ผมทำงานในหน่วยงานรัฐแห่งหนึ่ง
(ซึ่งไม่ใช่ข้าราชการ) หน่วยงานนี้มีภารกิจกำกับดูแล ดังนั้น ผลผลิตส่วนใหญ่จึงออกมาในรูปเอกสารที่มีผลทางกฏหมาย ซึ่งนั่นย่อมหมายถึง การที่จะสามารถโยกย้ายใครไปเป็นหัวหน้าตรงไหนก็ได้
ปัญหาของผมมีอยู่ว่า ผมได้รับการบรรจุ และถูกส่งไปอยู่ในส่วนงานตั้งใหม่ ซึ่งมีผมเป็นระดับปฏิบัติการคนแรกของส่วน และมีหัวหน้าซึ่งอัธยาศัยดีมาก แต่อ่อนงานมาก (คือแม้แต่การตัดสินใจในฐานะหัวหน้ายังไม่ทำ) เมื่อเป็นเช่นนั้น ทั้งการวางระบบงาน/ภาระงานทั้งหมดในส่วนงาน จึงตกมาอยู่ที่ผม ซึ่งก็สามารถทำให้งานเดินไปได้ คือการทำงานในลักษณะต่อสายตรงไปยัง เจ้านายที่อยู่สูงกว่า ซึ่งผมก็คิดว่า มาถูกทางแล้ว เพราะได้รับความเอ็นดูและเมตตาจากเจ้านายท่านนั้น (และท่านอื่นๆ ในระดับเดียวกัน)
นานวันเข้า ภาระเริ่มเยอะขึ้น ผมก็ยังคงเดินหน้าทำงานไปเหมือนเดิม พร้อมกับรับพนักงานใหม่ที่มีอายุไล่เลี่ยกันกับผมเข้ามาเพิ่มเติมในส่วนงาน ซึ่งผมก็ยังคงเดินหน้าทำงานในรูปแบบเดิมต่อไป จนกระทั่ง มีเสียงแซดสะท้อนมายังผมว่า "เป็นเด็กแต่คิดจะเป็นหัวหน้าเสียเอง" พร้อมกับการเลิกรบค้าสมาคม ระหว่างผมกับเหล่าเพื่อนร่วมงาน
สภาพการทำงานที่ผมสามารถกระทำแบบต่อสายตรงได้ ส่วนหนึ่งต้องยอมรับว่าได้รับความเมตตาจากเจ้านาย แต่สิ่งที่กังวลก็คือ หากเจ้านายเหล่านี้เกษียณออกไปแล้ว (ซึ่งเหลือเวลาอีกไม่นาน) แล้วเหล่าเพื่อนร่วมงานเหล่านั้น ได้มีจังหวะมานั่งเป็นหัวหน้าของผมแทนคนปัจจุบัน ประกอบกับงานในส่วนของผม เป็นงานที่มีแนวโน้มจะถูก Disrupt ได้ เนื่องจากไม่ได้เป็นงานที่ต้องใช้ทักษะสูงอะไร ทำให้มองไปข้างหน้าว่า ถ้าเงื่อนไขนี้เกิดขึ้นมาจริง ผมคงจะแย่แน่ๆ (และตอนนี้แนวโน้มนั้นก็เริ่มปรากฏความชัดเจนแล้ว)
จนถึงจุดนี้ ผมยังคงรู้สึกว่ามีพลังในการที่จะเดินทางไปทำงาน และยังไม่เบื่อวันจันทร์ ขณะเดียวกันผมก็รู้สึกอึดอัดกับสภาพเพื่อนร่วมงานรอบตัว ด้วยเงื่อนไขนี้ผมไม่แน่ใจว่าควรเดินหน้าต่อที่เดิม หรือถอยออกเพื่อ Save ตัวเอง ผมควรทำอย่างไรดีครับ
อยู่ในโหมดเจ้านายรัก เพื่อนร่วมงานชัง ควรอยู่หรือไป
(ซึ่งไม่ใช่ข้าราชการ) หน่วยงานนี้มีภารกิจกำกับดูแล ดังนั้น ผลผลิตส่วนใหญ่จึงออกมาในรูปเอกสารที่มีผลทางกฏหมาย ซึ่งนั่นย่อมหมายถึง การที่จะสามารถโยกย้ายใครไปเป็นหัวหน้าตรงไหนก็ได้
ปัญหาของผมมีอยู่ว่า ผมได้รับการบรรจุ และถูกส่งไปอยู่ในส่วนงานตั้งใหม่ ซึ่งมีผมเป็นระดับปฏิบัติการคนแรกของส่วน และมีหัวหน้าซึ่งอัธยาศัยดีมาก แต่อ่อนงานมาก (คือแม้แต่การตัดสินใจในฐานะหัวหน้ายังไม่ทำ) เมื่อเป็นเช่นนั้น ทั้งการวางระบบงาน/ภาระงานทั้งหมดในส่วนงาน จึงตกมาอยู่ที่ผม ซึ่งก็สามารถทำให้งานเดินไปได้ คือการทำงานในลักษณะต่อสายตรงไปยัง เจ้านายที่อยู่สูงกว่า ซึ่งผมก็คิดว่า มาถูกทางแล้ว เพราะได้รับความเอ็นดูและเมตตาจากเจ้านายท่านนั้น (และท่านอื่นๆ ในระดับเดียวกัน)
นานวันเข้า ภาระเริ่มเยอะขึ้น ผมก็ยังคงเดินหน้าทำงานไปเหมือนเดิม พร้อมกับรับพนักงานใหม่ที่มีอายุไล่เลี่ยกันกับผมเข้ามาเพิ่มเติมในส่วนงาน ซึ่งผมก็ยังคงเดินหน้าทำงานในรูปแบบเดิมต่อไป จนกระทั่ง มีเสียงแซดสะท้อนมายังผมว่า "เป็นเด็กแต่คิดจะเป็นหัวหน้าเสียเอง" พร้อมกับการเลิกรบค้าสมาคม ระหว่างผมกับเหล่าเพื่อนร่วมงาน
สภาพการทำงานที่ผมสามารถกระทำแบบต่อสายตรงได้ ส่วนหนึ่งต้องยอมรับว่าได้รับความเมตตาจากเจ้านาย แต่สิ่งที่กังวลก็คือ หากเจ้านายเหล่านี้เกษียณออกไปแล้ว (ซึ่งเหลือเวลาอีกไม่นาน) แล้วเหล่าเพื่อนร่วมงานเหล่านั้น ได้มีจังหวะมานั่งเป็นหัวหน้าของผมแทนคนปัจจุบัน ประกอบกับงานในส่วนของผม เป็นงานที่มีแนวโน้มจะถูก Disrupt ได้ เนื่องจากไม่ได้เป็นงานที่ต้องใช้ทักษะสูงอะไร ทำให้มองไปข้างหน้าว่า ถ้าเงื่อนไขนี้เกิดขึ้นมาจริง ผมคงจะแย่แน่ๆ (และตอนนี้แนวโน้มนั้นก็เริ่มปรากฏความชัดเจนแล้ว)
จนถึงจุดนี้ ผมยังคงรู้สึกว่ามีพลังในการที่จะเดินทางไปทำงาน และยังไม่เบื่อวันจันทร์ ขณะเดียวกันผมก็รู้สึกอึดอัดกับสภาพเพื่อนร่วมงานรอบตัว ด้วยเงื่อนไขนี้ผมไม่แน่ใจว่าควรเดินหน้าต่อที่เดิม หรือถอยออกเพื่อ Save ตัวเอง ผมควรทำอย่างไรดีครับ