เพิ่งได้ไปเที่ยวไต้หวันมาครั้งแรกหลังจากผัดผ่อนมาหลายครั้งแล้ว ก่อนไปก็ฤกษ์ไม่ค่อยดี แฟนตกบันไดเข่าบวมเดินไม่คล่อง ดูพยากรณ์อากาศก็ฝนตกทุกวัน ลูกกลับมาก็สอบเลย แต่ทำไงได้จองไว้หมดแล้วก็ไปตามแผนแล้วค่อยปรับแผนเอาตามสภาพหน้างานแล้วกัน ไปเองมันก็ดีอย่างนี้แหละ
       ผลก็ไม่เลวร้ายอย่างที่คิด ฝนตกแค่วันเดียว อีกวันฟ้าครึ้มแต่ฝนไม่ตก หลังจากนั้นแดดเปรี้ยง แฟนก็เดินได้ถ้าไม่ไกลนัก ชอบเมืองนี้ มีอะไรถูกใจหลายอย่าง คงต้องจัดรอบ ๒  ๓ อีกแน่ๆ ที่ชอบที่สุดคือนำ้ใจของคนไต้หวัน ขอเล่าสู่กันฟัง แบ่งกัน
   ๑ จะนั่งรถไปตลาด Shilin คุยกับลูกตรงป้ายรถเมล์ว่าให้ขึ้นรถสายไหน ลงที่ไหน เวลาอะไร ก็มีลุงใกล้ๆถามว่าจะไปไหน ผมก็ตอบว่าจะไปตลาด Shilin แกก็อธิบายวิธีไป สายรถ ให้เสร็จ (แกพูดภาษาจีน ผมก็พอพูดจีนได้บ้าง) เข้าใจง่ายกว่าที่อ่านมาเยอะเลย พอรถมาแกก็บอกว่า คันนั้นเลย รีบขึ้นไม่ต้องต่อรถนะ  ก็ขอบคุณแกมากๆ
  ๒ เดินเส่นที่ Taichung Park ลูกสาวเห็นอาม่าหลายคนพาหมามาเดินเล่น เธอก็ไปถ่ายรูปหมา อาม่าแกเห็นก็ชวนคุย แล้วเรียกหมามา ให้ถ่ายได้ชัดๆ ชวนลูกสาวคุย(ภาษาจีน) ลูกผมฟังเป็นแค่ ถามว่ามาจากไหน(ไจ้หนาลี่)เธอก็บอกไปว่า ไท้กั๊ว แกก็ว่า อ๋อไท้กั๋วเริน แล้วก็ชวนคุยอีกเยอะแยะ  ก่อนกลับเธอก็ไหว้อาม่าสวยๆแล้วมาเล่าให้ผมฟังทีหลัง
  ๓ จะกลับมาสนามบิน หาtaxi ไม่ได้ มีแต่รถจอดแต่ไม่มีคนขับ ผมก็เดินไปโบกรถแต่ยังหาไม่ได้ ลูกสาวลองไปถามคนแถวนั้นเป็นภาษาอังกฤษ เขาก็ตอบมาเป็นภาษาจีน เธอเลยใช้ภาษาใบ้คุยจนรู้เรื่องว่าหา Taxi ไปสนามบิน เขาก็โทรเรียก Taxi ให้ อีก ๓ นาทีรถก็มารับเลย ขอบคุณมากๆจริงๆ 
           ตอนแรกก็กลัวๆว่าคนไต้หวันจะเขี้ยว จะขี้โกงไหม พอผ่านทริปนี้สบายใจขึ้นมากเลย คราวหน้าเที่ยวได้สบายใจขึ้นอีกเยอะ  แล้วเจอกันใหม่ ไต้หวัน