คือผมเครียดมากกับปัณหาชีวิต เริ่มเล่าตั้งแต่แรกเลยนะคับ สมัยก่อนผมจะอยู่ด้วยกัน 3 คน โดยมียายด้วย ตอนที่แม่มีแฟนใหม่ คบกันแรกๆแม่ก็มีนิสัยที่ดีแฟนแม่ก็ดีนะ แต่พอนานๆไปเราเริ่มมองออก คือแม่เราทำงานคนเดี่ยว ส่วนแฟนใหม่นอนอยู่บ้าน ทำงานบ้างไม่ทำบ้างจนโดนไล่ออก เปลี่ยนบริษัทบ่อย แต่แม่ก็ยังรักเค้า แล้วเค้ากับแม่ก็ชอบไปไหน2คนด้วยกันบ่อยๆ โดยปล่อยให้ผมอยู่กับยาย แต่ผมก็ไม่เหงาเลยนะ เพราะผมมียายค่อยคุยด้วยตลอดเป็นกำลังใจที่ดี มีบางวันแม่กลับบ้านดึก ยายเราก็ไปนั่งรอแม่กลับมาด้วยความเป็นห่วงเราก็สงสารยาย พอแม่กลับมากลับไม่สนใจยายเลย แล้วนรกก็เริ่มตั้งแต่ตอนนี้.....
ยายของผมเกิดเสียชีวิตด้วยโรคหัวใจ ผมเสียใจมากนะคับ เป็นทุกข์อยู่ข้างในแต่ไม่ได้แสดงออกมา ผมเลยเหลือแค่แม่แล้วแฟนใหม่แม่ แต่ยิ่งอยู่ไปเหมือนอยู่ตัวคนเดียว แม่ไม่เคยใส่ใจเราเลย เราพูดเราเตือน กลับเป็นด่าเรา เพราะเราอยู่บ้านตลอดจะแอบได้ยินแฟนใหม่แม่คุยกับคนอื่น ซึ่งผมมั่นใจไม่ใช่แม่แน่ๆ
จนแม่เราจับได้ ว่าแอบคุยกับคนอื่นจิงๆ เพราะไปเห็นรูปในมือถือ แม่เราจึงขอเลิก บอกเลยว่าเราโครตมีความสุข และแล้วไม่นาน ประมาณ 1 อาทิตย์ และแล้วแม่ก็ทำใจไม่ได้ แฟนใหม่มาขอคืนดี แม่กลับให้อภัย ทั้งทีมันทำให้แม่เราเจ็บปวดแต่แม่ก็ยังให้อภัยมัน เราก็ไม่รู้จะพูดยังไง รู้ว่าพูดไปแม่ก็ไม่เชื่อ ด่าเราอยู่ดี และแล้วไม่นานคับแฟนใหม่แม่มันก็หายไปเกือบเดือนได้หลังจากคืนดีกัน แม่เราร้องไห้ทั้งนอนไม่หลับ เราก็ต้องไปปอบใจแม่ คอบใฝ่แม่ เราได้คุยกับแม่มากขึ้น รู้สึกดีมากช่วงนั้น แม่มีเงินเหลือเก็บ พาเราไปกินข้าว ต่างจากที่มาอยู่กับแฟนใหม่ แม่แทบไม่เหลือเงินเลย เราดีใจมากที่แม่เราคนเดิมกลับมา แต่ผ่านไปได้เดือนมันกลับมา เราคิดแน่ๆว่าแม่ต้องด่ามันตบมันไล่มันออกไป แต่กลับกันคับ แม่กลับกอดมัน ผมไม่อยากอะไรกับแม่แล้ว คือผมคิดอย่างเดี่ยวว่าเรียนจบผมจะไปอยู่ที่อื่น ปล่อยให้แม่เค้ามีความสุขของเค้าไปเราอยู่ก็เหมือนปัญหาของเค้า เพราะพูดไรไปก็โดนด่าตลอด แล้วอีกอย่างที่ผมรับไม่ได้เลยจิงๆคือแม่จะมีไรกับแฟนเก่าในห้องนำ เราได้ยินบ่อยมาก ซึ่งคนที่เป็นลูกฟังมันรู้สึกเจ็บใจจริงๆ ทำไมแม่ถึงใจง่ายแบบนี้ ทั้งที่มันก็ทำผิดกับแม่หลายเรื่อง
แถมมันยังเอารถยนต์แม่ไปชนที่เสาไฟฟ้า ไม่รู้มันไปเมาที่ไหนมา แม่เราเป็นห่วงมันมาก ถึงกับบอกเราถ้ามันเป็นไรไปกูคงต้องลางานมาดูมัน เรานี้อึ้งเลย หมดคำพูด ค่ารถก็เสีย ยังต้องลางานมาเฝ้ามัน พักหลังผมก็ไม่ได้คุยไรกับแม่ละ ผมอยู่ตัวคนเดียว ผมอยากจะเรียนจบไวๆ หางานทำ เพื่อที่จะไปให้พ้นๆแม่ 
เพราะผมทนกับคำด่าแม่ไม่ได้จิงๆมันทำร้ายจิตใจมาก ด่าคือแบบแรงมาก เช่น ไปตายไหนก็ไปปะ บางทีก็ด่า สัส จนเรารับไม่ได้อะ คนที่เป็นลูกโดนแม่ด่าขนาดนี้มีหรอที่จะไม่เสียใจ บางครั้งถึงกับอยากฆ่าตัวตาย มันทรมาณมาก มีอยากเดียวคือเราต้องเข้มแข็ง พยายามเรียนให้ดี เรียนสูงๆเพื่ออนาคต
ปัจจุบันผมก็จะจบวิศวะแล้ว อีก 1ปี ตอนจบคงไม่มีคนมายินดีกับผมหรอก แม่ก็คงจะอยู่กับแฟนใหม่เค้า แต่ไม่เป็นไร เราภูมิใจในตัวเองดีกว่า ยิ้มสู้ปัญหา ใครเจอปัญหาอะไรขอให้เข้มเเข็งไว้นะครับ แล้วซักวันมันจะดีเองผมเชื่ออย่างนั้น