สวัสดีครับ ตอนนี้ผมก็อายุ 21 ปีล่ะ มีงานทำเรียบร้อยครับ
เข้าเรื่องเลยแล้วกัน
พอดีที่บอกว่าผมอึดอัดกับแม่เนี่ย เพราะแม่ผมเนี่ยชอบเซ้าซี้กับผมมาก ไม่รู้เป็นอะไร ผมไม่รู้ทำอะไร ทำอะไรไม่เข้าตานิดหน่อยก็จะหาเรื่องพูดต่างๆนาๆ แม่ผมเป็นคนขยันนะครับผมยอมรับ ท่านชอบทำนู้นทำนี่เรื่อยเปื่อย ในแต่ละวัน แล้วเวลาท่านทำเนี่ย ก็ต้องให้ผมมีส่วนร่วมทุกอย่าง ทุกก้าวที่ท่านทำ เหมือนเวลาทำอะไร ก็ต้องการให้ผมเนี่ยทำกับท่านทุกอย่าง ไม่ปล่อยให้ผมว่างสักวิเดียว คือบางทีวันหยุดผมก็อยากพักผ่อนพักสมอง ไม่ใช่ผมไม่ทำอะไรเลยนะครับ ผมทำนะคับ แต่ท่านชอบทำอะไรเรื่อยเปื่อย ไม่รู้ทำอะไรหนักหนา ทำตลอดเวลา ย้ายไปย้ายมา ผมกก็ไม่รู้จะพูดยังไง เหมือนจะให้ผมเนี่ยถูกใจทุกอย่าง เรื่องที่แม่ชอบว่าผม เพราะผมนั่งกดโทรศัพท์ ผมก็ งง แค่นั่งกดโทรศัพท์ มันผิดตรงไหน ผมก็อยากนั่งกดโทรศัพท์ เรื่อยเปื่อยบ้าง พักสมองบ้าง หน้าที่ผมก็รับผิดชอบนะครับ ผมก็ไม่ได้ขี้เกียจนะคับ ตื่นเช้า ไม่นอนตื่นสาย ตื่นขึ้นพับที่นอนเรียบร้อย ล้างจานตอนเช้า ทำนู้นทำนี่เท่าที่ทำได้ แต่ผมอึดอัด ผมรู้สึกว่า ผมอยากมีขอบเขตบ้าง อยากมีเวลาส่วนตัวบ้าง ผมนอนในห้อง ก็จะชอบเรียกผม ผมอ่านหนังสือในห้อง ก็จะชอบกวนผม ผมเครียด ผมแค่อยากมีเวลาส่วนตัว ผมไม่รู้จะทำยังไงครับ ไม่รู้จะปรึกษาใคร แม่ก็จะชอบขัดทุกอย่าง จะไปทำงานไกลก็ไม่ได้ ทำนู้นก็ไม่ได้ ทำนี่ก็ไม่ได้ ผมรู้สึกแบบ คือผมต้องเป็นแบบท่านทุกอย่าง แบบที่ท่านเป็น ท่านถึงจะพอใจ ผมอึดอัดมากๆครับ