สวัสดีครับ ผมอยากสอบถามเพื่อนๆหน่อยครับ
พอดีผมกำลัง คิดไปเอง ถึงสถานะผมกับกับผู้หญิงคนนึงครับ
ขอเริ่มแบบห้วนๆเลยนะครับ 
ผมอยากดูแลผู้หญิงมากๆครับ เพราะเขาเป็นโรคซึมเศร้า พ่อแม่แยกทางกัน โดนแฟนทิ้ง เพื่อนไม่ดี และอีกเยอะครับ ผมดูว่าเขาคนนี้ ผ่านอะไรมาเยอะ โดนทำร้ายหัวใจมาเยอะ แต่!!! ผมก็ไม่คิดจะสวมรอยหาโอกาศจะเป็นแฟนกับเขานะครับ
ผมคุยกับเขามา ประมาณ 7-8เดือนแล้วครับ ไม่ได้เป็นแฟนกันนะครับ แต่อาจจะเป็นแค่เพื่อน แต่คุยกันทุกวันเลยครับ ไปเที่ยวด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน เพราะเขาเลิกกับแฟนไปครับ เพราะช่วงแรกๆที่เขาโดนแฟนทิ้งผมก็คุยกับเขา
ในฐานะเพื่อนคนนึงที่อยากดูแลเขา ไม่หวังอะไรมากกว่านี้เลยครับ สาบานได้ แล้วเมื่อเดือนที่ผ่านมา เขาได้เลิกกับแฟนเขาครับ แฟนเขามีผู้หญิงมีคนใหม่ 
และเขาเสียใจมาก เราก็รู้ว่าเขาไปกินเบียร์คนเดียว และผมทักไปหาเขาตลอดว่าเป็นไง ไหวป่าว เมายัง เขาก็บอกกลับห้องไม่ไหว ผมก็ต้องขับรถไปหิ้วเขาออกจากร้าน และไปส่งที่ห้อง พอเขาหลับผมก็กลับบ้าน ไม่มีอะไรไปกว่านี้ครับ ผมแค่ห่วงเขาปกติ ไม่อยากให้เขาเจอเรื่องแย่ๆ อยากให้ทุกครั้งที่เขาคิดว่าเขาไม่เหลือใคร แต่มองมาข้างๆก็ยังมีผมอยู่ข้างๆเขา
แต่เขาก็บอกผมทุกครั้งครับมีคนใครมาจีบ คนนู้นคนนี้
ผมก็บอกเขาแค่ว่า ดูดีๆอ่ะ อย่าโดนทิ้งอีก ก็เป็นห่วงในฐานะเพื่อนคนนึง
แต่...วันนี้ตอนนี้ ผมกลับรักเขา อยากเป็นแฟนกับเขา
แต่ผมคงไม่กล้าพูด ผมกลัวว่าทุกอย่างมันจะดูแย่ ผมเคยหายไปจากการสนทนา 2-3 วัน เขาก็ทักหาผมทุกวัน ถามว่าเป็นอะไรเครียดไรรึป่าว ถามว่าเราโอเคไม๊  บลาๆ ผมก็ดีใจนะครับที่เขาเหมือนเป็นห่วง แต่ผมสับสนหัวใจผมเองว่าทำไมผมถึงคิดอยากเป็นแฟนกับเขาขึ้นมา มันเลยทำให้ผมเครียดเลยครับว่า ผมไม่น่ารู้จักผู้หญิงคนนี้เลย ตอนนี้มันเลยคอนเซปผมไปแล้วที่แค่อยากดูแลเป็นเพื่อนให้เขาไม่เหงา ไม่เครียด อยากให้เขาหายจากความเจ็บปวดที่ผ่านมา อยากให้เขาหายจากโรคซึมเศร้า 
แล้วทำไมตอนนี้ผมถึงอยากใช้ชีวิตกับเขาไปซะได้ 
แต่ผมคงไม่กล้าพูดออกไป กลัวเราคิดไม่เหมือนกันครับ
ใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้างครับ แล้วทางออกสำหรับวิธีนี้ผมควรต้องทำยังไงดีครับ