คือผมคิดว่าตัวเองโง่มากเลยครับ คือแบบว่าตัวเองไร้ค่า ไม่มีความสามารถครับ
อยากจะมีความสามารถเหมือนคนอื่นเขาบ้าง ผมรู้สึกว่าผมคิดไม่ทันคนอื่นครับ เอ๋อๆ
ทำอะไรเชื่องช้า ไหวพริบไม่มีครับ   
พอผมรู้อย่างนี้แล้ว ผมก็เลยพยายามฝึกตัวเองให้ฉลาดขึ้นมาบ้าง เช่น อ่านหนังสืออะไรอย่างเนี่ยอ่ะครับ  และผมก็เป็นคนที่ขี้กังวลมากเกี่ยวกับคนอื่นๆอ่ะครับ แบบคิดว่าเขาจะเป็นคนยังไง คิดอะไรอยู่ เขาจะรู้สึกยังไง และเค้าจะมองผมเป็นแบบไหน ผมควรจะทำอะไรต่อไป มันเลยทำให้ผมไม่ค่อยชอบยุ่งกับคนอื่นเท่าไหร่อ่ะครับ เลยทำให้ผมชอบเก็บตัว  ผมคิดว่าคนอื่นฉลาดกว่าผมไปหมดเลยครับ และมันก็ทำให้ผม ระแวดระวัง และหวาดระแวงมาก เวลาคุยกับใครซักคน  ผมพยายามเรียนรู้สิ่งต่างๆ
ไม่ให้สมองมันโบ๋อ่ะครับ แต่ยิ่งผมหาความรู้เท่าไหร่ มันก็ทำให้ผมรู้สึก โง่ลงๆ เพราะผมลองคิดไปถึงคนที่ฉลาดๆที่ว่า เขามีความรู้ที่มากมายขนาดนั้นได้ยังไง และมีความคิดที่เฉียบแหลมขนาดไหนกัน  มันทำให้ผมเห็นถึงความต่างชั้นกันเลยครับ  แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมในความคิดผมลึกๆ ผมคิดว่าผมก็ยังคงจะเป็นคนฉลาดได้ในซักวัน  บางทีผมก็ทรมานมากครับ   เพราะเวลาที่ผม พลาด หรือแก้ไขปัญหาไม่ได้ผมจะกระวนกระวายมาก และพยายามพัฒนาตนเองให้มัน ฉลาดๆ ขึ้นมาบ้าง  ความรู้สึกผมมันอธิบายยากมากครับ ไม่รู้จะอธิบายยังไง ผมไม่รู้ว่าผมเป็นโรตจิตหรือเปล่าก็ยังไม่แน่ใจเลย 😭😭😭

ผมอยากรู้ว่าเป็นไปได้มั้ยครับ ที่คนโง่จะกลายเป็นคนที่ฉลาดได้อ่ะครับ