[๑๙๔] ดูกรภิกษุทั้งหลาย 

เราไม่เล็งเห็นบุคคลอื่นแม้คนเดียว ที่ปฏิบัติเพื่อไม่เป็นประโยชน์เกื้อกูล ไม่เป็นความสุขแก่ชนเป็นอันมาก เพื่อความ
มิใช่ประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความทุกข์แก่เทพยดาและมนุษย์ทั้งหลาย เหมือนกับโมฆบุรุษชื่อว่ามักขลินี้เลย

ดูกรภิกษุทั้งหลาย
เปรียบเหมือนบุคคลพึงทิ้งลอบไปที่ปากอ่าว เพื่อไม่เป็นประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความทุกข์ เพื่อความเสื่อม
ความพินาศแก่ปลาเป็นมาก แม้ฉันใด

โมฆบุรุษชื่อว่ามักขลิก็ฉันนั้นเหมือนกันแล  เป็นดังลอบสำหรับดักมนุษย์ เกิดขึ้นแล้วในโลก
เพื่อมิใช่ประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความทุกข์ เพื่อความเสื่อม เพื่อความพินาศแก่สัตว์เป็นอันมาก ฯ

บางส่วนจาก
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๒
อังคุตตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาต
http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=20&A=950&Z=1002&pagebreak=0