เรื่องนี้ก็คือสำหรับเรามันแย่มาก เราเป็นคนที่มีปัญหาเรื่องเพื่อนมาโดยตลอดแบบไม่ค่อยที่เพื่อนเพราะอาจจะไม่ได้เรียนเก่งหรือเป็นผู้นำ
เพื่อนในห้องก็เรียกแบบเอ๋อไรงี้เพราะเราเป็นคนแบบไม่ค่อยทันงงๆอะไรแบบนี้ ตอนมอปลายที่เข้าเรียนก็มีเพื่อนสนิทตอนมอต้นมาเรียนด้วยแต่แล้วพอมีเพื่อนใหม่ก็เลยเป็นกลุ่มจาก2เป็น4แต่สำหรับเราเรารู้สึกสนิทกับทุกคนค่ะแต่ไม่รู้เพื่อนในห้องคิดแบบนั้นหรือป่าว5555พิมไปน้ำตาไหลไปจนตอนนี้เราก็เรียนมาปกติแต่ก็มีปัญหากับเพื่อนสนิทเลยแยกออกมาแล้วก็ดีกันหลังจากเปิดเทอม2เราก็ติดอีสุกอีใสจากเพื่อนแต่เราก็ไม่ได้โทษเพื่อนนะคะ ไม่ได้ไปโรงเรียน2อาทิตย์พอกลับมาเพื่อนก็มีท่าทีรังเกียจทั้งวันไม่มีใครเล่นกับเราเลยค่ะไม่มีใครสนใจเราโดรรังเกียจทั้งวันจนเรากลับบ้านมาร้องไห้ต่อหน้าพ่อ พ่อบอกว่าเราอาจพึ่งหายเพื่อนก็เลยอาจจะกลัวติดเราก็เลยบ่นลงไอจีว่าถ้ารังเกียจมากก็จะไม่ยุ่งตั้งแต่ตอนนี้จนตลอดไป พอมาวันต่อมาไม่มีใครนั่งกับเราเลยค่ะ เพื่อนสนิทตอนมอต้นก็ทิ้งไปหาเพื่อนใหม่ค่ะ ตลกนะคะเพื่อนสนิทยังไม่คบเลย เราเสียใจมากแต่ก็ทำไรไม่ได้จนพักเที่ยงเราแอบขึ้นห้องมาร้องไห้คนเดียว แล้วหลังจากนั้นเพื่อนในห้องที่เป็นคนสังเกตทักมาถามว่าเป็นไรรึป่าว ทำไมถึงไม่เล่นกับเพื่อน เราเลยบอกว่าก็รังเกียจขนาดนั้นก็ไม่กล้าเล่นด้วย เราเศร้ามากๆ
กลับมาก็โดนแซะจากเพื่อนด้วยค่ะ หลังจากนั้นงานกลุ่มที่เคยอยู่ด้วยกันก่อนมีปัญหาก็ตัดเราออกไม่บอกสักคำ เราเลยต้องหากลุ่มใหม่ นอกจากเพื่อนยังมีที่ปรึกษาด้วยค่ะที่ทำรังเกียจเราเลยพูดว่าเป็นแค่นี้ไม่ตายหรอกจะให้ลาออกเลยเหรอ แล้วก็หันไปมองหน้าเพื่อนค่ะ วันนี้เราก็คุยกับครูที่สนิทมากๆเล่าไปร้องไปเลยค่ะ เราก็ยืนยันคำเดิมนะคะว่า”ไม่ได้โกรธเพื่อนคนไหนเลย” เราแบบก็อยู่คนเดียวได้แต่ก็ไม่ได้อยากอยู่เหลือว่าอีกตั้งเป็นปีกว่าจะจบ เราร้องไห้เรื่องเพื่อนบ่อยมากค่ะ จนเรากลัวเราจะเป็นโรคซึมเศร้า ตั้งแต่มีปัญหาเราก็ไม่ได้คุยกับเพื่อนสักครั้ง เพราะเราไม่รู้จะคุยอะไร ทุกอย่างตอนนี้แย่มากค่ะ สภาพจิตใจเราแย่มาก ร้องไห้แทบทุกวัน เราควรทำไงดีคะ?
โดนเพื่อนรังเกียจไม่มีคนคบเหมือนโดนบูลลี่ทำไงดีคะ?
เพื่อนในห้องก็เรียกแบบเอ๋อไรงี้เพราะเราเป็นคนแบบไม่ค่อยทันงงๆอะไรแบบนี้ ตอนมอปลายที่เข้าเรียนก็มีเพื่อนสนิทตอนมอต้นมาเรียนด้วยแต่แล้วพอมีเพื่อนใหม่ก็เลยเป็นกลุ่มจาก2เป็น4แต่สำหรับเราเรารู้สึกสนิทกับทุกคนค่ะแต่ไม่รู้เพื่อนในห้องคิดแบบนั้นหรือป่าว5555พิมไปน้ำตาไหลไปจนตอนนี้เราก็เรียนมาปกติแต่ก็มีปัญหากับเพื่อนสนิทเลยแยกออกมาแล้วก็ดีกันหลังจากเปิดเทอม2เราก็ติดอีสุกอีใสจากเพื่อนแต่เราก็ไม่ได้โทษเพื่อนนะคะ ไม่ได้ไปโรงเรียน2อาทิตย์พอกลับมาเพื่อนก็มีท่าทีรังเกียจทั้งวันไม่มีใครเล่นกับเราเลยค่ะไม่มีใครสนใจเราโดรรังเกียจทั้งวันจนเรากลับบ้านมาร้องไห้ต่อหน้าพ่อ พ่อบอกว่าเราอาจพึ่งหายเพื่อนก็เลยอาจจะกลัวติดเราก็เลยบ่นลงไอจีว่าถ้ารังเกียจมากก็จะไม่ยุ่งตั้งแต่ตอนนี้จนตลอดไป พอมาวันต่อมาไม่มีใครนั่งกับเราเลยค่ะ เพื่อนสนิทตอนมอต้นก็ทิ้งไปหาเพื่อนใหม่ค่ะ ตลกนะคะเพื่อนสนิทยังไม่คบเลย เราเสียใจมากแต่ก็ทำไรไม่ได้จนพักเที่ยงเราแอบขึ้นห้องมาร้องไห้คนเดียว แล้วหลังจากนั้นเพื่อนในห้องที่เป็นคนสังเกตทักมาถามว่าเป็นไรรึป่าว ทำไมถึงไม่เล่นกับเพื่อน เราเลยบอกว่าก็รังเกียจขนาดนั้นก็ไม่กล้าเล่นด้วย เราเศร้ามากๆ
กลับมาก็โดนแซะจากเพื่อนด้วยค่ะ หลังจากนั้นงานกลุ่มที่เคยอยู่ด้วยกันก่อนมีปัญหาก็ตัดเราออกไม่บอกสักคำ เราเลยต้องหากลุ่มใหม่ นอกจากเพื่อนยังมีที่ปรึกษาด้วยค่ะที่ทำรังเกียจเราเลยพูดว่าเป็นแค่นี้ไม่ตายหรอกจะให้ลาออกเลยเหรอ แล้วก็หันไปมองหน้าเพื่อนค่ะ วันนี้เราก็คุยกับครูที่สนิทมากๆเล่าไปร้องไปเลยค่ะ เราก็ยืนยันคำเดิมนะคะว่า”ไม่ได้โกรธเพื่อนคนไหนเลย” เราแบบก็อยู่คนเดียวได้แต่ก็ไม่ได้อยากอยู่เหลือว่าอีกตั้งเป็นปีกว่าจะจบ เราร้องไห้เรื่องเพื่อนบ่อยมากค่ะ จนเรากลัวเราจะเป็นโรคซึมเศร้า ตั้งแต่มีปัญหาเราก็ไม่ได้คุยกับเพื่อนสักครั้ง เพราะเราไม่รู้จะคุยอะไร ทุกอย่างตอนนี้แย่มากค่ะ สภาพจิตใจเราแย่มาก ร้องไห้แทบทุกวัน เราควรทำไงดีคะ?