เห็นหลายคนบ่นเหงา อยากมีคนคุย เราก็เข้าใจคนอื่นนะ

แต่ตัวเรากลับคิดว่า การที่ไม่มีใครเข้ามาในชีวิตมันดีที่สุดแล้ว

ไม่ต้องมานั่งแคร์ใคร
ไม่ต้องมาคิดมาก หรือคิดถึงใคร
ไม่ต้องมานั่งอารมณ์เสีย
ไม่ต้องมานั่งน้อยใจ
ไม่ต้อวมานั่งรอใครชอบแชท
ไม่ต้องมานั่งคุยกับใครให้เสียเวลา
ไม่ต้องคาดหวังอะไรกับใคร

พอไม่มีใครให้คิด มันทำให้เราโฟกัสที่ตัวเองได้เต็มที่
ทำให้จิตใจเราสงบ ไม่ต้องกังวลอะไรกับใครยังไงให้ป่วยจิต
และเรารู้สึกว่า เราชอบชีวิตที่เรื่อยๆ ราบเรียบมากกว่าด้วย

มีใครคิดแบบเดียวกันบ้าง หรือว่าเราจะแปลกหว่าาา