สวัสดีรับ ผมขอเล่าประสบการณ์ส่วนตัว ที่เกิดขึ้นจริงนะครับ
เรื่องนึ้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว คือว่าช่วงนั้นจะรู้สึกแปลกๆ ที่ห้องนอนอยู่ตลอด ระแวงบ้าง เหมือนมีคนอยู่บ้าง ทั้งๆที่อยู่คนเดียว แต่ก็คิดว่า อึนเอง เพราะช่วงนั้นจะดื่มบ่อย ดื่มหนัก จนวันนึง รู้สึกแปลกๆตั้งแต่หัวค่ำ อาการมันแบบว่า เราจะระแวงสิ่งรอบๆตัวไปหมด
มันแปลกๆบอกไม่ถูก ครั้งนี้ไม่ได้เป็นเฉพาะในห้องละ แต่เป็นข้างนอกด้วย เห็นอะไรขยับนิดหน่อย ก็รู้สึกตกใจ ระหวาดระแวงแปลกๆ
จนถึงเลิกงาน คือผมทำงานอยู่ร้านอาหาร พอเลิกงาน ก็รีบกลับห้อง ไม่ได้ไปไหนต่อ เพราะมีอาการเพลียๆ เนื่องจากวันก่อนดื่มมาหนัก และวันนั้น ที่หอไฟปิดหมดเลย ไม่เปิดสักดวงเดียว เปิดแค่หน้าหอ ไม่ได้ว่าอะไรนะ ที่ไฟปิดหมด เพียงแต่บรรยากาศมันน่ากลัว วังเวง หอเป็นหอพักแบบอาคารพานิช แล้วในหอนั้น มีห้องข้างล่าง และห้องผม แค่2 ห้อง ผมอยู่ชั้น 3 และไฟปิดทั้งตึก มันมืดสนิท ต้องใช้ไฟฉายจากมือถือเพื่อส่องทาง
เข้ามาในห้องผมก็นั่งดูโทรศัพปกติจนถึงเวลาตี 2
ผมก็ไปแปรงฟัน ก่อนจะเข้าห้องน้ำ ก็มีเสียงของตกดังปุ้ก!!! เสียงของตกจากโต๊ะหน้าทีวี ผมหันไปมอง ก็ไม่มีอะไร ไม่มีอะไรคือ ไม่มีอะไรตก ใต้โต๊ะไม่มีอะไรเลย แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร ระหว่างที่ล้างหน้าแปรงฟันอยู่ ก็รู้สึกระแวงหลัง แบบ เหมือนมีอะไรสักอย่าง พิมพ์มาถึงตรงนี้ ผมขนลุกไปทั้งตัว เพราะภาพเหตุการณ์วันนั้นยังติดตา หลังจากแปรงฟันเส็จ ผมก็มานอนดูยูทูปเพื่อให้ตัวเองหลับตามปกติทุกคืน ตอนที่นอนดูยูทูปอยู่ ผมก็ยังรู้สึกแปลกๆเหมือนเดิม ระแวงรอบๆ ดูไปสักพักจนหลับไป ประมานตี 5 ผมรู้สึกตัวสะลึมสะลือ แต่ยังไม่ลืมตานะ เหมือนตื่นตัวจากการหลับ แล้วตอนนั้น ผมรู้สึกแบบว่า มีคนกำลังพยายามจะห่มผ้าให้ผม (ขอเล่าย้อนก่อนว่า ช่วง3-4ปีก่อนหน้า จะโดนอำบ่อย แต่ไม่เคยเห็น ไม่เคยเจออะไรเลยเมื่อลืมตา เลยชิน แต่ครั้งนี้แตกต่าง) พอรู้สึกตัวก็ลืมตามองไปตรงจุดที่รู้สึก คือปลายเตียง แต่ไม่คิดว่าจะเห็นอะไร เพราะปกติไม่เห็น แต่ครั้งนี้ สิ่งที่กลัวมาตลอดมันเกิดขึ้นกับตัวผม ผมเห็นคน กำลังถือผ้าห่มอยู่ปลายเตียง เหมือนกำลังจะห่มผ้าให้ ณ วินาทีนั้น ผมอึ้งมาก ไม่คิดว่าจะเจออะไรแบบนี้ ร่างกายขยับตัวไม่ได้ ภาพที่เห็น อารมเหมือนกับ เรามองผ่านกระจกกั้นห้องน้ำ แต่นี่แบบไม่มีอะไรกั้น ชัดมาก ผู้ชายอายุประมาณ 30-40 หุ่นท้วมๆ มือเค้าจับผ้าห่มแล้วยกขึ้น เหมือนกำลังจะห่มผ้าให้ผม ยืนอยู่ปลายเตียง ผ้านวมลอยขึ้นมาตามมือเค้าจริงๆ (ขนลุกหนักมากตอนพิมพ์)
แล้วเหมือนกับว่า เค้ารู้ว่าเราตื่น เค้าปล่อยผ้าลง แล้วก็เดินมาข้างเตียง แล้วก้มมองพร้อมกับเสียงหัวเราะ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ
ในใจผมก็ภาวนาบอกเค้านะ ว่า ถ้าผมทำอะไรไม่ดี ผมขอโทษ ผมขอโทษ แล้วก็นึกถึงหลวงปู่ที่ห้อยคอเรา ความรู้สึกตอนนั้น เหมือนเค้าเล่นตลก พอเราเริ่มนึกถึงหลวงปู่ เค้าก็เดินออกไปที่ประตู แล้ว หันกลับมา แล้วเหมือน วาปอ่ะ ร่างกายเค้าสลายไป แล้ววาปมาก้มตรงหน้าผมใกล้ๆ แล้วความรู้สึกคือแบบ พูดไม่ออก กลัวมาก ตัวสั่นไปหมด เค้าพุ่งชนหน้าเราอ่ะ ตอนที่เค้าพุ่งชน ความรู้สึกคือลม ว่าบผ่านมาชนหน้าเรา แล้วเค้าก็หายไป แล้วผมก็ ร้องออกมา แบบเสียงเพิ่งกลับมาอ่ะ
ผมกลัว ขนลุก ทำตัวไม่ถูก รีบตั้งสติแล้วนอนทำใจอยู่แปปนึง แล้วรีบลุกไปเปิดไป แล้ววิ่งกลับมานอนห่มผ้าที่เตียง นอนลืมตา พยายามไม่หลับจนถึงเช้า อาบน้ำแบบระหวาดระแวงไปหมด แต่งตัวในห้องไม่ได้ ต้องเปิดผ้าม่านแล้วเองของไปแต่งตัวตรงระเบียง เช้าวันนั้น ผมเก็บเสื้อผ้า 2 ชุด ของใช้ส่วนตัวนิดหน่อยใส่กระเป๋า รีบออกจากหอตอน 7 โมงเช้า ไปเคาะประตูห้องเพื่อน แล้วไม่กลับห้องอีกเลย รีบแจ้งขอคืนห้อง แล้วย้ายหอในอาทิตย์ต่อมา !!!
เจอกับตัว
เรื่องนึ้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว คือว่าช่วงนั้นจะรู้สึกแปลกๆ ที่ห้องนอนอยู่ตลอด ระแวงบ้าง เหมือนมีคนอยู่บ้าง ทั้งๆที่อยู่คนเดียว แต่ก็คิดว่า อึนเอง เพราะช่วงนั้นจะดื่มบ่อย ดื่มหนัก จนวันนึง รู้สึกแปลกๆตั้งแต่หัวค่ำ อาการมันแบบว่า เราจะระแวงสิ่งรอบๆตัวไปหมด
มันแปลกๆบอกไม่ถูก ครั้งนี้ไม่ได้เป็นเฉพาะในห้องละ แต่เป็นข้างนอกด้วย เห็นอะไรขยับนิดหน่อย ก็รู้สึกตกใจ ระหวาดระแวงแปลกๆ
จนถึงเลิกงาน คือผมทำงานอยู่ร้านอาหาร พอเลิกงาน ก็รีบกลับห้อง ไม่ได้ไปไหนต่อ เพราะมีอาการเพลียๆ เนื่องจากวันก่อนดื่มมาหนัก และวันนั้น ที่หอไฟปิดหมดเลย ไม่เปิดสักดวงเดียว เปิดแค่หน้าหอ ไม่ได้ว่าอะไรนะ ที่ไฟปิดหมด เพียงแต่บรรยากาศมันน่ากลัว วังเวง หอเป็นหอพักแบบอาคารพานิช แล้วในหอนั้น มีห้องข้างล่าง และห้องผม แค่2 ห้อง ผมอยู่ชั้น 3 และไฟปิดทั้งตึก มันมืดสนิท ต้องใช้ไฟฉายจากมือถือเพื่อส่องทาง
เข้ามาในห้องผมก็นั่งดูโทรศัพปกติจนถึงเวลาตี 2
ผมก็ไปแปรงฟัน ก่อนจะเข้าห้องน้ำ ก็มีเสียงของตกดังปุ้ก!!! เสียงของตกจากโต๊ะหน้าทีวี ผมหันไปมอง ก็ไม่มีอะไร ไม่มีอะไรคือ ไม่มีอะไรตก ใต้โต๊ะไม่มีอะไรเลย แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร ระหว่างที่ล้างหน้าแปรงฟันอยู่ ก็รู้สึกระแวงหลัง แบบ เหมือนมีอะไรสักอย่าง พิมพ์มาถึงตรงนี้ ผมขนลุกไปทั้งตัว เพราะภาพเหตุการณ์วันนั้นยังติดตา หลังจากแปรงฟันเส็จ ผมก็มานอนดูยูทูปเพื่อให้ตัวเองหลับตามปกติทุกคืน ตอนที่นอนดูยูทูปอยู่ ผมก็ยังรู้สึกแปลกๆเหมือนเดิม ระแวงรอบๆ ดูไปสักพักจนหลับไป ประมานตี 5 ผมรู้สึกตัวสะลึมสะลือ แต่ยังไม่ลืมตานะ เหมือนตื่นตัวจากการหลับ แล้วตอนนั้น ผมรู้สึกแบบว่า มีคนกำลังพยายามจะห่มผ้าให้ผม (ขอเล่าย้อนก่อนว่า ช่วง3-4ปีก่อนหน้า จะโดนอำบ่อย แต่ไม่เคยเห็น ไม่เคยเจออะไรเลยเมื่อลืมตา เลยชิน แต่ครั้งนี้แตกต่าง) พอรู้สึกตัวก็ลืมตามองไปตรงจุดที่รู้สึก คือปลายเตียง แต่ไม่คิดว่าจะเห็นอะไร เพราะปกติไม่เห็น แต่ครั้งนี้ สิ่งที่กลัวมาตลอดมันเกิดขึ้นกับตัวผม ผมเห็นคน กำลังถือผ้าห่มอยู่ปลายเตียง เหมือนกำลังจะห่มผ้าให้ ณ วินาทีนั้น ผมอึ้งมาก ไม่คิดว่าจะเจออะไรแบบนี้ ร่างกายขยับตัวไม่ได้ ภาพที่เห็น อารมเหมือนกับ เรามองผ่านกระจกกั้นห้องน้ำ แต่นี่แบบไม่มีอะไรกั้น ชัดมาก ผู้ชายอายุประมาณ 30-40 หุ่นท้วมๆ มือเค้าจับผ้าห่มแล้วยกขึ้น เหมือนกำลังจะห่มผ้าให้ผม ยืนอยู่ปลายเตียง ผ้านวมลอยขึ้นมาตามมือเค้าจริงๆ (ขนลุกหนักมากตอนพิมพ์)
แล้วเหมือนกับว่า เค้ารู้ว่าเราตื่น เค้าปล่อยผ้าลง แล้วก็เดินมาข้างเตียง แล้วก้มมองพร้อมกับเสียงหัวเราะ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ
ในใจผมก็ภาวนาบอกเค้านะ ว่า ถ้าผมทำอะไรไม่ดี ผมขอโทษ ผมขอโทษ แล้วก็นึกถึงหลวงปู่ที่ห้อยคอเรา ความรู้สึกตอนนั้น เหมือนเค้าเล่นตลก พอเราเริ่มนึกถึงหลวงปู่ เค้าก็เดินออกไปที่ประตู แล้ว หันกลับมา แล้วเหมือน วาปอ่ะ ร่างกายเค้าสลายไป แล้ววาปมาก้มตรงหน้าผมใกล้ๆ แล้วความรู้สึกคือแบบ พูดไม่ออก กลัวมาก ตัวสั่นไปหมด เค้าพุ่งชนหน้าเราอ่ะ ตอนที่เค้าพุ่งชน ความรู้สึกคือลม ว่าบผ่านมาชนหน้าเรา แล้วเค้าก็หายไป แล้วผมก็ ร้องออกมา แบบเสียงเพิ่งกลับมาอ่ะ
ผมกลัว ขนลุก ทำตัวไม่ถูก รีบตั้งสติแล้วนอนทำใจอยู่แปปนึง แล้วรีบลุกไปเปิดไป แล้ววิ่งกลับมานอนห่มผ้าที่เตียง นอนลืมตา พยายามไม่หลับจนถึงเช้า อาบน้ำแบบระหวาดระแวงไปหมด แต่งตัวในห้องไม่ได้ ต้องเปิดผ้าม่านแล้วเองของไปแต่งตัวตรงระเบียง เช้าวันนั้น ผมเก็บเสื้อผ้า 2 ชุด ของใช้ส่วนตัวนิดหน่อยใส่กระเป๋า รีบออกจากหอตอน 7 โมงเช้า ไปเคาะประตูห้องเพื่อน แล้วไม่กลับห้องอีกเลย รีบแจ้งขอคืนห้อง แล้วย้ายหอในอาทิตย์ต่อมา !!!