ความในใจจากลูกที่ครอบครัวที่มีปัญหา

ครอบครัวเรามีปัญหากันค่ะ พ่อเป็นคนเงียบ สุขุม ใจดีแต่ถ้าโมโหเมื่อไรน่ากลัวมาก ส่วนแม่เราเป็นคนอารมณ์ร้อน แต่ก่อนบ้านเราก็เป็นครอบครัวที่อบอุ่นนะคะ แต่อยุ่ๆพอพ่อแม่กลับมจากไปเที่ยว ก็ไม่คุยกัน เวลาจะคุยก็ไปคุยแบบหลบๆซ่อนๆ เพื่อไม่ให้เรากับน้องเห็น เเต่มีครั้งหนึ่งที่เราเดินไปเจอพอดี พ่อหน้าเครียดนั่งพูดอยุ่ ส่วนแม่นั่งร้องให้อยุ่ข้างๆพ่อ ตั้งแต่ตอนนั้น บ้านเราก็แปลกไป พ่อแม่แถบไม่คุยกัน ถ้าจะคุยก็เรื่องสำคัญ แม่พยายามเข้าหาพ่อนะ แต่แม่กลัวพ่อรำคาญ เลยชอบใช้เราเป้นตัวกลางระหว่างแม่กับพ่อ ส่วนพ่อตั้งแต่วันนั้นก้มีโลกส่วนตัว ชอบเล่นเฟส จนตอนี้ติดเฟสมาก เวลาจะคุยกับพ่อตอนเล่นเฟสก็จะถามคำตอบคำเหมือนไม่อยากคุย บ้างทีเราน้อยใจเรื่องนี้นะ แต่มีครั้งนึง ที่พ่อทะเลาะกับแม่ เราก็พุดกับพ่อว่าเดี่ยวนี้ป๊าเล่นโทรศัพท์เยอะมาก พ่อเราเลยปาโทรศัพทืใส่พื้น แล้วพุดว่า "เอ่อ!กูไม่เล่นก็ได้" ตอนนั้นเรานอนร้องไห้จนหลับเลย ส่วนแม่อย่างที่บอกค่ะ แม่เราเป้นคนอารมณ์ร้อน ชอบโมโหเรื่องเล็กๆ เวลาโมโหใคร ชอบพูดประชดบ้าง ชอบพูดแรงๆใสและก็พูดเสียงดัง แต่ส่วนใหญ่ก็มาลงที่เรา ตัวเราเองก็น้องใจ ว่าทำไมแม่ชอบทำกับเราอย่างนี้ เราทั้งเหนื่อย น้อยใจ กดดันมากๆ บางทีก็คิดว่า ถ้าแม่กับพ่อไม่มีเราคงจะดีกว่านี้ เราไม่กล้าไปคุยเปิดกับพ่อกับแม่ ไม่กล้าปรึษาเพื่อนกลัววเพื่อนเห็นว่าเป็นเรื่องไร้สาระ แต่เราตอนนี้ เหนื่อยมากๆ ไม่รู้จะปรึษาใครแล้วตอนนี้ เราควรทำยังไงคะ?
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่