[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ไม่จิตใจจะทำอะไรเลยค่ะ เค้าอยู่กับเรามานาน และสำหรับเราเค้าไม่ใช่แค่สัตว์เลี้ยงแต่เป็นเหมือนคนในครอบครัวคนหนึ่งเลย แค่หันไปมองข้าวของที่เค้าเคยใช้ ที่นอนของเค้าที่ยังมีกลิ่นตัวเค้าติดอยู่ก็น้ำตาไหล มองไปที่กรงของเค้าไม่เห็นตัวเค้าออกมาชะเง้อมองขอของกินเหมือนทุกวัน  คิดถึงช่วงเวลาดีๆที่เคยอยู่ด้วยกัน เวลาไปไหนเค้าก็ไปกับเราด้วยทุกที่ ทุกๆเช้าเย็นก่อนไปเรียนเราต้องคอยเตรียมอาหารให้เค้า เป็นหน้าที่ที่ต้องคอยทำทุกวัน ต่อจากนี้ไม่ต้องทำแบบนั้นอีกแล้ว เค้าป่วยมาเป็นปีต้องได้รับการผ่าตัด เราก็เก็บเงินรอพาเค้าไปผ่าตัดในปีหน้า หวังว่าเค้าต้องหาย ปีใหม่ก็วางแผนจะไปเที่ยวด้วยกัน แต่เค้าก็มาจากไปซะก่อน ทำใจไม่ได้เลยค่ะ รู้ว่าชีวิตเราต้องดำเนินต่อไปแต่มันยากจริงๆ เราร้องไห้หลายรอบตั้งแต่เมื่อวานแค่มีคนมาพูดเรื่องของเค้าเรายิ่งน้ำตาไหลออกมาเอง อยากรู้ว่าทุกคนมีวิธีคิด วิธีทำใจยังไงบ้างคะ ถ้าสัตว์เลี้ยงหรือคนที่เรารักผูกพันจากไป เป็นไปได้ก็ขอกำลังใจหน่อยนะคะ