แสกส่งวิญญาน

กระพือปีก  หลีกบิน  สิ้นแสงฉาน

รัตติกาล  ผ่านมา  เพลาค่ำ

เสียงโหยหวน  ชวนสยอง  ร้องลำนำ

นกแสกย้ำ  ความตาย  มารายเรียง

กุสลา  ธัมมา  บาลีแว่ว

ยินเสียงแผ่ว  เป็นจังหวะ  กระชั้นเสียง

สะเทือนก้อง  ท้องน้ำ  สื่อสำเนียง

ดาลเผดียง  เสียงสลด  บทพระธรรม

ทั้ง”อาทิตย์”   “อาณัติ”. บัญญัติสรรพ

ไว้ขานขับ  ท่วงทำนอง  ที่ร้องร่ำ

บรรยายตาม  สำแดง  กฏแห่งกรรม

ดั่งตอกย้ำ  ให้ปลีก  หลีกอบาย

การพลัดพราก  สิ่งรัก  มักเป็นทุกข์

หนีทุกข์สุข  หนีสังขาร  นั้นอย่าหมาย

คนย่อมมี  เกิดแก่  แม้เจ็บตาย

ทุกคนว่าย  อยู่ในห้วง  บ่วงกามา

เหลือไว้แต่  ชั่วดี  ที่อยู่ยั้ง

วัวควายหนัง. เขายง  คงคุณค่า

ชนชีพลับ  ดับดิ้น  สิ้นชีวา

รอเวลา  กลบร่าง  เพื่อฝังดิน

กระพือปีก  อีกครั้ง  ยังสุสาน

จิตกาธาน  เถ้าธุลี  ปี้ป่นสิ้น

เสียงแหบโหย  ค่ำนี้  ที่คุ้นชิน

แสกถลา  ผวาบิน  ส่งวิญญาน

“ครูเปี๊ยก”

26  ธันวาคม. 2562

#. “กุสลา ธมฺมา  บาลีที่มีอยู่ในบทสวดพระธรรม

“อาทิตย์ อาณัติ = บทสวดทำนองสรภัญญะ โดยสงฆ์ สำรับละ 4 รูป เป็นบทสวดที่กล่าวถึงเมื่อพระพุทธองค์ทรงโปรดปัญจวัคคีย์ทั้ง ๕  เป็นครั้งแรกเมื่อ ทรงตรัสรู้ และเมื่อพระองค์เทศจบลง โกณฑัณญะ ได้บังเกิดดวงตาเห็นธรรม จึงได้ชื่อว่า  อัญญา โกณฑัณญะ ตามที่พระองค์ทรงอุทาน. บทนี้กล่าวถึง ไฟ คือราคะ ความเร่าร้อน ทั้งปวง......ครูเปี๊ยก

     

“. นกแสก. ว่ากันว่าเป็นนกผี. ผู้เป็นพาหะแห่งวิญญาน เมื่อมีนกแสกร้องที่ใด   ที่นั่นมักมีคนเสียชีวิต # โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน#