ผมพูดคุยกันพอหอมปากหอมคอ กับพี่โชคซึ่งเป็นหัวหน้าฝ่ายบุคคลแล้วขอตัวไปทำธุระอื่นก่อน  พอเข้าไปห้องก็เจอ
หัวหน้าผมพอดี รุ่งฟ้า เธอใส่ชุดสีชมพูอ่อนกระโปรงสั้นเท่าเข่า ใส่เสื้อสูทดำ
แขนยาวทับเสื้ออีกที แต่หน้าแบบอ่อนดูสวยใสน่ารักยิ่งนัก อ่าห์ นางฟ้าชัดๆ
 
 
   ผมกระแอมไอทักทาย เธอยกมือไหว้สวัสดี ยิ้มสวยๆกับเสียงหวานๆของเธอทำเอาผมแทบเคลิ้ม
 
           ผมรีบแนะนำตัวเองและบอกว่าไม่ต้องเรียกชื่อจริงให้เรียกแค่ชื่อเล่น
ก็พอ พร้อมกับสืบเท้าเข้าไปใกล้ กะจะสูดกลิ่นน้ำหอมว่า สาวเจ้าใช้น้ำหอมกลิ่นแบบไหนตามประสาคนหัวงู แต่ว่า…
 
   “พี่โจ อย่าเกะกะฟ้าได้ไหมคะ ฟ้าต้องรีบเตรียมเอกสารการ
ประชุม ออกไปห่างๆโต๊ะเลยยิ่งดีค่ะ” เสียงหวานๆของเธอเข้มขึ้นมา
เหมือนไล่ผมไปให้พ้นๆเพราะรำคาญ
 
  
    อืมม.. เหลือลูกครึ่งล่ะ เซเลน่า เธอง่วนอยู่กับการเช็คข้อมูล
บางอย่างในโน้ตบุค คงต้องลองทักเป็นภาษาปะกิตดู
 
  “กูดมอนิ่ง ทิชเชอ เฮาอาร์ยูทูเด ไอแอมฟายแต้งกิ้วแอนยู”
หล่อนถึงกับหน้าเหรอ เมื่อประโยคนี้เข้าไป
“ซอรี่ ไอแอมจัสคิดดิ้ง บัท เอิ่ม..แคนยูสปีคไทย..?” ทักษะ ภาษาผม
ได้งูๆปลาๆเพียงแค่นี้ หากพูดยาวและนานกว่านี้คงไม่ได้
 
 “  พูดไทยได้ค่ะ คุณสุชาติ มีอะไรให้จีจ้าช่วยคะ ตอนนี้กำลังเตรียมข้อมูลการประชุมอยู่ค่ะ“
 
      “รู้ชื่อผมได้ยังไงเนี่ย ยังไม่ได้แนะนำตัวเลย” ผมตอบแบบยิ้มๆ
       “อ๋อ จีจ้าดูจากบอร์ดสายงานค่ะ ถ้าไม่มีอะไรเร่งด่วน จีจ้า
ขอตัวเชคเมล ก่อนนะคะ”
 
    ว้า..ไม่ได้ผลสัก งูที่อยูบนหัวเลยยังไม่ได้ฉกใครสักคนเลย  เอาวะ
วันหลังยังมี ผมนึกเสียดายในใจ รีบเดินผละออกมา
 
อืมม..ทุกคนขยันกันจัง ยกเว้น.. กุ ..ช่างมัน หาไรกินก่อนประชุมดีกว่า.......