การเป็นเกษตรกร มือใหม่ นี่มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย 
โชคดี ที่มีความตั้งใจไปพัฒนาผืนนาที่บ้าน ไว้เป็น
ที่พำนักยามเกษียณ ไม่ได้คาดหวังอะไรมากมาาย 
แต่พอได้ลงมือทำแล้วพบและเข้าใจว่า ชาวนานั้น
ทำไมถึงได้ยากจน แบบถาวรจริง เราจะขอไม่เล่า
รายละเอียดที่มีมากมาย 

ข้าวของเรา เป็นข้าวที่ปลูกแล้ว ไม่ใส่สารพัดสารเคมี 
เพื่อกินเองในครอบครัว และนำมาขายในกลุ่มเพื่อน
หลังการเก็บเกี่ยว ปีนี้ เพิ่มผลิตภัณฑ์ข้าวหอมมะลิ
เพราะปีที่แล้ว พบว่า ข้าวหอมมะลิ มีราคาดี 
และ มีกลุ่มเพื่อนถามหาข้าวหอมมะลิกัน อื้ออึง 
ก็เลยแบ่งส่วนหนึ่ง ปลูกข้าวหอมมะลิ 
กับ ข้าวพื้นเมือง พิษณุโลก80 ที่คุณสมบัติดีเลิศ
คือ มีน้ำตาลน้อย เหมาะกับคนเป็นเบาหวานที่ชอบกินแป้ง 

ปรากฎ สามี โทรมาบอกว่า แม่ ปีนี้ ข้าวหอมมะลิ ราคาตก
เราก็อุทานทันที "คุณพระ" เพราะได้ยินเพื่อนบ้าน
หันมาปลูกข้าวหอมมะลิกัน เราก็เลยบอก พ่อค้า
มันหัว เส นะซิ พอรู้ว่า ปลูกข้าวหอมมะลิกันเยอะ 
มันก็เลยกด ราคา ตามระเบียบ กดนี่กดจริงๆ
ราคาข้าวเปลือกไม่ถึง 10 บาท คิดดู 

เราตั้งตั้งใจจะขายกิโลละ 60-70 บาท ใจงิ ฟ่อเลย 
เพราะทุกขั้นตอนของเรา อินทรีย์แท้ๆ ไม่มีเคมีปนอย่างที่บอก
การสีข้าว ก็เครื่องสีส่วนตัว แบบเครื่องเล็ก 

ก็อยากขอความเห็น ของคนที่บังเอิญมาอ่านพบกระทู้นี้ 
ว่าคิดเห็นกันอย่างไร หรือจะช่วยซื้อ ก็แสดงตัวได้ นะคะ 

ขอขอบคุณ ราคาแน่ๆ ขอคิดดูก่อน 
เพราะว่า ไม่ว่าจะขายราคาไหน ก็ไม่เคยได้กำไรอยู่แล้ว 
เศร้าแทนชาวนาตัวจริง