คือตอนนี้ผมอายุ 22 ปีจบปริญญาตรีมาได้สักพักใหญ่ๆ ตอนนี้ทำงานที่กทม.ได้ทำงานในที่ที่ฝึกงานเลย เข้าเรื่องเลยครับ  ตอนผมขึ้นปี 4 ผมมีแฟนคนนึงคบกันมาปีกว่าๆ แล้วอยู่มาวันนึงเพื่อนผมมันมาบอกว่าแฟนอ่ะ เขาบอกว่าเลิกกันแล้ว หมายความว่าไงวะ ผมก็งงๆ เลยโทรไปถามว่าพูดจริงปะ  ก็ได้คำตอบว่าห่างกันสักพัก พร้อมกลับมาละจะบอก จนแม่ผมเขาก็รักแฟนผมมากนะ ก็โทรมาคุยกับแฟนผม แต่เขาบอกแม่ผมว่าเลิกกันแล้วเหมือนที่เพื่อนผมบอก ผมก็โทรไปถามว่ามันคืออะไร ไปบอกเพื่อนกับแม่แบบนั้นได้ไง เขาก็พูดแค่อยากเลิกปะล่ะ ผมก็ยิ่งงงว่าคืออะไร ผมบอกว่าอยากได้คำตอบ ตอบให้ตรงว่าทำไมพูดแบบนี้ เขาบอกแค่ก็อยากเลิกไหม ผมเลยบอกว่าไม่อยาก  จะบอกได้ยัง เขาบอก แค่นี้แหละ เราเลิกกันเหอะ พิจารณาพิจารณาตัวเองนะ ทางนี้มีใหม่ละ  บาย จากนั้นผมสตั๊นท์สิครับ ร้องไห้ไปเลย แล้ววันต่อมาผมได้รับการตอบรับให้ไปฝึกงานต่อที่กทม.เลยคิดว่าเป็นโอกาสที่ดีเลยไป ส่วนแฟนเก่าผมก็ปล่อยไปครับ นิสัยผมคือต่อให้รักแค่ไหน ถ้าใจไม่อยู่กับเรา ผมก็จะไม่ตาม 

จนสัปดาห์ที่แล้ว อยู่ๆทักแชทเฟสมาแบบงงๆมาก
แฟนเก่า : ว่าไงคนลืมกัน
ผมงงไปสักพัก : เดี่ยวนะ เมาปะ เธอทิ้งเรานะ
แฟนเก่า : ก็เธอไม่รักเราจริง มีคนอื่นก่อน
ผม : มีใคร
แฟนเก่า : ก็รู้อยู่แก่ใจ
ผม : ไม่มีตอนนั้นเรามีแต่เธอ แต่เธอทิ้งเรา เราก็ไปไง
แฟนเก่า : แค่บอกเลิกเพื่อลองใจปะ ไม่ได้มีใหม่จริงๆ ถ้ารักจริงยังไง ก็ควรโทรมาง้อ ต่อให้อีกคนมีคนอื่นไปแล้วก็เหอะ ไม่ใช่หายไปแบบไร้ความรู้สึก แสดงว่าเธอไม่รักเราเลย 
ผม : บ้าหรือเปล่า โดนแฟนทิ้งไปมีใหม่ แสดงว่าเขาไม่ได้ต้องการเรา เราควรไป มันก็ถูกแล้ว  อีกอย่างบอกเพื่อน บอกแม่เราแบบนั้น เรายิ่งไม่ควรหน้าด้านอยู่
แฟนเก่า : ก็บอกละไงว่าลองใจ เธอมันไม่หนักแน่นพอ ไม่ก็เธอมีใหม่แต่ไม่เปิดตัวลงเฟส คิดถูกละที่ทำวันนั้น
ผม : ไม่มีและยังไม่รีบด้วย 
แฟนเก่า : ไม่ยอมรับก็แล้วแต่ ใช้ชีวิตสบายดีเนอะ ใช่สิจบป.ตรี มีงานดีๆทำ นี่จบแค่ม.6 ยังไงวันนึงเธอคงเขี่ยเราออกอยู่ดีแหละ
ผมพิมไปกุมขมับไปเลยครับ แล้วบอกลงท้ายแค่เอาที่สบายใจ