สวัสดีคะ นี่เป็นกระทู้เเรกของดิฉัน อยากจะเป็นหนึ่งในประสบการณ์และความรู้ให้แก่บรรดาคุณแม่คั้งครรภ์
ดิฉัน อายุย่าง27ปี แต่งงานและตั้งใจจะมีลูก และไม่นานก็สมหวัง เราฝากครรภ์ในรพ.เอกชนใกล้บ้าน ฝากครรภ์ครั้งแรกตอนอายุครรภ์ 4 สัปดาห์ หลังจากนั้นก็ไปตรวจติดตามอย่างสม่ำเสมอ ระหว่างนั้นไม่มีอาการผิดปกติใดๆ ไม่มีอาการแพ้ท้อง หรืออ่อนเพลีย ดิฉันยังสามารถนั่งหรือยืนไปทำงานบน bts ได้จนอายุครรภ์17สัปดาห์
วันเกิดเหตุก็มาถึง ตอนอายุครรภ์ 17+5 วัน ขณะทำงาน จู่ๆก็เหมือนมีอะไรไหลออกมา จึงเดินไปเข้าห้องน้ำ ปรากฎว่ามีเลือดสดเปื้อน กกน. อย่างชุ่ม ดิฉันตกใจมากและเริ่มมีอาการปวดท้อง จึงรีบไปตรวจกับคุณหมอ (โชคดีที่ดิฉันทำงานใน รพ. รัฐแห่งหนึ่งในกทม. ) คุณหมอตรวจแล้ว เด็กยังแข็งแรงดี หัวใจทำงานปกติ แต่มีปัญหารกเกาะต่ำ แบบlow lying ซึ่งเป็นแบบที่อันตรายน้อยสุดในการเป็นรกเกาะต่ำ และปากลูกไม่เปิด แต่เริ่มบาง คุณหมอจึงให้นอน รพ เพื่อเฝ้าระวัง ภาวะแท้งคุกคาม  ดิฉันนอนรพ.แค่คืนเดียวก็ได้กลับบ้าน คุณหมอให้นอนนิ่งบนเตียงจนกว่าเลือดจะหยุดไหล และให้สังเกตลูกดิ้น แต่ลูกของดิฉันกลับไม่เคยดิ้นเลย ทุกๆคนปลอบใจว่าท้องแรกอาจจะดิ้นช้าหน่อย ดิฉันนอนยุบ้านตลอด ไม่ได้ออกไปไหน แต่เลือดก็ยังไหลมาเรื่อยๆ ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดไหล ดิฉันเครียด สามีเครียด เพราะเมื่อขยับตัวเมื่อไหร่ เลือดก็จะไหลทันที แม้แต่แค่ไอหรือจามก็เถอะ
ผ่านมา1อาทิตย์ ตอนนี้อายุครรภ์19 สัปดาห์พอดี เลือดก็ยังไม่หยุดไหล เปลี่ยนผ้าอนามัยวันละ3-4ผืน ดิฉันคิดว่าไม่น่าจะเป็นเพราะรกเกาะต่ำเสียแล้ว เพราะะเลือดยังไหลออกมา ไม่มีวี่แววจะหยุด จึงไปหาหมอใหม่ ครั้งนี้ตรวจภายในมีแผลที่ปากมดลูกประมาณครึ่งเซนติเมตร หมอป้ายยาแล้วให้นอน รพ 1คืน แนวโน้มเลือดไหลน้อยลง เด็กปกติ แต่ยังไม่ดิ้น ดิฉันได้กลับบ้าน จึงรีบไปรพ เอกชนที่ฝากครรภ์ ทุกอย่างยังปกติ ลูกยังแข็งแรงดี และเป็นลูกชาย ดิฉันดีใจมาก คุณหมอบอกว่าน่าจะเป็นการติดเชื้อที่ปากมดลูก เลือดจะหยุดไหลไปเอง ดิฉันจึงกลับมาบ้าน ลางานต่อ bed rest ต่อไป ทานยาฆ่าเชื้อและยาบำรุงอย่างสม่ำเสมอ ทุกอย่างมีแนวโน้มว่าจะดีขึ้น เลือดออกน้อยลง สีจางลง แต่กลิ่นมันไม่เหมือนเดิม ดิฉันคิดว่ามันติดเชื้อเลยไม่เอะใจ แว้ปนึงที่คิดว่าจะเป็นน้ำคร่ำรั่วหรือไม่ แต่ถ้าเป็นน้ำคร่ำมันต้องใสสิ จึงตัดเรื่องน้ำคร่ำออกไป นอนสังเกตอาการตัวเองต่อไป ยอมรับว่าจิตตกและกลัวมาก คิดไปต่างๆนาๆ จนเลือดคล้ายจะจางลงเรื่อยๆ ดิฉันดีใจมาก สามีก็ดีใจ เราคิดว่าครั้งนี้ต้องหายแน่ๆ
วันที่บีบหัวใจที่สุดก็มาถึง ตอนอายุครรภ์20สัปดาห์ จู่ๆเลือดก็ไหลออกมาเยอะมาก  สีไม่เข้ม ดิฉันรีบไปหาหมอที่รพ ที่ทำงานอยู่ คุณหมออัลตราซาวด์ไม่เจอน้ำคร่ำเลย น้องไม่มีน้ำคร่ำให้ดิ้นเลย มันจะเป็นไปได้ไง ดิฉันเพิ่งอัลตราซาวด์ไปทุกอย่างปกติ ตอนนั้นหัวใจสลาย ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวมันมืดไปหมอ คุณหมอบอกว่าน้องอาจจะอยู่ไม่ได้ ในสภาวะแวดล้อมนี้ ถึงแม้ ณ ตอนนี้ หัวใจยังเต้นอยู่ แต่ต่อไปถ้าน้องยังอยู่ในที่ที่ไม่มีน้ำคร่ำ อาจจะพิการได้ ( กลุ่มอาการpotter sequence)หรืออาจจะเสียได้ หรือไม่ร่างกายจะขับออกมาเอง การที่มีเลือดออกจางเป็นอาการนำของการคลอด และมีน้ำคร่ำผสมด้วย ตอนนั้นคุณหมอให้เลือกว่าจะยุติการตั้งครรภ์หรือประคับประคองไปเรื่อยๆ ดิฉันเลือกประคับประคองไปเรื่อยๆ รักษาเป็นน้ำคร่ำแตกก่อนกำหนด (PPROM) ให้ยาฆ่าเชื้อ นอนรพ.อย่างไม่มีกำหนดและที่ลูกไม่ดิ้น เพราะน้องไม่มีน้ำคร่ำนี่เอง ดิฉันพร้อมสู้ไปกับลูก หัวใจเขายังเต้นอยู่ ดิฉันก็จะไม่ท้อแม้ว่าหนทางปลายทางอาจจะไม่มี ดิฉันนอน รพ.ได้3คืน ขณะนั้นเลือดและน้ำคร้ำก็ไหลเรื่อยๆ และดิฉันยังพบว่ามีการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะอีกด้วย การรักษายังคงเป็นไปอย่างต่อเนื่อง
คืนวันที่3 ตอน1.30น ดิฉันปวดท้องมาก ถี่ขึ้นเรื่อยๆ มันเป็นเหมือนอาการจะคลอดรึป่าวไม่แน่ใจ ทนปวดจนถึง4:30น เริ่มไม่ไหว แจ้งพยาบาลเขาจึงพาดิฉันไปห้องคลอด (ซึ่งก่อนหน้านี่คุณหมอบอกว่า ดิฉันอาจจะคลอดได้ตลอดเวลา และไม่อาจจะยับยั้งการคลอดได้ เพราะน้องไม่สามารถอยู่ในภาวะที่ไร้น้ำคร่ำได้) เมื่อถึงห้องคลอดไม่นาน น้องก็คลอดออกมา อัตราการเต้นหัวใจอ่อนมาก และนิ่งไปในที่สุด ตอนนั้นดิฉันมึนและงง เสียใจ ถึงแม้ว่าจะทำใจไว้แล้ว แต่พอเอาเข้าจริงๆมันยากที่จะทำใจมาก เราได้พาน้องไปทำพิธีตามศาสนาตามที่จะสามารถทำได้

คุณหมอได้อธิบายการแท้งสาเหตุว่า
1 ปัจจัยด้านทารก >> ลูกดิฉันปกติ ไม่เกิดจากปัจจัยนี้
2 ปัจจัยมารดา>> มีการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ การพักผ่อนไม่เพียงพอ ภาวะเครียด การเดินและทำงานหนัก อาจทำให้น้ำคร่ำรั่วได้ ในเคสของดิฉันรูรั่วค่อนข้างใหญ่ น้ำคร่ำจึงไม่มีเหลืออยู่เลย

ณ ตอนนี้ยังทำใจได้เพียงเล็กน้อย เราอยู่ด้วยกันมา5เดือน ฟังเพลงก่อนนอน อ่านนิทานก่อนนอนทุกวัน แต่สักวันดิฉันจะเข้มเเข็งให้ได้ พ่อกับแม่รักหนูสุดหัวใจ
ไปสู่..สุคตินะลูกนะ