ตามนั้นเลยค่ะ เราแค่อยากมีพื้นที่ส่วนตัวของเราบ้าง ไม่อยากให้ใครเข้ามายุ่งเพราะเราไม่ค่อยชอบเลย ด้วยความที่เป็นคนโลกส่วนตัวสูงด้วย เพราะเวลาที่เขาเข้ามาเขาจะมาตินั่นตินี่ บ่นนั่นบ่นนี่ของเรา เอะอะเสียงดัง ชอบเอาเรื่องของเราหรือสิ่งที่อยู่ในห้องเราไปเล่าให้คนอื่นฟัง และเราก็ไม่โอเคมากๆ แต่เราทำอะไรไม่ได้เพราะเป็นย่าเราค่ะ ตอนนี้เรารู้สึกอึดอัด อยากหนี พอเราปฏิเสธก็บอกว่าเราเอาคนอื่นมานอนในห้องบ้าง ไปเรียกคนนั้นคนนี้มาถามทั้งๆ ที่เขาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไร พูดดีๆ ก็แล้ว อะไรก็แล้ว เขาก็ไม่ยอมฝ่ายเดียว บอกว่าเราก้าวร้าว เป็นเด็กไม่ดี บางครั้งเวลาเราทำกิจกรรมเหนื่อยๆ มาจากวิทยาลัย เราจะนอนยาวตลอด เขาก็จะหาว่าเราติดยาบ้างอะไรบ้างเลยนอนเยอะ เราไม่ชอบเลยค่ะ เหมือนไม่มีสเปซให้เราเลย เหมือนเราผิดตลอด อึดอัดมากๆ ทำอะไรก็ผิด เรียกเราก็ขึ้นอ้ายขึ้นอี เราไม่ชอบบางครั้งก็ด่าแม่เราที่หย่ากับพ่อไปให้เราฟัง มันเหมือนไม่มีที่ให้เราอยู่ อยู่ตรงไหนเราก็ดูขัดหูขัดตาเขาไปหมดเลยค่ะ มีหลายครั้งที่เราคิดว่าบางครั้งสเปซที่เราต้องการอาจจะคือความตาย แต่เราก็จะคิดถึงพ่อกับแม่ตลอด เดี๋ยวนี้เราเหมือนหลานที่ไม่รักย่าเลย เราแค่อยากมีเวลาส่วนตัว เวลาในการอยู่กับตัวเองบ้างมีพื้นที่ที่มีแค่เราไม่อยากให้ใครเข้ามายุ่งบ้างแค่นั้นเอง