คือเรารู้สึกมาตั้งนานแล้วคะ คุณแม่เนี้ยแต่งเข้าบ้านคุณพ่อนะคะ หลายครั้งที่คุณย่าเขาลืมเก็บข้าวเก็บของหรือทำอะไรหกแล้วลืมเช็ด แม่ก็จะบ่นแบบ "ทำไมไม่ช่วยกันทำความสะอาดเลย ฉันก็ทำอยู่คนเดียว!"  คือเขาไม่ได้คุยกับย่านะคะแต่เหมือนพูดดังๆให้ย่าได้ยินน่ะคะ เราคิดว่าย่าเขาก็รู้ว่าหมายถึงตัวเองนะคะ คืออึดอัดจริงๆเวลาคุณแม่บ่นแบบนี้ อาจเป็นเพราะเราสงสารคนชราด้วยแหละ  สองสามวันก่อนคุณย่าเขาก็ไปเที่ยวกับเพื่อนๆเขาแล้วคุณพ่อก็ต้องเป็นคนขับพาไปคะ  แล้วพ่อเองตอนเช้าก็ต้องทำงาน เขาก็บ่นอีกคะ ไม่ชอบคนแก่เลย รู้ทั้งรู้ว่าพ่อเราต้องกลับบ้านไปทำงานตอนเช้า  เราก็พยายามบอกนะคะว่า นานๆทีคุณย่าจะได้ไปเที่ยวนะ ให้เขา(ย่า)หน่อยเถอะ คุณแม่บอกว่าเข้าใจในสิ่งที่เราพูด แต่เขาก็ยังบอกคะว่า รู้ว่าลูกตัวเองต้องทำงานตอนเช้ายังจะกลับดึกอีก  เราเลยไม่ตอบคะ นั่งเล่นทรศ.แทน  ในหัวก็คิดนะคะว่า ถ้าเราเป็นย่าแล้วได้ยินคำพูดพวกนี้ มันจะรู้สึกยังไง น้อยใจ? โกรธ? เศร้า?  ไม่ชอบเลยคะที่แม่พูดแบบนี้ เราควรทำยังไงเวลาเจอสถานการ์ณนี้ดีคะ?