มีคนคนหนึ่งมาจีบเราค่ะ เเรกๆอะไรก็ดีงามไปหมด ทำเพื่อเรา เขาเป็นคนเเรกของเราค่ะ ผ่านไป2เดือน เราเริ่มทะเลาะกันเพราะความไม่เข้าใจ แต่ก่อนเขาตอบแชทเราตลอดนะคะ แต่หลังๆไม่ และบอกว่างานยุ่ง เราเคยเล่นมือถือเขา เราเห็นเเชทกับสาวที่ทำงานเป็นการเเซวกัน กับคนที่เขาเคยคุยที่บล็อคเเชทเขา แล้าเขาง้อบอกว่าอย่าบล็อคเเชทได้ไหม เป็นเพื่อนกันได้ รอมาเลี้ยงเนื้อย่างอยู่ แล้วชื่อแชทที่แฟนเราตั้งให้คนๆนั้นก็แบบเรียกเเบบน่ารักๆ เราเห็นก็บอกเขาว่าเราไปชอบนะ เขาก็บอกว่าโอเคจะไม่ทำ จากนั้นมันทำให้เราระแวงค่ะ เขาบอกงานเยอะ ไม่อยากให้โทรให้ทักมา บอกเรา5โมงได้ไหมค่อยโทรค่อยทัก เเต่เราอ่ะคิดถึงเขาเราก็อยากทักถามเขาบ้าง ว่ากินข้าวเที่ยงยังไรงี้ แล้วเลิกงานเขาไปกินเลี้ยงกับเพื่อนเขาก็ไม่บอกค่ะ จนกระทั่งเลย5โมงไป เราก็อยากคุยกับเขาหลังเลิกงานอ่ะ แต่เขาไม่บอกก่อนว่าไปไหน เราก็ไม่รู้ก็รอ รอไม่ไหวก็โทรหา ในแต่ละวันคือ ตื่นเช้าเขาไปทำงานเราก็เรียน(ฝึกงาน) เที่ยงเขาไม่ให้ทักเราก็พยายามไม่ทัก 5โมง เราก็รอแล้วก็โทรไปเขาก็ไปกินข้าวกับเพื่อน กินเลี้ยงกับเพื่อน กลับมา2-3ทุ่ม เขาก็บอกเราว่าจะไปอาบน้ำโน่นนี่ 4ทุ่ม จะได้คุยกัน เขาก็หลับ เขาไม่เคยถามกับเรื่องชีวิตประจำวันเราเลยค่ะ เราน้อยใจนะ สะสมมากนานอยู่ เราสงสัยว่าเราเป็นเเฟนกันหรอ ทักไปก็ไม่กล้าทั้งๆที่คิดถึง แต่ละวันไม่รู้เลยว่าเธอจะไปไหน เพราะเราโทรไปเขาก็หงุดหงิด บอกรำคาญก็มี เมื่อเราถามว่าเขาไปที่ไหน กับใคร จนทะเลาะกัน เราจะถอยออกมา เขาบอกไม่เลิก เเต่เขาไม่ปรับตัวอะไร มันก็วนอยู่แบบนี้อ่ะค่ะ คิดถึงแต่ทัก โทรหาก็กลัวรำคาญ ไปไหนไม่บอก จนเมื่อวานเราก็ทะเลาะกันอีก เขาบอกกับเราว่าจะเอาไง เลิกเลยไหม เราได้แต่ร้องไห้ แต่เขาก็ไม่ได้สงสารอะไรนะคะ เราก็พยายามไม่ให้เขาได้ยินเสียง กลับเป็นเราที่ยอมเขา ไม่ทักหาเขา ไม่โทรหาก่อน รอเขาทำทุกอย่างเสร็จจริงๆถึงจะโทร กลัวจะโมโหใส่เราถ้าเราถามเขา แค่บอกว่าวันหยุดมาหาหน่อยนะ ก็บอกว่าไม่ต้องมาสั่งเดี๋ยวไปหาเอง

#เขาคิดว่าการที่เขาเสียความเป็นตัวเอง กับการที่ต้องตอบแชทเราในระหว่างวัน กับการที่ต้องบอกว่าไปไหน เขาเสียงเราไปได้ แต่เขาไม่ยอมเสียความเป็นตัวเอง แต่เราคิดว่ามันคือการเอาใจใส่อ่ะ เราไม่ได้หวังให้เขาเสียความเป็นตัวเองขนาดนั้นเพื่อเรา เราต้องการแค่ความใสใจ
ก่อนหน้านี้เขาบอกว่าจะบอกก่อนว่าจะไปไหน เพื่อไม่ให้เรารอ ทักไปตอนเที่ยงได้ หลังจากตกลงกัน พอเราคุยด้วยก็ทำหงุดหงิดใส่ บอกว่ากินข้าวไม่ลงบ้าง เราก็ทุกข์ค่ะ บอกเขาว่าไม่ต้องแล้วก็ได้ ยังไม่ถึงวันด้วยซ้ำนะคะ
ตอนนี้กลายเป็นเราที่ยอม ยอมที่จะไม่ทักไปบ่อย ไม่ถามว่าเขาไปกับใคร เพราะเขาตะโมโห เหมือนทุกอย่างจะชัดนะคะว่ามันเข้ากันไม่ได้ 
เราควรจะถอยดีไหมคะ แต่ก็ทำใจลำบาก  แต่อยู่ไปก็มีแต่ความน้อยใจ