ผงห้าศิลา (五石散) หรืออีกชื่อว่า ผงอาหารเย็น (寒食散) ในอดีต ถูกใช้เพื่อเป็นยาเพื่อทำการรักษาอาการป่วยไข้และเป็นยาอายุวัฒนะ ส่วนใหญ่มักจะประกอบไปด้วย ฟลูออไรต์, ควอตซ์, ผงดินแดง, หินย้อย และ กำมะถัน มีต้นกำเนิดเก่าแก่ตั้งแต่ยุคราชวงศ์ฮั่น และใช้กันอย่างแพร่หลายในยุคหกราชวงศ์ (ตั้งแต่ยุคสามก๊กไปจนถึงยุคราชวงศ์เหนือ-ใต้) แต่เมื่อเวลาผ่านไป พบว่าการใช้ผงห้าศิลามากเกินไปทำให้เกิดสติคลุ้มคลั่งได้ ทำให้หลังยุคราชวงศ์ถังมา จึงมีการประกาศให้เป็นยาผิดกฎหมาย และต้องหลีกเลี่ยงใช้ชื่ออื่นเพื่อทำการรักษา (หรือเสพ)

ในประวัติศาสตร์ ส่วนใหญ่นิยมผสมผงปนไปกับเหล้าจีน แต่ในหนังหรือนิยาย มักพบว่าจะมีการใช้โดยการสูดดมเข้าไปในจมูก เพื่อสื่อถึงการเป็นยาเสพติด ผู้ที่นิยมเสพ มักเป็นปัญญาชน หรือนักดนตรี นักกวี โดยผลข้างเคียงที่เกิดขึ้นจากการเสพยา ได้แก่ เกิดความเจ็บปวดทั่วร่างกาย กะเพาะอาหารย่อยไม่ดี ปัสสาวะบ่อย มีอาการไข้ รวมถึงเกิดแผลเน่าและเกิดฝีหนองทั่วร่างกาย ซึ่งว่ากันว่ามีผลต่อวิวัฒนาการของชุดแต่งกายของจีนโบราณอีกด้วย

ทางการแพทย์จีนยุคปัจจุบัน มักจะกล่าวว่า ตัวยานี้มีความรุนแรงเทียบเท่ากับยาอีในยุคปัจจุบัน แต่ไม่ได้มีระบุไว้ในกฎหมายปัจจุบันด้วยหรือเปล่าว่าผิดกฎหมายด้วยหรือเปล่า โดยในปัจจุบัน มักจะถูกอ้างอิงในลัทธิเต๋าและในนิยาย โดยเฉพาะความเกี่ยวข้องกับลัทธิมารหรือกลุ่มสายดำต่าง ๆ