สวัสดีค่ะ😊
วันนี้เราจะมาเล่าเกี่ยวกับความรู้สึกในการไม่อยากไปโรงเรียนในแต่ละวันของเราเอง
ทำไมไม่อยากไปโรงเรียน?
ทำไมขาดบ่อย?
-เราเป็นคนที่ร่างกายไม่แข็งแรง ทำให้เราป่วยบ่อย ขาดบ่อย ลาบ่อย จนไม่ได้ไปโรงเรียน บางครั้งขาดบ่อยจนเพื่อนหาว่าเราแกล้ง หาว่าเราขี้เกียจ ทำให้เราไม่อยากไปเรียน ไม่อยากเจอเพื่อน เพื่อนชอบมองเราแปลกๆ เวลาเราไปโรงเรียน เพื่อนจะชอบพูดล้อเราว่า "อ้าว วันนี้มาเรียนด้วยหรอ" บางครั้งก็จะมาพูดว่า "ขาดเรียนบ่อยนะ อยู่บ้านเลี้ยงลูกหรอ" "ป่วยจริงหรอ" ทำให้เราไม่สบายใจเวลาต้องขาดเรียนเลย จนครูประจำชั้นเรามาหาแล้วมาคุยกับเราว่าเป็นอะไรรึเปล่า ขาดบ่อยจนมีใบมาหาครูแล้วนะ
เราก็เล่าให้ครูฟังว่าเป็นอะไร ครูก็เข้าใจเรา เพราะครูบอกว่าตอนเด็กก็เป็นแบบเราเลย ป่วยบ่อย แถมเลือดจางอีก จากที่เราคุยกับครูวันนั้นเราก็ตั้งมั่นกับตัวเองว่า จะไปโรงเรียนทุกวัน จะไม่พยายามทำให้ตัวเองป่วย กลัวจะไม่มีสิทธิ์สอบ แต่ถึงเราพยายามจะไม่ป่วย ร่างกายเรามันไม่เป็นไปตามที่เราต้องการ เราป่วยและขาดบ่อย ลาบ่อย จนครูโทรไปคุยกับแม่เรา
วันนั้นแม่เราโทรมาว่าเรา ว่าทำไมถึงขาดบ่อย แม่เหนื่อยมากๆนะ พึ่งเคยมีครูโทรมาหาเกี่ยวกับลูกครั้งแรก บลาๆๆๆ จนเราเครียดมาก ไม่รู้จะทำยังไง ร้องไห้จนตาบวม ตอนนั้นรู้สึกท้อมาก อยากตายๆให้พ้นๆ แต่ตอนนั้นเราดันไปนึกถึงตากับยายเรา ทำให้เรานึกได้ว่าถ้าเราตายไปใครจะดูแลตากับยาย ถ้าเราตายไปตากับยายคงเสียใจแย่
เราทุกข์ใจมาก พอถึงวันไปเรียนเราพยายามหลบหน้าครูเพราะเราอาย พยายามจะทำตัวให้เล็กที่สุด ไม่ให้ใครมาสนใจ มันจะมีคาบเรียนวิชาหนึ่ง ที่ครูจะชอบว่าเราว่าเราขาดบ่อย ว่าเรานู่นนี่จนเราไม่อยากเรียนกับครูคนนี้ พอถึงวิชานั้น เราพยายามจะไม่ให้ครูสนใจ เราคิดในใจว่ายังไงก็ต้องโดนครูว่าแน่ๆ แค่คิดเราก็น้ำตาจะไหล พอเข้าเรียนครูเค้าก็สอนไปเรื่อยๆ จนถึงท้ายคาบ ครูจะเช็คชื่อนักเรียน ครูก็เช็คชื่อไปเรื่อยๆจนถึงชื่อเรา เราคิดว่าพอถึงชื่อเราคงต้องโดนว่าเหมือนที่เคยแน่ๆ แต่พอถึงชื่อเราจริงๆครูกลับปล่อยผ่านไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราโล่งใจมาก เราเลยเรียนวิชานี้แบบมีความสุขมาก เพราะครูไม่ได้ว่าเราเหมือนเมื่อก่อน พอผ่านไปเราก็มาเรียนตามปกติทุกวัน แต่ช่วงนี้มันเป็นฤดูหนาว ทำให้เราตื่นช้า เพราะบางครั้งเราป่วยกินยาแล้วมันง่วงๆซึมๆ เราขับรถไปเรียนเอง ซึ่งจะขับเร็วแบบฤดูอื่นไม่ได้ เพราะมันหนาวมากตอนเช้า เราไปสายแต่ก็ไม่ได้สายทุกวัน บางวันเราก็โดนจับเข้าแถวมาสายบ้าง บางวันเข้าแถวทัน แต่เพื่อนก็เช็คว่าเราขาดบ้าง ทำให้เราถูกเรียกประชุมผู้ปกครองเกี่ยวกับเข้าแถวมาสาย เรามาเข้าแถวทันเกือบทุกครั้ง แต่โดนเพื่อนเช็คว่าขาด อันนี้เราก็ไม่ได้โกรธเพื่อนเท่าไหร่ เพราะเพื่อนอาจจะไม่รู้ว่าเรามา(?) ตอนนี้ใกล้จะสอบแล้ว ทำให้เราเครียดมาก ว่าจะมีสิทธิ์สอบมั๊ยนะ จะได้จบปีนี้พร้อมเพื่อนมั๊ยนะ จะต้องทำนู่นนี่ยังไงดีนะ จึงตั้งกระทู้นี้เพื่อมาระบาย(?)
หมดแพชชั่นในการไปโรงเรียน!!
วันนี้เราจะมาเล่าเกี่ยวกับความรู้สึกในการไม่อยากไปโรงเรียนในแต่ละวันของเราเอง
ทำไมไม่อยากไปโรงเรียน?
ทำไมขาดบ่อย?
-เราเป็นคนที่ร่างกายไม่แข็งแรง ทำให้เราป่วยบ่อย ขาดบ่อย ลาบ่อย จนไม่ได้ไปโรงเรียน บางครั้งขาดบ่อยจนเพื่อนหาว่าเราแกล้ง หาว่าเราขี้เกียจ ทำให้เราไม่อยากไปเรียน ไม่อยากเจอเพื่อน เพื่อนชอบมองเราแปลกๆ เวลาเราไปโรงเรียน เพื่อนจะชอบพูดล้อเราว่า "อ้าว วันนี้มาเรียนด้วยหรอ" บางครั้งก็จะมาพูดว่า "ขาดเรียนบ่อยนะ อยู่บ้านเลี้ยงลูกหรอ" "ป่วยจริงหรอ" ทำให้เราไม่สบายใจเวลาต้องขาดเรียนเลย จนครูประจำชั้นเรามาหาแล้วมาคุยกับเราว่าเป็นอะไรรึเปล่า ขาดบ่อยจนมีใบมาหาครูแล้วนะ
เราก็เล่าให้ครูฟังว่าเป็นอะไร ครูก็เข้าใจเรา เพราะครูบอกว่าตอนเด็กก็เป็นแบบเราเลย ป่วยบ่อย แถมเลือดจางอีก จากที่เราคุยกับครูวันนั้นเราก็ตั้งมั่นกับตัวเองว่า จะไปโรงเรียนทุกวัน จะไม่พยายามทำให้ตัวเองป่วย กลัวจะไม่มีสิทธิ์สอบ แต่ถึงเราพยายามจะไม่ป่วย ร่างกายเรามันไม่เป็นไปตามที่เราต้องการ เราป่วยและขาดบ่อย ลาบ่อย จนครูโทรไปคุยกับแม่เรา
วันนั้นแม่เราโทรมาว่าเรา ว่าทำไมถึงขาดบ่อย แม่เหนื่อยมากๆนะ พึ่งเคยมีครูโทรมาหาเกี่ยวกับลูกครั้งแรก บลาๆๆๆ จนเราเครียดมาก ไม่รู้จะทำยังไง ร้องไห้จนตาบวม ตอนนั้นรู้สึกท้อมาก อยากตายๆให้พ้นๆ แต่ตอนนั้นเราดันไปนึกถึงตากับยายเรา ทำให้เรานึกได้ว่าถ้าเราตายไปใครจะดูแลตากับยาย ถ้าเราตายไปตากับยายคงเสียใจแย่
เราทุกข์ใจมาก พอถึงวันไปเรียนเราพยายามหลบหน้าครูเพราะเราอาย พยายามจะทำตัวให้เล็กที่สุด ไม่ให้ใครมาสนใจ มันจะมีคาบเรียนวิชาหนึ่ง ที่ครูจะชอบว่าเราว่าเราขาดบ่อย ว่าเรานู่นนี่จนเราไม่อยากเรียนกับครูคนนี้ พอถึงวิชานั้น เราพยายามจะไม่ให้ครูสนใจ เราคิดในใจว่ายังไงก็ต้องโดนครูว่าแน่ๆ แค่คิดเราก็น้ำตาจะไหล พอเข้าเรียนครูเค้าก็สอนไปเรื่อยๆ จนถึงท้ายคาบ ครูจะเช็คชื่อนักเรียน ครูก็เช็คชื่อไปเรื่อยๆจนถึงชื่อเรา เราคิดว่าพอถึงชื่อเราคงต้องโดนว่าเหมือนที่เคยแน่ๆ แต่พอถึงชื่อเราจริงๆครูกลับปล่อยผ่านไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราโล่งใจมาก เราเลยเรียนวิชานี้แบบมีความสุขมาก เพราะครูไม่ได้ว่าเราเหมือนเมื่อก่อน พอผ่านไปเราก็มาเรียนตามปกติทุกวัน แต่ช่วงนี้มันเป็นฤดูหนาว ทำให้เราตื่นช้า เพราะบางครั้งเราป่วยกินยาแล้วมันง่วงๆซึมๆ เราขับรถไปเรียนเอง ซึ่งจะขับเร็วแบบฤดูอื่นไม่ได้ เพราะมันหนาวมากตอนเช้า เราไปสายแต่ก็ไม่ได้สายทุกวัน บางวันเราก็โดนจับเข้าแถวมาสายบ้าง บางวันเข้าแถวทัน แต่เพื่อนก็เช็คว่าเราขาดบ้าง ทำให้เราถูกเรียกประชุมผู้ปกครองเกี่ยวกับเข้าแถวมาสาย เรามาเข้าแถวทันเกือบทุกครั้ง แต่โดนเพื่อนเช็คว่าขาด อันนี้เราก็ไม่ได้โกรธเพื่อนเท่าไหร่ เพราะเพื่อนอาจจะไม่รู้ว่าเรามา(?) ตอนนี้ใกล้จะสอบแล้ว ทำให้เราเครียดมาก ว่าจะมีสิทธิ์สอบมั๊ยนะ จะได้จบปีนี้พร้อมเพื่อนมั๊ยนะ จะต้องทำนู่นนี่ยังไงดีนะ จึงตั้งกระทู้นี้เพื่อมาระบาย(?)