ผมกับแฟนคบกันมา 1ปีแล้วครับ เราไม่เคยทะเลาะกันเรื่องมือที่3หรือระแวงว่าอีกฝ่ายจะนอกใจ เราทั้งคู่รักกันดี เวลาไปเที่ยวเราก็ดื่มด้วยกันได้ แต่ไม่หนักครับ เราไปร้านแนวดนตรีสดเบาๆกินข้าวคุยกันครับ เราอยู่คนละจังหวัดครับแต่เคยอยู่ด้วยกันประมาณ3เดือน ผมย้ายไปอยู่ที่จังหวัดของเธอ. ผมรักเธอมากไม่เคยทำให้เธอเสียใจ เรามีการใช้ชีวิตที่เกือบจะเหมือนกันและเข้ากันได้ไปซะทุกอย่าง เว้นแต่ผมเป็นคนที่เคยเที่ยวบ่อยมากๆและเริ่มที่จะเบื่อกับมันต่างจากแฟนผมที่เธอไม่ค่อยได้เที่ยวและยังอยากสนุกกับเพื่อนๆ (สนุกแบบเฮฮาปาร์ตี้เฉ่ยๆนะครับไม่ใช่แบบไปเจอคนใหม่ๆ)เอาเป็นว่าช่วงเวลาที่ผมอยู่กับเธอ ผมไม่ได้คุยกับเพื่อนเลย ชีวิตประจำวันของผมตอนนั้นคือการได้มีความสุขทึกครั้งที่เราอยู่ด้วยกันหรือออกไปกินข้าวข้างนอก. เคมีของเราชั่งดีไปหมดทุกอย่าง. ถ้าจะมีเรื่องที่ทะเลาะกันคงเป็นเรื่องที่ผมกับเธอต้องตัดสินใจว่าจะกินอะไรดี เราทั้งคู่ต่สงฝ่ายต่างตามใจกันมาก จนเธอหงุดหงิดเพราะผมไม่เลือกซักที. เธอนอยด์และสุดท้ายก็งอล ผมง้อไม่ได้หรอกครับเพราะเวลาเธองอลเธอจะไม่ยอมคุยและวันต่อมาก็จะหายเอง. แต่ก็อย่างที่บอกครับผมรักเธอมาก เวลาเธอเป็นแบบนี้ผมก็รู้สึกผิดตลอดเวลาจนกว่าเธอจะหายเอง. เรื่องมันเริ่มหลังจากที่ผมกลับมาใช้ชีวิตที่บ้านแบบเดิมครับ. ช่วง3-4วันแรกก็โทรคุยกันปกติครับแต่หลังจากนั้นเธอก็เริ่มตอบช้าบ้างไม่ตอบบ้างหรือมีธุระที่ต้องทำจนเราไม่ค่อยมีเวลาได้คุยกัน. ผมเริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงและถามเธอ เธอตอบผมว่าบางทีเธอก็ไม่รู้ว่าไม่รู้จะคุยกันเรื่องอะไรและเธอก็ไม่ชอบการคุยโทรศัพซักเท่าไหร่ซึ่งผมเองก็เข้าใจเรื่องนี้ดี. ด้วยความที่ผมรักและกลัวการเปลี่ยนแปลงเลยตัดสินใจ หาเรื่องเอาใจ ชวนเธอไปเที่ยวต่างจังหวัดครับและเธอก็อยากไปมากๆเพราะไม่เคยได้ไปไหนเลย. เราโทรคุยกันเรื่องวางแผนเที่ยว ผมพยายามวางแผนตามใจเธอให้เธอเลือกสถานที่โรงแรมทุกอย่างครับ เราคุยกันได้พักใหญ่จนเธอเริ่มเงียบและผมก็เริ่มรู้สึกได้ว่าเธอกำลังไม่สบายใจกับคงามพยายามของผมครั้งนี้ เราวางสายและเธอก็บอกกับผมว่าเธอเข้าใจว่าผมพยามหาเรื่องคุยหาเรื่องเอาใจเธอ แต่เธอรู้สึกเหนื่อยกับความพยามมากเกินไปของผม. ด้วยความที่เราตกลงจะไปเที่ยวกันในอีก2เดือน ผมเลยจะจองและวางแผนให้พร้อมไว้คร่าวๆ เธอเลยบอกว่าผมพยายามมันมากจนมันดูซีเรียสและเยอะเกินไปเธอเหนื่อย. เธอไม่ไปแล้วก็ได้ไว้พร้อมกว่านี้ค่อยไป. ตอนนั้นผมรู้สึกเฟล รู้สึกผิดหวังและกลัวว่าเธอจะเริ่มเบื่อและเหนื่อยกับความรักที่ผมพยนามมันมากเกินไป. ผมบอกขอโทษเธอและจะไม่ทำอีก จะทำตัวปกติที่สุด ขอโทษที่ทำให้เหนื่อยใจ ขอโทษที่จิงจังมากเกินไปจนเธอปวดหัว. เธอตอบผมมาคำเดียว คะ เท่านั้นแหละครับใจผมหวั่นจนเกือบร้องไห้เพราะคำที่เธอตอบกลับมาผมรู้สึกถึงบางอย่างที่กำลังจะเปลี่ยนไป. ผมควรทำยังไงครับถ้าเกิดว่าเธอเป็นแบบนี้ คือผมทำดีทุกอย่างแต่มันมากไปและมันหยุดไม่ได้เพราะรักเธอคนนี้มาก ไม่ได้กลัวเลิกเพราะเธอเจอใครคนใหม่แต่กลัวเธอเลิกเพราะนิสัยความพยายามมากเกินไปของผม มันมากไปใช่มั้ยครับตอบผมที.