัวเหมือนเดิมทุกอย่าง ไม่ยอมปรับปรุงตัว ไม่ยอมฟัง เราอายุ26เท่ากัน แต่เหมือนเขายังอยากเป็นวัยรุ่นยังอยากเที่ยวอยากสนุก แต่งงานก็แค่แต่งเล่นๆ ไม่เหมือนตอนที่คบกันเลยไม่ใส่ใจไม่สนใจไม่รับฟัง จนตอนนี้ฉันเริ่มหมดความอดทน เพราะเจอเรื่องเดิมๆซ้ำซาก ขอโทษจะไม่ทำอีก ก็ทำไม่ได้ จนคำพูดของเขามันฟังไม่ขึ้นเชื่อไม่ได้ เริ่มหมดศรัทธาในตัวเขา อยากจบชีวิตคู่แล้วเพราะฉันไม่มีความสุขเลย ปรึกษากับพ่อแม่ฉัน ท่านก็บอกแต่ให้อดทนไม่อยากให้เสียชื่อเสียง ที่นี่ผู้หญิงที่แต่งงานแล้วหย่า ก็จะถูกมองว่าเป็นผู้หญิงไม่ดีผู้ชายถึงหย่า แต่ฉันทนไม่ไหวแล้วเก็บกดจนจะเป็นบ้า บอกใครไม่ได้ ปรึกษาใครไม่ได้ และแม่ก็บอกว่าถ้าจะหย่าก็ต้องรอให้คลอดก่อนค่อยหย่า และอยากเห็นว่าถ้ามีลูกแล้วสามีเรายังจะเป็นแบบนี้ไหม ถ้าเขาไม่มีทางเปลี่ยนแล้วจริงๆค่อยว่ากัน ฉันก็เชื่อแม่และอดทนทุกวันๆ แต่พออยู่กันไปทุกวันก็ยิ่งเห็นได้ชัดว่าไม่น่าจะไปกันรอดแล้วจริงๆ ทุกวันนี้ในหัวก็คิดแค่ว่าจะพยายามใช้เวลาที่เหลือจะทำดีกับเขาทุกๆวัน เพื่อที่เวลาจะไปจริงๆจะได้ไม่มีอะไรค้างคาเพราะได้ทำดีที่สุด คือไม่ใช่ไม่รักไม่อยากให้ลูกไม่มีพ่อนะแต่เรามองแล้วไม่เห็นอนาคตร่วมกันเลย ทำคนเดียวพยายามประคองชีวิตคู่อยู่ฝ่ายเดียวมันเหนื่อยและท้อมากๆ
ถ้าเป็นคนจะหาทางออกยังไงคะ
คือมาเป็นสะใภ้เขาอยู่บ้านเขาแล้วไม่มีใครอยู่ข้างเลยก็หนักแล้วสำหรับเราแต่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้อีกคือเรารับมือไม่ไหวจริงๆ
เริ่มรู้สึกว่าชีวิตคู่จะไปกันไม่รอด
ฉันกับสามีเราเพิ่งแต่งงานกันได้7เดือนค่ะ ก่อนแต่งเขาทำตัวดีห้ามอะไรก็ฟังก็ทำตามหมดห้ามเที่ยวห้ามดื่มก็ยอมทำตาม และก็ถามเขาว่าพร้อมที่จะเลิกทุกอย่างและเริ่มต้นไปด้วยกันไหมเขาตอบพร้อม จนฉันเชื่อใจและแต่งงานกับเขา ที่บ้านของฉันเป็นครอบครัวธรรมดาที่หาเช้ากินค่ำ ส่วนบ้านสามีเป็นคนมีฐานะชื่อเสียง แต่ฉันไม่ได้แต่งกับเขาเพราะเรื่องนี้แต่แต่งเพราะอยากใช้ชีวิตกับผู้ชายคนนี้จริงๆรักเขาจริงๆ ก่อนแต่งงานฉันไม่เคยรู้ว่าครอบครัวสามีไม่ชอบฉันไม่ชอบคนจน เขาอยากได้คนที่มีฐานะมีชื่อเสียงเหมือนกัน แต่ห้ามลูกชายไม่ได้เลยยอมให้แต่ง พอแต่งเข้ามาอยู่บ้านถึงรู้ว่าแม่เขาไม่ชอบฉันเลยคือไม่ชอบเลยจริงๆ และก็ไม่ยอมลงทุนอะไรให้สักบาท ตัวฉันกับสามีเลยยอมขายทองที่เป็นสินสอดเพื่อมาลงทุนซื้อของมาขาย
เรื่องมันเหมือนจะไปกันได้ดีอยู่ แต่ทีนี้เรื่องมีอยู่ว่า แต่งได้เดือนกว่าฉันก็ท้อง แต่สามีฉันติดเกม ติดเพื่อน ชอบออกไปสังสรรค์กับเพื่อน แต่ฉันไม่ชอบและพยายามห้ามเขาไม่ให้ออกไป แต่ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ทุกครั้งที่เขาออกไปเที่ยวกลับมาเราก็จะทะเลาะกัน 3-4วันครั้ง เป็นแบบนี้มาประมาณ3เดือน และเป็นช่วงที่ฉันกำลังท้องฉันจะคิดมากและเครียดหนักมากช่วงนั้นคือนอนร้องไห้เกือบทุกวัน เคยคุยเคยขอร้องถึงขั้นลงไปกราบเท้าสามีและบอกเขาว่าขอเถอะนะช่วงที่ฉันท้องช่วยทำให้ฉันสบายใจหน่อยได้ไหมฉันทรมานและสงสารเด็กในท้อง แต่เขาก็ยังทำตัวเหมือนเดิมทุกอย่าง ไม่ยอมปรับปรุงตัว ไม่ยอมฟัง เราอายุ26เท่ากัน แต่เหมือนเขายังอยากเป็นวัยรุ่นยังอยากเที่ยวอยากสนุก แต่งงานก็แค่แต่งเล่นๆ ไม่เหมือนตอนที่คบกันเลยไม่ใส่ใจไม่สนใจไม่รับฟัง จนตอนนี้ฉันเริ่มหมดความอดทน เพราะเจอเรื่องเดิมๆซ้ำซาก ขอโทษจะไม่ทำอีก ก็ทำไม่ได้ จนคำพูดของเขามันฟังไม่ขึ้นเชื่อไม่ได้ เริ่มหมดศรัทธาในตัวเขา อยากจบชีวิตคู่แล้วเพราะฉันไม่มีความสุขเลย ปรึกษากับพ่อแม่ฉัน ท่านก็บอกแต่ให้อดทนไม่อยากให้เสียชื่อเสียง ที่นี่ผู้หญิงที่แต่งงานแล้วหย่า ก็จะถูกมองว่าเป็นผู้หญิงไม่ดีผู้ชายถึงหย่า แต่ฉันทนไม่ไหวแล้วเก็บกดจนจะเป็นบ้า บอกใครไม่ได้ ปรึกษาใครไม่ได้ และแม่ก็บอกว่าถ้าจะหย่าก็ต้องรอให้คลอดก่อนค่อยหย่า และอยากเห็นว่าถ้ามีลูกแล้วสามีเรายังจะเป็นแบบนี้ไหม ถ้าเขาไม่มีทางเปลี่ยนแล้วจริงๆค่อยว่ากัน ฉันก็เชื่อแม่และอดทนทุกวันๆ แต่พออยู่กันไปทุกวันก็ยิ่งเห็นได้ชัดว่าไม่น่าจะไปกันรอดแล้วจริงๆ ทุกวันนี้ในหัวก็คิดแค่ว่าจะพยายามใช้เวลาที่เหลือจะทำดีกับเขาทุกๆวัน เพื่อที่เวลาจะไปจริงๆจะได้ไม่มีอะไรค้างคาเพราะได้ทำดีที่สุด คือไม่ใช่ไม่รักไม่อยากให้ลูกไม่มีพ่อนะแต่เรามองแล้วไม่เห็นอนาคตร่วมกันเลย ทำคนเดียวพยายามประคองชีวิตคู่อยู่ฝ่ายเดียวมันเหนื่อยและท้อมากๆ
ถ้าเป็นคนจะหาทางออกยังไงคะ
คือมาเป็นสะใภ้เขาอยู่บ้านเขาแล้วไม่มีใครอยู่ข้างเลยก็หนักแล้วสำหรับเราแต่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้อีกคือเรารับมือไม่ไหวจริงๆ