เราเป็นคนหนึ่งที่พึ่งเรียนจบเมื่อเดือนเมษายนที่ผ่านมา เเรกๆก็หางานทำไปเรื่อยๆก็ยังไม่ได้ซีเรียสอะไรเเต่พอผ่านมาสักพักมีคำถามเข้ามาในหัว 'ทำไมงานถึงหายากขนาดนี้' เราเรียนจบสายครูมางานหายากมากโดยเฉพาะในสามจังหวัด บางโรงก็เปิดพอจะไปสมัครก็ไม่ทันเพราะเด็กจบครูเยอะเเต่ตำแหน่งงานที่ว่างน้อยมาก ตอนนี้เหนื่อยมากรู้สึกท้อกับชีวิตไปไหนก็มีเเต่คนถามว่ายังไม่ได้งานทำอีกหรอ มันรู้สึกบั่นทอนหัวใจมากบางทีคนถามเขาก็ไม่เข้าใจเราทำเหมือนเราไม่ได้พยายามหางาน ไหนจะครอบครัวที่เร่งให้เราหางานทั้งที่เราก็พยายามเเล้วเเต่มันไม่มีพูดยังไงก็ไม่มีใครเข้าใจ ใครเป็นเเบบเราบางค่ะจบมาไม่มีงานความรู้สึกมันกดดัน รู้สึกเหมือนไม่มีที่ยืนไม่มีใครเข้าใจเลย บางครั้งก็อยากให้ครูมีตำแหน่งว่างเยอะๆมันจะได้สอดคล้องกับเด็กที่จบมาเพราะคนเรียนครูเยอะเเต่ที่ว่างในการทำงานน้อยมันไม่สมดุลกันเลย บรรจุก็ยังไม่เเน่นอนอัตราการเปิดบรรจุก็น้อย เป็นท้อมากเลยอยู่ดีๆบางครั้งก็เศร้าจนร้องไห้ เราไม่ชอบให้ใครเห็นเวลาเราร้องไห้ต้องเเอบร้องไห้คนเดียวมันอึดอัดจนรู้สึกเหนื่อยกับชีวิตมาก