สวัสดีค่ะ เราอายุ 23 ปี เพิ่งเรียนจบ เพิ่งรับปริญญาไปเมื่อต้นเดือนเลย เริ่มทำงานได้ 4 เดือน เป็นเจ้าหน้าที่ตรวจสุขภาพในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในกทม.
เราเป็นคนต่างจังหวัด แต่มีไลฟ์สไตล์คนเมือง เรามีญาติที่อยู่กทม. เยอะพอสมควรเลยเลือกเข้ามาอยู่ในกทม. เราชอบดูคอนเสิร์ตมาก (ตามประสาคนโสด) เราไม่เที่ยวผับ ไม่ค่อยดื่มอาจจะมีปีละ2-3ครั้ง (แต่ก่อนเที่ยวบ้างสังสรรค์สอบเสร็จ) แต่ชอบไปนั่งร้านอาหารดนตรีสดมากกว่า เล่าเรื่องเกี่ยวกับเราเลยนะคะ
        '' สมัยก่อนตอนเรียนมัธยมจนถึงมหาลัยปี 3 ในช่วงเวลานั้นเรามีคนเข้าหาเยอะพอสมควร มีคนเข้ามาคุยมาทักทายตลอดไม่เคยเหงา
          แฟนเราก็เคยมีนะแต่ก็เลิกกันไปแล้ว และช่วงเวลา ปี 4 จนถึงปัจจุบันก็น่าจะปีกว่า ช่วงปี 4 ก็มีบ้างแต่มาคุยแล้วก็หาย ตอนนี้ทำงาน
          เราไม่มีแม้แต่คนทักมาคุย (อยากบอกว่าเหงามากๆ แต่ทำได้แค่เหงา 5555) อาจเป็นเพราะในเฟสบุ๊คเราไม่คอยมีผู้ชาย ที่ทำงานก็
          น้อยที่จะมีผู้ชาย เราใช้ชีวิตแบบตื่นทำงานเสร็จกินข้าวคนเดียวกลับห้องนอนวนๆไปเดินตลอดคนเดียวแบบนี้ สมัยนี้ผู้ชาบแบบนี้หายากมาก
          เราเจอแต่เหตุการณ์ของเพื่อนพี่น้องมากมายมาปรึกษาเรื่องความรักกับเราเยอะแยะไปหมด มันทำให้เรามีความคิดกับผู้ชายลบไปเลย
          (มันอาจเป็นสาเหตุที่เรายังไม่มีแฟน) จากที่เปิดโอกาศให้ตัวเองตลอดจนมาถึงวันที่ทุกคนถามว่าตอนไหนจะมีแฟน เราก็ได้รู้ตัวว่า
          เราปิดกั้นตัวเองมาตลอด
     **ตอนนี้เรามีความรู้สึกอยากมีครอบครัวอยากมีลูกน่ารัก ๆ อยากมีคนที่ดีพร้อม อยากมีคนที่เขาอยู่กับเราแล้วเขารู้สึกว่าเราคืออนาคตเขาจริงๆ**
อยากถามคุณผู้หญิงและคุณผู้ชายที่ผ่านมาอ่านกระทู้นี้นะคะ
1. เราอายุ 23 ยังสามารถเจอคนที่เรากล่าวถึงไหม มีโอกาศกี่เปอร์เซนต์
2. คนแบบติดการใช้ชีวิตโสด พอจะมีแฟนเราจะสามารถเป็นแฟนที่ดีได้ไหม
3. ด้วยอายุ หน้าที่การงานของเราสามารถที่จะสร้างอนาคตกับใครได้ไหม
4. ที่สำคัญ อายุ 23 ยังไม่มีแฟน มันจะช้าไปไหมสำหรับความคิดที่อยากมีครอบครัวแล้ว