ทุกที่มีเรื่องเล่า ที่บ้านผมก็เหมือนกัน หลากหลายเรื่องที่จะเล่า ต่อไปนี้เป็นเรื่องที่คุณแม่เล่าให้ฟังเมื่อผมยังเด็ก
หมู่บ้านของผมเป็นอยู่ในจังหวัดเล็กๆ แถวอีสานตอนบน ผมมาอยู่ที่หมู่บ้านนี้ตอนผมอายุได้ 2 เดือนก่อนหน้านี้ พ่อและแม่ผมอยู่ที่ กทม. เนื่องจากป้าและลุงของผม เสียชีวิตอย่างกระทันหัน ย่าอยากให้มีคนมาเฝ้าบ้านและเลี้ยงพี่ชายลูกป้า 2 คนที่กำพร้าทั้งพ่อและแม่พร้อมกัน อาชายของผมมาไม่ได้เนื่องจากต้องรักษาเท้าที่โดนไฟลวก เป็นแผลหนักจากการทำงาน พ่อกับแม่จึงต้องลาออกจากงานหอบผมมาอยู่ที่อีสานบ้านเกิดพ่อ บ้านป้าผมซึ่งตอนนี้เป็นบ้านผม ไปแล้ว เป็นบ้านไม้ยกใต้ถุนสูง ขึ้นบันใดไปจะเป็นชานพัก ชั้นนี้มีห้องครัว ขึ้นไปอีกพักนึงจะเป็นชานบ้าน ขวามือมีของ 2 ห้อง บ้านทำแบบง่ายๆ ตอนเด็กๆผมจะมีรถช้างเอาขึ้นไปเล่นบนบ้าน เมื่อเราอยู่อีกฝั่งของบ้าน รถมันจะวิ่งไปได้เองถึงกลางชาน เนื่องจากชานบ้านโค้ง แม่บอกว่า ตอนป้ากับลุงเสียเขาเอาศพขึ้นมาบ้านบ้านคนอีสานก่อนเอาศพไปป่าช้าจะนำศพไว้ที่บ้านเพื่อจัดงานศพ พอเอาศพวางลงที่ชานบ้าน ชานมันลั่นและโค้งลง บ้านของญาติทุกคนจะอยู่ในรั้วเดียวกัน ทีบ้านย่าเป็นศูนย์กลางของครอบครัว หลังบ้านผมเป็น ทางดินทรายเล็กๆเป็นทางที่คนเอาไว้เดินไปทุ่งนา ไปตักน้ำที่บ่อท้ายหมู่บ้าน บ้านผมเป็นหลังสุดท้ายของซอยถนนทรายนี้ ทางดินทรายนี้เวลาฝนตดฝกจะกลายเป็นธารน้ำเล็กๆ ไหลลงห้วยที่สุดของทางทราย คนโบราณเชื่อว่า ทางน้ำไหลแบบนี้เป็นทางของวิญญาณ ตรงข้ามหลังบ้านผมเป็นป่าไผ่ใหญ่มาก ถัดจากป่าไผ่นี้ไปเป็นที่ที่คนเอาไม้ไปเผาถ่าน เรื่องแรกที่แม่ผมเล่าให้ฟังเป็นเรื่องของเตาเผาถ่านนี้ละครับ ย่าของผมก็เผาถ่านไว้ที่น่าเหมือนกัน ย่าคนนี้ท่านเป็นพี่สะใภ้ของย่าผม ทุกวันท่านก็จะไปดูเตาเผาถ่านท่านทุกวัน วันนี้ท่านไปทำธุระกลับค่ำ แต่ต้องไปดูเตาเผาถ่านเพราะถ้าแกลบที่หลบเตาเผาถ่านน้อยไปจะทำให้ไฟลุกแรงและไหม้ไม้จนไม่ได้ถ่าน เวลาตอนนั้นตามที่แม่เล่าน่าจะประมาณ 3 ทุ่มกว่า สมัยก่อนทางเส้นนี้มืดจริงจังมาก ท่านก็ถือไฟฉายของท่านเดินไป ดูเตาถ่าน พอเดินผ่านก่อไผ่ไปย่าเล่าให้แม่กับอาลูกสาวท่านว่า เห็นคนเดินนำหน้าไป ท่านก็คิดดีจังมีเพื่อนไปดูเตาเพราะตรงนี้มี 6-7 เตา ย่าก็เรียกให้คนๆนั้นรอ พอไกล้ถึงตัวคนๆนั้น ย่าเห็นเป็นร่างดำทะมึน แต่สิ่งที่น่าสยองที่สุดคือร่างนั้นไม่มีหัว มีคอ แต่ไม่มีหัว ย่าผมตอนนี้อายุก็ 50 เกือบ 60 วิ่งไม่คิดชีวิต ท่านเป็นไข้หัวโกร๋น อยู่เป็นอาทิตย์ เกือบปีกว่าผมจะเต็มหัว ตอนนั้นผม 3 ขวบแล้ว อีกเรื่องกับเตาเผาถ่านนี้ ข้างเตาเผาถ่านมีป่ากล้วย วันนี้แม่ผมจะทำหมดปลีกล้วยก็ต้องไปพอไปตัดปลีมาให้ ห้าโมงเย็นหน้าหนาว ชนบทก็โพล้เพล้ พ่อไปตัดปลีก็เปิดไปกล้วยซึ่งต้นไม่สูงมากหาปลี พ่อก็เห็นคนยืนหันหลังให้ คนๆนั้นเดินลึกเข้าไปในป่ากล้วยพ่อก็ไม่สนใจเปิดหาปลีและก็ตัดใบตองไปให้แม่ พอพ่อจะตัดใบตองกล้วย ก็เห็นคนยืนหันหลังให้แต่เห็นช่วงหน้ากลางหลังถึงเท้าเพราะใบกล้วยบัง พ่อก็เลยเปิดใบกล้วยว่าจะเรียกพอเปิดใบกล้วยออก ก็เห็นคนๆนั้น ไม่มีหัว พ่อไม่รออะไรทั้งสิ้นวิ่งออกจากป่ากล้วย กลับบ้านมาเล่าให้แม่ฟัง ตอนนี้ห้วยนั้นได้กลายเป็นคลองชลประทาน ทางทรายกลายเป็นทางคอนกรีต กอไผ่มีคนมาไถออกแล้วปลูกบ้าน และเตาถ่านนั้นลุงผมอีกคนไปไถออกและปลูกบ้าน ไม่มีใครเห็นเหตุการณ์แปลกๆอีกตั้งแต่ขุดคลอง และมีคนเข้ามาอยู่ในแถวๆนี้มากขึ้น
น้องผม เกิดได้ 2 ปี พ่อผมกลับจากไต้หวันมาอยู่บ้านอย่างถาวร ลืมบอกไปก่อนหน้านี้พ่อผมไปทำงานไต้หวัน กลับมาพักปีละ 15 วันช่วงธันวาคม ช่วงหน้านาก็ไปทำนา น้องของผมก็เล่นอยุ่ในนา พ่อไถนา แม่เลี้ยงวัวกับผมกว่าจะมาถึงก็เกือบเที่ยง รถไถที่พ่อไถนาอยู่ก็เหวี่ยงหลุดออกจากมือพ่อ รถวิ่งตรงเข้าไปหาน้องผมที่นั่งเล่นโคลนอยู่แถวๆ คันนา แต่พอจะถึงรถไถนั้นก็หักเลี้ยวแล้วก็ชนคันนาพ่อรีบวิ่งเข้าไปดับเครื่องแล้วพาน้องผมขึ้นไปบนเถียงนา ตอนนั้นผทกับแม่ก็เห็นเหตุการณ์ แม่ร้องแทบเป็นลม หน้านาพวกเราจะมานอนที่นา คืนนั้นพ่อฝัน พ่อฝันว่า.....
เรื่องสยองของบ้านป่า "เรื่องเล่าจากแม่"
หมู่บ้านของผมเป็นอยู่ในจังหวัดเล็กๆ แถวอีสานตอนบน ผมมาอยู่ที่หมู่บ้านนี้ตอนผมอายุได้ 2 เดือนก่อนหน้านี้ พ่อและแม่ผมอยู่ที่ กทม. เนื่องจากป้าและลุงของผม เสียชีวิตอย่างกระทันหัน ย่าอยากให้มีคนมาเฝ้าบ้านและเลี้ยงพี่ชายลูกป้า 2 คนที่กำพร้าทั้งพ่อและแม่พร้อมกัน อาชายของผมมาไม่ได้เนื่องจากต้องรักษาเท้าที่โดนไฟลวก เป็นแผลหนักจากการทำงาน พ่อกับแม่จึงต้องลาออกจากงานหอบผมมาอยู่ที่อีสานบ้านเกิดพ่อ บ้านป้าผมซึ่งตอนนี้เป็นบ้านผม ไปแล้ว เป็นบ้านไม้ยกใต้ถุนสูง ขึ้นบันใดไปจะเป็นชานพัก ชั้นนี้มีห้องครัว ขึ้นไปอีกพักนึงจะเป็นชานบ้าน ขวามือมีของ 2 ห้อง บ้านทำแบบง่ายๆ ตอนเด็กๆผมจะมีรถช้างเอาขึ้นไปเล่นบนบ้าน เมื่อเราอยู่อีกฝั่งของบ้าน รถมันจะวิ่งไปได้เองถึงกลางชาน เนื่องจากชานบ้านโค้ง แม่บอกว่า ตอนป้ากับลุงเสียเขาเอาศพขึ้นมาบ้านบ้านคนอีสานก่อนเอาศพไปป่าช้าจะนำศพไว้ที่บ้านเพื่อจัดงานศพ พอเอาศพวางลงที่ชานบ้าน ชานมันลั่นและโค้งลง บ้านของญาติทุกคนจะอยู่ในรั้วเดียวกัน ทีบ้านย่าเป็นศูนย์กลางของครอบครัว หลังบ้านผมเป็น ทางดินทรายเล็กๆเป็นทางที่คนเอาไว้เดินไปทุ่งนา ไปตักน้ำที่บ่อท้ายหมู่บ้าน บ้านผมเป็นหลังสุดท้ายของซอยถนนทรายนี้ ทางดินทรายนี้เวลาฝนตดฝกจะกลายเป็นธารน้ำเล็กๆ ไหลลงห้วยที่สุดของทางทราย คนโบราณเชื่อว่า ทางน้ำไหลแบบนี้เป็นทางของวิญญาณ ตรงข้ามหลังบ้านผมเป็นป่าไผ่ใหญ่มาก ถัดจากป่าไผ่นี้ไปเป็นที่ที่คนเอาไม้ไปเผาถ่าน เรื่องแรกที่แม่ผมเล่าให้ฟังเป็นเรื่องของเตาเผาถ่านนี้ละครับ ย่าของผมก็เผาถ่านไว้ที่น่าเหมือนกัน ย่าคนนี้ท่านเป็นพี่สะใภ้ของย่าผม ทุกวันท่านก็จะไปดูเตาเผาถ่านท่านทุกวัน วันนี้ท่านไปทำธุระกลับค่ำ แต่ต้องไปดูเตาเผาถ่านเพราะถ้าแกลบที่หลบเตาเผาถ่านน้อยไปจะทำให้ไฟลุกแรงและไหม้ไม้จนไม่ได้ถ่าน เวลาตอนนั้นตามที่แม่เล่าน่าจะประมาณ 3 ทุ่มกว่า สมัยก่อนทางเส้นนี้มืดจริงจังมาก ท่านก็ถือไฟฉายของท่านเดินไป ดูเตาถ่าน พอเดินผ่านก่อไผ่ไปย่าเล่าให้แม่กับอาลูกสาวท่านว่า เห็นคนเดินนำหน้าไป ท่านก็คิดดีจังมีเพื่อนไปดูเตาเพราะตรงนี้มี 6-7 เตา ย่าก็เรียกให้คนๆนั้นรอ พอไกล้ถึงตัวคนๆนั้น ย่าเห็นเป็นร่างดำทะมึน แต่สิ่งที่น่าสยองที่สุดคือร่างนั้นไม่มีหัว มีคอ แต่ไม่มีหัว ย่าผมตอนนี้อายุก็ 50 เกือบ 60 วิ่งไม่คิดชีวิต ท่านเป็นไข้หัวโกร๋น อยู่เป็นอาทิตย์ เกือบปีกว่าผมจะเต็มหัว ตอนนั้นผม 3 ขวบแล้ว อีกเรื่องกับเตาเผาถ่านนี้ ข้างเตาเผาถ่านมีป่ากล้วย วันนี้แม่ผมจะทำหมดปลีกล้วยก็ต้องไปพอไปตัดปลีมาให้ ห้าโมงเย็นหน้าหนาว ชนบทก็โพล้เพล้ พ่อไปตัดปลีก็เปิดไปกล้วยซึ่งต้นไม่สูงมากหาปลี พ่อก็เห็นคนยืนหันหลังให้ คนๆนั้นเดินลึกเข้าไปในป่ากล้วยพ่อก็ไม่สนใจเปิดหาปลีและก็ตัดใบตองไปให้แม่ พอพ่อจะตัดใบตองกล้วย ก็เห็นคนยืนหันหลังให้แต่เห็นช่วงหน้ากลางหลังถึงเท้าเพราะใบกล้วยบัง พ่อก็เลยเปิดใบกล้วยว่าจะเรียกพอเปิดใบกล้วยออก ก็เห็นคนๆนั้น ไม่มีหัว พ่อไม่รออะไรทั้งสิ้นวิ่งออกจากป่ากล้วย กลับบ้านมาเล่าให้แม่ฟัง ตอนนี้ห้วยนั้นได้กลายเป็นคลองชลประทาน ทางทรายกลายเป็นทางคอนกรีต กอไผ่มีคนมาไถออกแล้วปลูกบ้าน และเตาถ่านนั้นลุงผมอีกคนไปไถออกและปลูกบ้าน ไม่มีใครเห็นเหตุการณ์แปลกๆอีกตั้งแต่ขุดคลอง และมีคนเข้ามาอยู่ในแถวๆนี้มากขึ้น
น้องผม เกิดได้ 2 ปี พ่อผมกลับจากไต้หวันมาอยู่บ้านอย่างถาวร ลืมบอกไปก่อนหน้านี้พ่อผมไปทำงานไต้หวัน กลับมาพักปีละ 15 วันช่วงธันวาคม ช่วงหน้านาก็ไปทำนา น้องของผมก็เล่นอยุ่ในนา พ่อไถนา แม่เลี้ยงวัวกับผมกว่าจะมาถึงก็เกือบเที่ยง รถไถที่พ่อไถนาอยู่ก็เหวี่ยงหลุดออกจากมือพ่อ รถวิ่งตรงเข้าไปหาน้องผมที่นั่งเล่นโคลนอยู่แถวๆ คันนา แต่พอจะถึงรถไถนั้นก็หักเลี้ยวแล้วก็ชนคันนาพ่อรีบวิ่งเข้าไปดับเครื่องแล้วพาน้องผมขึ้นไปบนเถียงนา ตอนนั้นผทกับแม่ก็เห็นเหตุการณ์ แม่ร้องแทบเป็นลม หน้านาพวกเราจะมานอนที่นา คืนนั้นพ่อฝัน พ่อฝันว่า.....