ตอนนี้เราคบกับแฟนมา 8 ปีจนมีลูกและอยู่ด้วยกันจนปัจจุบันนี้เราขอแยกมาอยู่บ้านเรากับลูกสองคนส่วนแฟนอยู่บ้านเขาเอง...สาเหตุที่เราย้ายกลับมาอยู่บ้านเพราะว่าเราเบื่อที่เขาไม่สนใจเราเลย..เขาสนใจเพื่อนมากกว่าเรากับลูกตอนที่เรากับลูกยังอยู่บ้านเขาเขาก็คือไม่สนใจเลยคือสนใจแต่เพื่อนที่เข้ามากินเหล้าด้วยทุกว่า...คือทุกวันบ้านแฟนเราจะมีเพื่อบของเขาเข้ามากินเหล้ามาร้องเพลงกันทุกวันแล้วเข้าก็คือไม่สนใจเราเลยเราเลิกงานมาดึกอยากพักผ่อนก็ได้ยินแต่เสียงเขากินเหล้าร้องเพลงกับเพื่อนคุยกันเสียงดังทุกวัน..จากแต่ก่อนคือเราจะต้องกินข้าวพร้อมกันเข้านอนพร้อมกันแต่ตอนนี้คือเปลี่ยนหมดเราต้องมารอเขาเข้าบ้านห้าทุ่มบ้างเที่ยงคืนบ้างแล้วเราถึงจะได้กินข้าวถึงจะได้นอนบางทีเขาก้อขอออกไปบ้านเพื่อนเข้าบ้านตีหนึ่งตีสองเขามาเราก้อหลับไปแล้วเขาก็จะชอบแอบทักคุยกับแฟนเก่าบ้างหรือจีบคนอื่นบ้าง(แต่ส่านมากคือเขาจะชอบทักคุยกับแฟนเก่าบ่อยมากๆ)พอเราจับได้ก้อบอกไม่มีอะไรแต่คือแบบคุยบ่อยจนตอนนี้เราจับได้แล้วเราไม่รู้สึกอะไรแล้วค่ะ..เหมือนบ่อยจนเราชินเราก็เลยขอพาลูกกลับไปอยู่บ้านกับพ่อแม่ตัวเองเพื่อที่เราอยากรู้ว่าเขาจะโทรหาหรือคิดถึงเรากับลูกบ้างหรือเปล่าแต่สุดท้ายก็อเหมือนเดิมคือไม่โทรไม่ทักไม่สนใจเหมือนเดิมพอเราโทรไปก็จะชอบหงุดหงิดบอกว่าเปิดเพลงอยู่หรือเล่นเกมอยู่...แล้วเราทะเลาะกันบ่อยมาตั้งแต่เราจับได้ว่าเขาแอบคุยคนอื่นจนเรามาอยู่บ้านก็ทะเลาะบ่อยจนตอนนี้เราเบื่อมากๆที่ต้องทะเลาะจนด้วยความที่เราอยากรู้ว่าเขาจะโทรหาเราไหมจะแชทหาเราไหมถ้าเราไม่ติดต่อไปคือสรุปแล้วไม่เลยไม่ทำอะไรสักอย่างเลยที่ทำให้เราคิดว่าเขายังรักเราอยู่และเขาก็นอกใจเราทุกครั้งที่มีโอกาส....แต่ตอนนี้เราแยกกันอยู่แต่ยังไม่ได้เลิกกันก็ยังเป็นผัวเมียกันอยู่แค่ไม่ได้อยู่ด้วยกันทุกวันเหมือนเดิมพอลูกหยุดเรียนเราก็พาลูกไปนอนกับเขาไปเล่นกับปู่กับย่าอยู่...แต่แค่เราเริ่มรู้สึกว่าเราไม่อยากคุยกับเขาแล้วก็ไม่มีความรู้สึกว่าอยากไปหาเขาเลย...แล้วพอเวลาเจอกันเขาก็จะชอบพูดทำให้เราโมโหหงุดหงิดอารมณ์เสียทุกครั้ง(เรามีความคิดที่อยากเลิกกับเขาแต่เราก็สงสารลูกและก็มีความรู้สึกแวบขึ้นมาว่าเราก้อยังห่วงเขาอยู่)แต่ก็ส่วนนึงคือเรามีปัญหากับครอบครัวเขาด้วยคือน้องสาวกับแม่ของเขาด้วยก็เลยทำให้เราคิดที่อยากจะเลิกกับเขา…แต่ที่ยังไม่เลิกเรากลัวมีปัญหาว่าเขาจะมาเอาลูกไปด้วยค่ะเพราะว่าลูกเราก็อยู่บ้านเขามาแต่เด็กจน 4 ขวบแล้วเราก้อพาลูกมาอยู่บ้านเราลูกก็เลยคิดถึงบ้านเขาอยู่