ใบที่สี่ชี้ชัดความพลัดพราก เหมือนต้องจาก
คู่ไปไกลสถาน ดังลูกไก่พลัดวงหลงไปนาน
กว่าจะพานพบหน้าก็ช้าจัง ต้องอุตส่าห์อดกลั้น
ถึงนานหน่อย แล้วจึงค่อยเป็นสุขในยุคหลัง
จงประคองตนไว้อย่าให้พลั้ง ควงจิตตั้งหวัง
สมานสามัคคี เร่งนอบนบเคารพอยู่ที่ผู้ใหญ่
คอยตามไปใช้พินิจกิจวิถี เหมือนควงจันทร์ส่อง
ฟ้าในราตรี เมื่อแสงศรีสุริยันตะวันรอน ถาม
ถึงไข้ว่าคงหายได้สำราญ ความโรงศาลมีชัยไม่
หลอกหลอน ยังไม่พบลูกหนี้ที่หนีจร ในอุทร
บุตรเป็นชายคำทาย เอย ๆ