ผมเป็นคนเล่นกีฬาหลายชนิดมาก.............จนกระทั่งมีวันหนึ่ง
จุดเปลี่ยนในกีฬา ที่ผมไม่คิดว่าจะเล่น
ทวิกีฬา
มีผู้ใหญ่ใจดี สมัครให้ลองเล่นดู
คือ วิ่ง 5 KM 
ปั่นจักรยาน 40 KM
และวิ่งอีก 10 KM 
วิ่งหรอ ได้ดิ ผมผ่านงานวิ่ง มาราธอน มาหลายงานแล้ว ในใจคิดว่าสบายๆ
ปั่นจักรยาน หรอ ผมคิด แค่ถีบ สบายสุดๆคิดว่าเป็นการผ่อนแรงเสียด้วยซ้ำ
แต่พอวันแข่งจริงๆๆๆ!!!!!!!
วิ่ง 5 KM แรก สบายมากๆแซงใครต่อหลายคน จากประมาณการ อันดับต้นๆแน่ๆ
พอมาถึงการปั่นจักรยาน เป็นจุดเปลี่ยนในความคิดไปในพริบตาเลยครับ
ปั่นไปได้ไม่ถึงไหนเลยครับ ตาคริวมาถามหาแล้ว จากที่ออกตัวแรกๆก้อโดนแซงคันแล้วคันเล่า
จนกระทั่งคนที่ผมวิ่งแซง แซงผมไปจนหมด ลืมบอกไปจักรยานที่ผมใช้เป็นจักรยาน เช่านะครับ เป็นเสือภูเขา คือ ผมสูง 160  ร้านให้เช่า บอกเอาคันนี้แหละ
ไม่แนะนำอะไรปมเลย 
ทั้งตะคริวขึ้น ทั้งสองข้าง จน ผู้ที่อำนวยความสะดวก พยาบาล ถามว่าไหวไหม จะให้ขึ้นรถพยาบาล
ด้วยความที่ผม กลัวอาย กลัวเสียหน้า ผมตัดสินใจ บอกไม่ ครับยังไหว ทั้งที่ใจบอกว่า พอได้แล้ว
ผมเลยกัดฟันปั่นต่ออีก ประมาณ 30 KM. คิดอย่างเดียวขอแค่ให้จบ ภาพในเวลานั้นแค่การปั่นแบบโดเดี่ยวมากครับ
ไม่มีใครปั่นข้างๆหรือ ข้างหน้าข้างหลังเลย มันเหงามากๆๆ555
พอปั่นจบ  ผมวิ่งต่อแทบจะไม่ไหว จนกระทั่งวิ่งจนจบ แต่ผมได้ที่ 9 นะ นับจากข้างหลัง ส่วน 8 คนข้างหลังผม น่าจะถอนตัว
ผมจึงอยากได้เสือหมอบ !!!!!!!!!! มากๆๆๆๆ เพื่อมาซ้อม และไปแข่ง แต่ติดที่ไม่มีทุนทรัพย์ 5555
อยากขอวอนผู้ใหญ่ใจดี 
ใครที่เลิกปั่น หรือ อยากจะสงเคราะห์ คนที่อยากเป็นนักกีฬาอนาถาอย่างผม
ช่วยบริจาครถจักยานเสือเหมอบให้ผม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ได้โปรดดดดดดด5555