ก่อนอื่นเลยต้องบอกก่อนว่า เราเองเป็นแม่บ้านค่ะ เลี้ยงลูกเอง 2 คน คนโตเป็นลูกชาย 2 ขวบครึ่ง คนเล็กเป็นลูกสาว 9 เดือน ทั้งเครียดทั้งเหนื่อย เพราะเคยทำงานหาเงินเอง ส่งที่บ้าน แต่ตอนนี้ต้องใช้เงินสามี ไม่มีเพื่อน ไม่มีเพื่อน ไม่มีสังคม
เมื่อไม่กี่วันก่อน สามีขับรถไปเกิดอุบัติเหตุรถชนฟุธบาทค่ะ ไม่ได้บาดเจ็บอะไรมาก แต่สามีก็ขอโทษที่ทำให้ครอบครัวลำบาก เราก็ไม่ได้โกรธอะไรนะคะ เข้าใจว่าเป็นอุบัติเหตุ ไม่มีใครอยากให้เกิดหรอก แล้วสามีก็บอกว่า เค้าเองรู้สึกว่าเป็นโรคซึมเศร้า เป็นมาได้สองสามเดือนแล้ว คิดอยากตายก็หลายครั้ง
เราก็ตกใจ ถามว่าเป็นเพราะเราละเลยเค้าหรือเปล่า เค้าบอกว่าไม่เกี่ยวหรอก มันเป็นขึ้นมาเอง ไม่มีสาเหตุ ที่จริงเราไม่ได้เข้าใจอย่างลึกซึ้งเท่าไหร่หรอกนะ แต่คิดว่ามันต้องมีสาเหตุ
พอเราลองทำแบบทดสอบของโรคนี้ กลายเป็นว่าเราเป็นหนักกว่าเค้าอีก โดยนิสัยส่วนตัวเรา ค่อนข้างจะเงียบ มีอะไรชอบเก็บไว้คนเดียว เป็นคนไม่ค่อยแสดงออก ไม่ค่อยมีเพื่อนสนิท ถึงจะสนิทแต่เราก็จะมีเส้นกั้นเสมอ ไม่สนิทถึงขั้นพูดคุยเล่าเรื่องส่วนตัวทุกอย่าง เพราะฉะนั้นเวลามีปัญหาอะไรก็เลื่อกจะอยู่กับตัวเอง ตั้งแต่คลอดลูกมาที่จริงเราก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นซึมเศร้านะคะ แต่นึกว่าช่วงหลังคลอดเฉยๆ แต่นี่ก็ 9 เดือนแล้ว บ่อยครั้งที่ลูกคนโตซนมากๆ ก็ตามประสาเด็กผุ้ชาย เราก็จะดุบ้าง ตีบ้าง จนลูกร้อง แต่พอตั้งสติได้ ก็จะกอดลูก ร้องไห้เป็นชั่วโมง ยิ่งตอนนี้บางทีแค่เงื้อมือทำท่าจะตี ลูกก็กลัวแล้วค่ะ ยิ่งรู้สึกแย่ บางทีก็คิดเรื่องตาย แต่พอเห็นหน้าลูก ก็คิดว่าถ้าเราไม่อยู่แล้ว เค้าจะอยู่ยังไง ใครจะดูแล ใครจะซักผ้า รีดผ้า หาข้าวให้ทาน ยิ่งพอสามีมาบอกว่าเค้าเป็นโรคนี้อีก เลยมานั่งโทษตัวเองอีกว่าเพราะเราแน่เลย มัวแต่ดูแลลูกจนละเลยสามี
สุดท้ายนี้อยากจะถามว่าเราจะช่วยสามียังไงดี ให้เค้าหายจากโรคนี้ค่ะ
เมื่อสามีเดินมาบอกว่าเป็น "โรคซึมเศร้า"
เมื่อไม่กี่วันก่อน สามีขับรถไปเกิดอุบัติเหตุรถชนฟุธบาทค่ะ ไม่ได้บาดเจ็บอะไรมาก แต่สามีก็ขอโทษที่ทำให้ครอบครัวลำบาก เราก็ไม่ได้โกรธอะไรนะคะ เข้าใจว่าเป็นอุบัติเหตุ ไม่มีใครอยากให้เกิดหรอก แล้วสามีก็บอกว่า เค้าเองรู้สึกว่าเป็นโรคซึมเศร้า เป็นมาได้สองสามเดือนแล้ว คิดอยากตายก็หลายครั้ง
เราก็ตกใจ ถามว่าเป็นเพราะเราละเลยเค้าหรือเปล่า เค้าบอกว่าไม่เกี่ยวหรอก มันเป็นขึ้นมาเอง ไม่มีสาเหตุ ที่จริงเราไม่ได้เข้าใจอย่างลึกซึ้งเท่าไหร่หรอกนะ แต่คิดว่ามันต้องมีสาเหตุ
พอเราลองทำแบบทดสอบของโรคนี้ กลายเป็นว่าเราเป็นหนักกว่าเค้าอีก โดยนิสัยส่วนตัวเรา ค่อนข้างจะเงียบ มีอะไรชอบเก็บไว้คนเดียว เป็นคนไม่ค่อยแสดงออก ไม่ค่อยมีเพื่อนสนิท ถึงจะสนิทแต่เราก็จะมีเส้นกั้นเสมอ ไม่สนิทถึงขั้นพูดคุยเล่าเรื่องส่วนตัวทุกอย่าง เพราะฉะนั้นเวลามีปัญหาอะไรก็เลื่อกจะอยู่กับตัวเอง ตั้งแต่คลอดลูกมาที่จริงเราก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นซึมเศร้านะคะ แต่นึกว่าช่วงหลังคลอดเฉยๆ แต่นี่ก็ 9 เดือนแล้ว บ่อยครั้งที่ลูกคนโตซนมากๆ ก็ตามประสาเด็กผุ้ชาย เราก็จะดุบ้าง ตีบ้าง จนลูกร้อง แต่พอตั้งสติได้ ก็จะกอดลูก ร้องไห้เป็นชั่วโมง ยิ่งตอนนี้บางทีแค่เงื้อมือทำท่าจะตี ลูกก็กลัวแล้วค่ะ ยิ่งรู้สึกแย่ บางทีก็คิดเรื่องตาย แต่พอเห็นหน้าลูก ก็คิดว่าถ้าเราไม่อยู่แล้ว เค้าจะอยู่ยังไง ใครจะดูแล ใครจะซักผ้า รีดผ้า หาข้าวให้ทาน ยิ่งพอสามีมาบอกว่าเค้าเป็นโรคนี้อีก เลยมานั่งโทษตัวเองอีกว่าเพราะเราแน่เลย มัวแต่ดูแลลูกจนละเลยสามี
สุดท้ายนี้อยากจะถามว่าเราจะช่วยสามียังไงดี ให้เค้าหายจากโรคนี้ค่ะ