บอกก่อนเลยว่าตั้งแต่เด็กเราเป็นเด็กร่าเริ่ง ตีสนิทกับคนอื่นได้ง่าย ชอบช้วยเหลือคนในบ้าน คนแถวบ้านใช้อะไรก็ไป ส่วนเรื่องเรียนช่วงประถม ถึงม.3 เราไม่เก่ง แต่เป็นคนขยันทำขยันลอกเลยไม่ค่อยมีปัญหา เราสนิทกับพ่อ พ่อเราทำดีกับเรา แต่กับแม่นิ่แย่ตั้งแต่เรายังไม่เกิด จนจบม.3 เราแม่โดนบังคับให้เรียนเทคนิกซึ่งเราไม่อยากเรียน เราเก่งเรื่องวาด ออกแบบ ส่วนนึงก็อยากเป็นเชฟด้วย แต่โดนบังคับ เลยได้โควต้าจาก รร พอสมัครเรียนเสจรอวันเรียนปรับพื้นฐาน แต่ไม่ได้เรียนเพราะพ่อแม่เลิกกันแล้วย้ายบ้านสถานที่เรียนได้มาอยู่ภาคที่ไม่รู้ภาษา เราสนิทกับพ่อนะแต่ต้องมาอยู่กับแม่เพราะพ่อดูอันตลายจิงๆ พอไปเรียนที่ใหม่ ก็ไม่มีเพื่อน ทักไลน์บอกแม่ทุกวันแม่ไม่เคยตอบ รู้สึกแย่แล้วไม่อยากเรียน แต่ก็มีคนสงสารเรา เรยได้เป็นเพื่อนกัน จนมาม.6 ซึ่งรรนี้มีแต่สาย วิทย์-คณิต แล้วสลับเด็กทุกปี จนมาตอนนี้เราไม่มีเพื่อนเลย มีพอไปกินข้าว แต่ไม่ถึงขนาดที่ทักคุยหลังเรียน เพราะเคยทักถามการบ้านยังไม่อยากจะตอบเราเลย เราเป็นคนนิ่งเงียบ ไม่ค่อยยิ้ม เพื่อนต่างพากันหัวเราะ มองเราเป็นตัวตลก ทำอะไรก็ขำ เราแย่มาก แล้วอีกอย่างเราเรียนไม่รู้เรื่องเลย ในใจอยากเรียนสายอื่น แต่ไม่มีทางเลือก เราโง่มากเลยเป้นส่วนหนึ่งเพื่อนไม่เข้าหาม.6เทอมแรกเราขาดบ่อยมาก ไม่ติดมส แต่ติด0แทน พอไปแก้ดันไม่เจอครูซักที จนตอนนี้เทอม.ไม่อยากทำอะไรแล้ว อยากลาออก ท้อทุกครั้งที่ไป ไม่มีความสุขเลย เรียนไม่เข้าใจ เพื่อนไม่มี โดนมอง นินทา เห็นเราเป็นตัวตลก ยิ่งผชในห้องยิ่งดูถูกเรา ขนาดเรานิ่งๆ อาจารย์บางคนยังไม่ชอบเราเลย มันแย่หมดทุกอย่าง อยากกลับไปเป็นเด็กร่าเริงแบบเก่า สนิทกับคนอื่นง่าย เด็กกิจกรรม แต่ตอนนี้ดิ่งลงหมดทุกอย่าง ขนาดฝันยังฝันเรื่องร้ายๆ รถชนบ้าง ฏ่าตัวตายบ้าง อยู่ในป่าบ้าง แล้วชอบฝันว่าไปเยี่ยมพ่อบ่อยครั้ง คือเคยไปหาจิตแพทย์ครั้งนึงตอนม.4 หมอให้กินยาเรากลับไม่กินแอบโยนทิ้งตลอด เพราะคิดว่า สภาะแวดล้อมสังคมจะช้วยได้อย่างเดียว
 ตอนนี้ไม่อยากเรียนสู้หน้าใคร อยากทำงานมากกว่า แต่กลัวคนที่บ้านรับไม่ได้ เพราะเขาเป็นข้าราชกาล
อยากหาทางออก ไม่อยากคิดฆ่าตัวตาย..