สืบเนื่องจากกระทู้นี้ : https://ppantip.com/topic/39443916 

ที่ผมตั้งกระทู้ขอข้อมูลพี่น้องชาวพันธุ์ทิพย์ ก่อนที่จะไป เกี่ยวกับโรค Altitude Sickness ครับ

(ซึ่งข้อมูลของทุกท่านเป็นประโยคต่อผมมากๆ ขอบคุณมากๆครับ)

ขออนุญาตให้ข้อมูลกับบางท่านที่ไม่เคยอ่านกระทู้เก่าของผม 

เรื่องของเรื่องคือผมได้จองทัวร์ ลี่เจียง ภูเขาหิมะมังกรหยก แชงกลีร่า ให้กับแม่ของผมเอง เนื่องจากแกบ่นว่าอยากไปต่างประเทศ แกไม่ได้ไปต่างประเทศมาเกือบ 20 ปีแล้ว ซึ่งรูทที่ผมไปแต่ละที่ส่วนใหญ่ก็จะ Adventure ซะเยอะ ก็เลยบอกแม่ไปว่า "ถ้ามากับผมเหนื่อยนะ" เลยจัดภูเขาหิมะมังกรหยกไปเลย (เพราะส่วนตัวอยากไปแชงกลีร่าด้วยอยู่แล้วครับ) ทีนี้หลังจากจองทัวร์ไปเรียบร้อย มาหาข้อมูลพบว่ามันมีโรคที่ชื่อ Altitude Sickness ด้วย ซึ่งบางท่านเป็นหนักๆ ก็เสียชีวิตเลยก็มี ทีนี้เครียดเลยครับ ปกติแม่เป็นคนไม่แข็งแรงอยู่แล้ว แถมแพ้ยาซัลฟา กินยาป้องกันไม่ได้ด้วย พาไปจัดซะโหดเลย โทษตัวเองอยู่พักใหญ่เลยครับ ไม่น่าเลย

ผมก็ไปศึกษาจนได้ข้อมูลของยาสมุนไพรตัวนึงที่ชื่อ "หงจิ่นเทียน" คนแพ้ซัลฟากินได้ ก็เลยไปจัดมาจากเยาวราช กินตั้งแต่ก่อนไปเลยครับ วันละ 8 เม็ด 7 วัน ก่อนเดินทาง

หน้าตาเป็นแบบนี้ กระปุกละ 180 บาท มี 100 เม็ด

เส้นทางการเดินทางของผมกับแม่จะเป็นแบบนี้ครับ

เริ่มจากคุนหมิง ไป ต้าหลี่ พักที่ ต้าหลี่ 1 คืน

จากนั้นเดินทางต่อไปลี่เจียง พักลี่เจียง 1 คืน

เดินทางจากแชงกลีร่ามาต้าหลี่ พักต้าหลี่ 1 คืน จากนั้นค่อยกลับคุนหมิง ครับ

ถ้าดูจากเส้นทาง วันที่จะมีปัญหาคือวันที่ 3 (ขึ้นภูเขาหิมะ และนอนแชงกลีร่า) ซึ่งตรงนี้จะอยู่เหนือระดับน้ำทะเล มากกว่า 2500 เมตรครับ

ในวันแรกเดินทางไปต้าหลี่ ยังชิวกันอยู่ทั้งแม่ลูกครับ อากาศกำลังสบาย ลมหนาวในเดือนธันวา ยอดเยี่ยมมาก

"เมืองโบราณต้าหลี่ครับ สวยงามมาก"

"อันนี้ชีสทอดรสชาติประหลาดแท้"

ทีนี้พอเริ่มเข้าพื้นที่สูง (ลี่เจียง) ทางทัวร์ก็เริ่มแนะนำให้เรากินยา หงจิ่นเทียนแบบน้ำ ยอมรับครับ ณ Moment นี้ คือกินหมดครับ ขายแพงก็ยอม (ยาหงจิ่นเทียน 1 แผง + ออกซิเจน 1 กระป๋อง ราคา 250 หยวน)

จัดไป 2 แผงเน้นๆ ครับ

อาการของผมเริ่มปวดคอ ปวดหัวครับ ณ ตอนนี้คือไม่แน่ใจว่า เป็นไมเกรน หรือว่า เป็นโรค AMS กันแน่ครับ เพราะตัวผมเองมีโรคประจำตัวคือไมเกรนอยู่แล้ว ณ วันนี้ ไกค์บอกว่า กินยาแก้ไมเกรน ไปก่อน แต่ถ้าขึ้นไปภูเขาหิมะมังกรหยก กับ คืนที่นอนบนแชงกลีร่าแล้ว เค้าขอร้องว่าอย่าเพิ่งกินยาพวกแก้ปวด เพราะว่าถ้าเรากดอาการไว้ จะยิ่งอันตราย เพราะเราจะไม่รู้เลยว่าอาการปวดมันมาจากสาเหตุไหนกันแน่ ผมก็กินยา Goffen (แก้ปวดหัวไมเกรน) อาการก็ดีขึ้นครับ 

เอารูปที่ลี่เจียงมาฝากกันครับ

เข้าวันที่ 3 ที่จะต้องขึ้นภูเขาหิมะมังกรหยกครับ ผมต้องตื่นกันตั้งแต่ตี 4 เพื่อออกเดินทางไปขึ้นเขา ตอนตี 5 อาการวันนี้ค่อนข้างแย่ทีเดียว ซึ่งผมก็แอบกินยา Goffen เข้าไปอีกเม็ดตอนเช้า ถ้าไม่กินคงไม่รอดแน่ๆ วันนี้ ซึ่งอาการทุเลาลงบ้าง แต่ไม่หายครับ ซ้ำยังมีอาการเมารถแถมมาอีก โอย วันนี้เป็นวันที่หนักมากครับ ตอนแรกเป็นห่วงแม่ว่า แม่จะเป็นอะไรมั้ย สรุปคนที่เป็นคือเรานี่แหละ จนแม่ต้องถามตลอดทางว่า "ไหวมั้ยลูก อาการเป็นไงลูก" โชคดีที่มียาดมช่วยไว้ระหว่างทางด้วย ไม่งั้นมีอ้วกบนรถทัวร์แน่นอนครับ

พอ 7 โมง เราก็ได้ขึ้นกระเช้าไปบนภูเขาหิมะมังกรหยกครับ ต้องบอกเลยว่าความสวยงามด้านบน มันทำให้อาการของเราหายไปชั่วขณะเลยครับ (แต่ด้านบนผมมีอาการเดินเอียง มึนๆ อยู่พอสมควร แต่ก็ไม่มากครับ) สถานที่แห่งนี้สวยงามมากจริงๆครับ อยากให้ทุกท่านได้ลองมาสัมผัสซักครั้งนึงในชีวิตครับ

หลังจากที่ผมและแม่ออกจากภูเขาหิมะมังกรหยก และทะเลสาบพระจันทร์สีน้ำเงิน เราเดินทางไปแชงกลีร่ากันต่อครับ ผมก็เมารถหนักเหมือนเดิม ในขณะที่แม่ผมก็ไม่เป็นอะไรเลย 555+ จริงๆ แบบนี้ก็ดีเหมือนกันครับ ถ้าแม่ผมป่วย ระหว่างทางผมก็คงเครียดมากจนเที่ยวไม่สนุกแน่นอนครับ อย่างน้อยผมอายุยังน้อย ยังทนต่อโรคได้ (แต่ยังไงก็ตาม อาการทั้งหมดที่ผมเป็น ผมแจ้งไกค์ตลอดนะครับ โรคนี้ค่อนข้างอันตราย หากอาการหนักขึ้นต้องรีบลงที่ต่ำทันที ไกค์จะมีประสบการณ์ ต้องแจ้งให้เค้ารู้ตัวเสมอครับ)

พอเราถึง แชงกลีร่า เราก็เข้าโรงแรมครับ คืนนี้ ก็เป็นอีกคืนที่หนักหน่วงสำหรับผมครับ เพราะว่าเรานอนอยู่บนความสูง 3800 เมตรจากน้ำทะเลโดยประมาณ ออกซิเจนเบาบาง ตอนนอนผมก็จะมีอาการหอบเฮือกๆ อยู่ตลอดเวลา นอนไม่ค่อยหลับครับ อาการปวดหัวไมเกรน ปวดคอ ก็กลับมาอีกครั้ง ซึ่งคืนนี้กินยาไม่ได้ครับ ทนกันไป สิ่งเดียวที่ช่วยได้คือ "กระป๋องออกซิเจน" ครับ ต้องยอมรับว่า ถ้าเรามีอาการพอสูดออกซิเจนแล้ว อาการมันทุเลาลงจริงๆครับ ไกค์สอนวิธีสูดออกซิเจนที่ถูกต้องมา คือเอาครอบปากแล้วฉีดอัดเข้าจมูกเลย (ในขณะที่อย่าเพิ่งเอาที่ครอบปากออก) ช่วยได้ดีจริงๆ ครับ (ส่วนแม่ผมน่ะเหรอ หลับสบายไม่รู้สึกอะไรเลยจ้าาาาา อึดมากกกกกแม่!!!) 

ตื่นเช้ามาเราก็ไปเที่ยววัดโปตาลาน้อย (หรือวัดลามะซงจ้านหลิน) ครับ ตัววัดสวยงามมากจริงๆ ครับ

และจากนั้นเราก็เดินทางกลับคุณหมิงครับ ซึ่งบอกตามตรงไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับ พอเราเดินทางลดระดับลงมาเรื่อยๆ จนอยู่ในระดับความสูง 1800 เมตรจากน้ำทะเล (ต้าหลี่) อาการปวดคอผมหายเป็นปลิดทิ้งเลยครับ ซึ่งแปลว่าผมโดนโรค AMS เข้าเล่นงานอย่างจังแล้วจริงๆ ครับ แต่ก็รอดมาได้ครับ

นี่คือประสบการณ์การขึ้นที่สูง "ครั้งแรก" ของผมและแม่วัย 65 ครับ ตัวผมเองอาการหนักพอดู แต่คิดว่า เราได้ระวังตัวอย่างดี ก็ไม่น่ามีปัญหาอะไรครับ 

สุดท้ายนี้ ใครที่ต้องการจะไปเที่ยวที่นี่ อ่านมาถึง ไม่ต้องกลัวครับ ผมค่อนข้างอ่อนแอมากๆๆๆๆ ยังรอดมาได้ ผมเชื่อว่า ท่านอื่นถ้าไม่ประมาท ก็ไม่มีปัญหาครับ ถ้าไปกับทัวร์ บอกอาการหัวหน้าทัวร์ หรือไกค์ไว้ครับ ผมเชื่อว่าเค้ามีประสบการณ์ในการแก้ไขปัญหา ครั้งนี้ผมโชคดีด้วยที่ได้หัวหน้าทัวร์ที่มีความสามารถ เจอมาทุกสถานการณ์ ซึ่งแกใจเย็นมากๆๆๆ ครับ 

(แอบแปะรูปวัดหยวนทงและคุนหมิงก่อนกลับครับ)

ขอขอบคุณทัวร์ จาก Pefect Trip และ Choice ที่ให้ผมสองแม่ลูก ได้ประสบการณ์สุดแปลกใหม่นี้ครับ ตอนนี้แม่ผมเริ่มหาทริปต่อไปแล้วครับ 555+