เรากับแฟนคบกันมาประมาณ5-6ปี

เราอายุ 20ปลายๆ เป็นคนร่าเริง มนุษย์สัมพันธ์ดี วุฒิภาวะสูง 
ชอบทำงาน รายได้แล้วแต่เดือน เฉลี่ย 100-150k/เดือน
เป็นคนชอบทำอะไรเอง ตัดสินใจเอง เวลาเหลือจากงาน ส่วนมากชอบพักผ่อนอยู่บ้าน 
อยู่กับตัวเอง เล่นกับหมา โลกส่วนตัวสูง เพื่อนเยอะ แต่เพื่อนสนิทน้อย

แฟนแก่กว่าประมาณ2ปี เป็นคนดี ตั้งใจทำงาน รายได้น่าจะ80-100kกว่า/เดือน
 นิสัยดี ไม่เจ้าชู้ ไม่เที่ยว ข้อเสียคือเอาแต่ใจ นิสัยจุกจิก ขี้งอนมาก

เราทั้งสองไม่ได้มีภาระอะไร ไม่มีหนี้สิน
โดยรวมมันก็ดีทุกอย่าง แต่เรารู้สึกเฉยๆในความสัมพันธ์  
เหมือนกับมีหรือไม่มีแฟนก็ไม่ได้ต่างกันมาก

เจอกันก็บ่อยนะคะ ถ้าว่างตรงกัน เวลาเจอกันก็ดีตลอด ไม่มีอะไรปัญหาอะไร

เรื่องอนาคต แฟนไม่มีให้ชัดเจน เคยคุยกันนานมาแล้ว
แต่แฟนไม่เคยพูดถึงอนาคตร่วมกัน เราเคยอยากแต่งงานมาก จนตอนนี้เฉยๆแล้ว

ทุกวันนี้ กลายเป็นว่าเราคิดแต่เรื่องอนาคตของตัวเอง 
ทำงาน หาเงิน ซื้อกองทุน เหมือนเรื่องความรักไม่ได้อยู่ในความคิดแรกๆเท่าไหร่
แต่แฟนจะเป็นฝ่ายคอยเข้าหามากกว่า แต่ก็ไม่ถึงขั้นคุยร่วมหอลงโลง

เรื่องรูปร่างหน้าตา หรือมือที่สาม ไม่ได้อยู่ในปัญหาของเรา

มันคือความสัมพันธ์เรื่อยๆที่ปกติของคนที่คบกันมาระยะเวลาพอสมควรมั้ยคะ 
เราไม่ได้คิดว่ากำลังเสียเวลา หรือไม่ได้อยากไปเริ่มใหม่กับใคร 

แต่กำลังชั่งใจว่า มันคือเรื่องที่ดำเนินไปอย่างปกติเหมือนคนทั่วๆไป 
หรือว่า จริงๆควรแยกย้ายไปใช้ชีวิตของตัวเองคะ

มีใครเป็นแบบนี้บ้างมั้ยคะ มีคำแนะนำอย่างไร 
ขอแสดงความคิดเห็นอย่างสุภาพนะคะ