เรื่องของเรื่องคือ เราจับได้ว่าเเฟนนอกกาย นอกใจเรา ก็เลยมีการพูดคุยกัน (ทะเลาะแบบคู่ทั่วไป แต่ไม่มีการลงไม้ลงมือ )

เรากับแฟนไม่ได้อยู่ด้วยกันก็จะมีช่วงเวลาที่แฟนสามารถแอบทำผิดโดยที่เราไม่รู้ได้

วินาทีเเรก แฟนยอม บอกเลิก ผู้หญิงคนนั้น ด้วยการส่ง sms , line ( เพราะเราอยากเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นเค้าอ่านหรือยัง ) และเราก็ยังงี่เง่าไม่พอ เราให้เเฟนเราพยายามให้โทรจิกนางคนนั้น เพื่อจะได้พูดคุยให้รู้เรื่อง แต่นางไม่ยอมรับสายทั้งวัน ทำให้ รับรู้แค่ว่านางอ่าน LINE แล้ว

ตามประสาผู้หญิงที่เป็นแฟน พอจับได้ว่าถูกสวมเขา เราก็ยังไม่วายจะแคลงใจแฟนเรากะนาง  กลัวว่านางคนนั้น จะแอบโทรกลับมาคุยกับแฟนเราอีกเมื่อไหร่  ทำให้เราจี้ จิก งี่เง่ากับแฟนตลอดเวลา

เเละเป็นเพราะผู้หญิงคนนั้นนางรู้จักเราและรู้มาตลอดว่าเรากะแฟนคบคนมานาน เป็น 10ปี ในขณะที่เราไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับนางเลย มันเลยยิ่งทำให้เรารู้สึกโกรธ

ทีนี้พอเรางี่เง่ากับแฟนเรามาก แฟนเราเริ่มอึดอัด เเละแล้วแฟนเราตัดสินใจบอกเลิกเรา
เราไม่มีทางเลือก ก็ต้องยอมเลิกเพราะต่อให้รั้นที่จะคบต่อ อะไรๆก็คงไม่เหมือนเดิม

วินาทีแรกของเราพอถูกบอกเลิก เรายืนยันกับแฟนเราว่า เรารับได้ทุกสิ่งแค่ขอให้เค้ากลับมาเหมือนเดิม คือไม่อยากเลิก อะไรก็ยอมทั้งนั้น แต่การรั้นดารดึงของเราก็ไม่เป็นผล ทำให้สุดท้ายต้องเลิกกันจริงๆ

เราเสียใจมาก และโกรธมากกว่า กับสิ่งที่เกิดขึ้น แฟนเราบอกว่าผู้หญิงคนนั้นมีพื้นฐานครอบครัวที่ดีดูเหมือนมีเกียรติ มีบารมีพอสมควร

จุดนี้เป็นประเด็นหนึ่ง ที่ทำให้เราอยากรู้ว่า คนที่เย่อหยิ่งในศักดิ์ศรีและมีเกียรติ ถ้าได้รู้ว่า ลูกสาวของเขา แอบลักกินขโมยกินแฟนคนอื่น เขาจะภาคภูมิใจในเกียรติยศที่ลูกเขามอบให้ พ่อแม่บุพการี ลับหลังหรือไม่ ประกอบกับเรารู้สึกโกรธมากอยากแก้แค้น ด้วยการทำลายเกียรติที่ พวกเขาทรนงอยู่นั้นด้วย จึงตัดสินใจ เขียนจดหมายส่งถึง บุพการีของนาง


แบบนี้ เรียกว่าเราเป็นโรคจิต ทำสิ่งที่ไม่ควรทำ เป็นคนบ้าที่ต้องฟ้องพ่อแม่ คนอื่น หรือไม่คะ