พระอัสสะชิ พูดไว้ว่า "ธรรมเหล่าใดเกิดแต่เหตุ พระศาสดาตรัสถึงเหตุแห่งธรรมเหล่านั้น " 
คำถามผมก็คือ 
1.อะไรคือเหตุของความขี้เกียจ
2.อะไรคือวิธีดับ ความขี้เกียจ (พระศาสดาได้พูดถึงวิธีในการดับเหตุแห่งธรรมเหล่านั้นบ้างรึป่าวครับ นอกจากปฎิจสมุปบาท)
3.จากข้อ2 ถ้าพระศาสดาได้กล่าวถึงเหตุแห่งธรรมเหล่านี้(ความขี้เกียจ) และวิธีปฎิบัติเพื่อดับเหตุแห่งธรรมเหล่านี้(ละความขี้เกียจ) ถ้ามีพระสูตร/พุทธวจน ที่กล่าวถึงเรื่องนี้(พูดถึงเรื่องวิธีละความขี้เกียจและการทำให้เรามีความเพียรเกิดขึ้น) ช่วยบอกผมหน่อยก็ดีครับ เพราะผมมีปัญหากับเรื่องนี้มากจริงๆ(เรื่องขี้เกียจนี่แหละ) 

เพิ่มเติม : พฤติกรรมของผม คือ วันๆไม่ทำอะไรเลย เรียนมหาลัยเสร็จกลับมา นส.ไม่อ่าน เล่นมือถือ เล่นเกม นอนดูyoutube ขี้เกียจมากๆ หลังเรียนเสร็จกลับมา/วันหยุด อยากแช่อยู่แบบนี้ตลอด  พอวันไหน วันหยุด ก็กำหนดจิตว่าวันนี้ต้องอ่าน นส.นะ สุดท้ายอ่านได้แปปเดียว(หรือบางทีไม่ได้อ่านเลย) ก็ไปดู youtube /เล่นมือถือใหม่ หรือไม่ก็อ่านนิยายแทน พูดง่ายๆคือขี้เกียจอะครับ อยากบันเทิงทั้งวัน กิน นอน เล่น ลองวิธีแก้แบบอื่นมาแล้วเช่นเอาโทรศัพท์ ไปซ่อน เอาคอมไปไว้บ้านญาติ โหลดแอพล็อคโทรศัพท์มา แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ผลครับ ขี้เกียจมากๆ เลยอยากได้วิธีแก้ในแบบที่พระพุทธเจ้าเคยสอนเอาไว้ (เพราะผมเชื่อว่า ในสมัยพุทธกาลน่าจะมีฆราวาส ที่ขี้เกียจ งานการไม่ทำ เที่ยว ขับร้อง ฟ้อนรำทั้งวัน จนชีวิตบรรลัยเหมือนกับคนสมัยนี้ อย่างผมเช่นกัน ) ซึ่งการขับร้อง เที่ยว ฟ้อนรำ มันก็คือสิ่งบันเทิงที่เทียบได้กับ เกม youtube นิยาย การ์ตูน โทรศัพท์ ในสมัยนี้แหละครับ