ขอเล่าถึงชีวิตในอดีตให้ฟังก่อนนะคะ คุณพ่อคุณแม่รับราชการและมีธุรกิจส่วนตัว
เราเรียนจบก็ทำงานและย้ายออกไปอยู่กับแฟน ชีวิตไม่เคยลำบากมาก่อน
แต่ไม่ได้ร่ำรวยสวยหรู แต่ก็มีอยู่มีกินแบบชีวิตมีความสุขมาโดยตลอด

จนกระทั่งคุณพ่อเสีย และทิ้งหนี้ก้อนหนึ่งจำนวนหลักล้าน ที่บ้านเราก็มีรายจ่ายเยอะอยู่แล้ว
ถ้าครอบครัวเราไม่รับผิดชอบ คนที่ค้ำให้คุณพ่อจะโดนฟ้องล้มละลายและต้องออกจากราชการ
ตอนก่อนคุณพ่อเสีย คุณแม่ได้ลาออกมาทำธุรกิจที่บ้าน ค้าขายที่ตลาดขายส่ง
เพราะคุณแม่เริ่มแก่และไม่ค่อยสบาย เลยออกมาเฝ้าร้านขายของ
เปิดร้านมาเกือบยี่สิบปี ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า แต่ห้าปีที่ผ่านมามันแย่มากขึ้นเรื่อยๆ
เงินที่เคยมีก็ลดลง จากที่เคยเช่าหลายๆล็อคก็ลดขนาดร้านลงเรื่อยๆเพื่อลดค่าใช้จ่าย
แอร์ที่บ้านไม่เปิดถ้าไม่ร้อนจริงๆ ประหยัดน้ำมันโดยการไม่ออกไปไหน ไม่ทานอาหารนอกบ้าน

จุดพีคคือเราเลิกกับแฟน เรากลับมาอยู่บ้านและลาออกจากงานมาช่วยแม่ได้ปีกว่า
ปีนี้กลับแย่มากๆกว่าที่คิด ขายของแทบไม่ได้เลย เราตะเวนหาสมัครงานก็หายากมาก
แม้กระทั่งขอสมัครเป็นลูกจ้างรายวันวันละ300เขายังบอกว่าเศรษฐกิจแบบนี้ไม่อยากรับใครเพิ่มหรอก
เรากับแม่ประหยัดสุดๆ พยายามหาของมาขายเพิ่มตอนเช้า ไปขายหมูทอดข้าวเหนียว
พยายามไลฟ์สดตามกลุ่มขายของ โพสท์ขายของแทบทุกเว็บทุกกลุ่ม
ตะเวนหาสมัครงานสามเดือนแล้ว ทุกอย่างดูฝืดเคืองไปหมด แย่ไปหมด รายรับลดลงแต่รายจ่ายยังคงอยู่

*เท่าที่จำความได้สมัยก่อนเราหางานง่ายมาก ร้านเราขายของดีมากๆ ข้อความจากลูกค้าสั่งทางออนไลน์เด้งทั้งวัน
แต่ตอนนี้แย่ทุกๆทาง ท้อมากค่ะ เข้าใจคนที่หาทางออกไม่เจอแล้วอยากตาย ตกงาน ทำมาหากินลำบบาก**
ทั้งหมดทั้งมวลเรากับแม่ไม่ได้ย่อท้อหรืองอมืองอเท้านะคะ พยายามดิ้นรนทุกวิถีทาง สู้หัวชนฝา
ที่เล่าทั้งหมดนี้แค่สรุปสั้นๆ ชีวิตจริงมีรายละเอียดที่หนักมากๆค่ะ ท้อสุดๆเลยค่ะ
เคยคิดนะว่าเราเองไม่มีหนี้สิน ไม่เคยลำบาก ไม่ใช่เรื่องของเรา ทำไมอยู่ๆเราต้องมาเจอปัญหาครอบครัวแบบนี้
แต่พ่อแม่เดือดร้อนเราเองก็เป็นทุกข์ด้วย เราเองก็ต้องช่วยเหลือครอบครัว เราไม่สามารถยืนดูเฉยๆได้
ท้อมากเลยค่ะ 

แค่อยากระบายเพราะอึดอัดไม่รู้จะระบายกับใคร มีใครต้องมาเจอปัญหาแบบเราไหมคะ