สวัสดีครับ ผมเกิดในครอบครัวชาวไทยเชื้อสายจีน ซึ่งมักมี วลีฮิตติดหูตลอดคือ ลูกชายคนโต(ยุค 50 ปีที่แล้ว) บางบ้านจะไม่เชื่อฟังพ่อแม่..... พ่อผมคงเป็นหนึ่งในนั้น ..ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่าตอนพ่อผมเป็นเด็กนั้นเป็นอย่างไร ผู้ใหญ่ในบ้านก็ไม่เล่าให้ฟัง แต่ตั้งแต่ผมจำความได้ พ่อผมจะประพฤติไม่ค่อยดีทางวาจากับอากงอาม่า ชอบพูดขู่นู่นนี่นั่น แบบแนวน้อยใจที่พ่อแม่ไม่รัก.... อาจเป็นเพราะพ่อผมเป็นลูกชายคนเดียว เลยถูกตั้งความหวังไว้สูง แล้วทำให้ไม่ได้
        เข้าเรื่องคือ ตอนนี้ที่ผมหนักใจมากๆ เพราะพ่อผมดูแลผมดีมากและทำตัวกับคนอื่นๆ ก็ดีมากเช่นกัน......ยกเว้นกับญาติๆ โดยเฉพาะความประพฤติกับอากงอาม่า (พ่อแม่ของพ่อผม) แย่มากๆ ทำลายข้าวของ จุดไฟเผาหญ้า เผายาง.... ผมเองถือคติว่าตัวอย่างมีค่ามากกว่าคำสอน แล้วพ่อผมเป็นอย่างงี้ ผมควรทำตัวอย่างไรครับ ผมอยากเตือนอยากว่า อยากสอนพ่อ แต่ก็กลัวบาป ทั้งๆที่ผมก็รักอากงอาม่ามากเหมือนกัน อีกทั้งไม่อยากให้อากงอาม่าซึ่งแก่แล้วต้องมาเจออะไรแบบนี้ ยิ่งตอนนี้อาม่าจะมาแบ่งมรดก ก็ยิ่งไปกันใหญ่ ตัวเองจะเอาทุกอย่าง ไม่แบ่งให้ใคร อย่างงี้มันได้หรอ เห็นแก่ตัวสุดๆ....แล้วผู้ใหญ่เองก็ชอบบอกว่าเรื่องของผู้ใหญ่ๆ เด็กไม่ต้องยุ่ง...ผม 25 แล้วครับ ก็อยากช่วยแก้ไข ครอบครัวจะได้แฮปปี้ ผมได้รางวัลมา ตอนนี้แทบอยากเอาไปคืน เพราะครอบครัวไม่ดีอย่างที่คิด แล้วผมควรทำอย่างไรครับ บางครั้งก็อยากจะทำร้ายตัวเอง บางครั้งก็อยากคิดฆ่าตัวตายแล้วเขียนจดหมายไว้ให้พ่อสำนึกผิดและปรับปรุงตัว ผมไม่ชอบเห็นอะไรแบบนี้เลย คนอื่นมองบ้านผมว่าเป็นครอบครัวที่น่ารัก อบอุ่น ผมก็ต้องยิ้มรับ แต่หารู้ไม่ว่าภายในมีจุดหลุมดำเล็กๆ ที่ผมอยากจะแก้ไขและกำจัดมันออกไป..... ผมควรทำอย่างไรครับ