สังเกตได้จาก การใช้คำพูดตำหนิอย่างโน้นอย่างนี้ เช่น เห็นไหมขาดไอ้คนนี้แล้วจะแพ้, แพ้อีกแล้วทั้งชาติ, มันเล่นไม่ดี เสร็จแล้วก็จะมาเปรียบเทียบกับคนอื่น เวียดนามดีอย่างโน้นดีอย่างนี้ แล้วมันก็จะมีพวกไม่มั่นใจในตัวเองมาพูด เห็นไหม สนามมันอาถรรพ์ โค้ชไม่ดี นักเตะกาก แล้วก็จะยอมแพ้ต่อสิ่งที่ตั้งเอาไว้ บอลโลกชาติหน้าก็ยังไปไม่ได้เลย แล้วก็จะอิจฉาคนอื่น เวียดนามชนะUAE แล้วนะ คงจะได้ไปบอลโลกก่อนเราแน่เลย สิ่งเหล่านี้คือนิสัยพวกขี้แพ้ เพราะพวกขี้แพ้มักจะเอาแค่ผลลัพธ์เพื่อเอาไปโม้กับคนอื่นกดทับคนอื่นเท่านั้น
กว่าเราจะขี่จักรยานได้เราล้มมากี่ครั้งได้แผลมากี่แผล ถ้าเราล้มเลิกตั้งแต่จักรยานล้มครั้งแรกเราจะขี่มันได้รึเปล่า “คนที่ล้มเหลวใช่ว่าจะประสบความสำเร็จทุกคน แต่คนที่ประสบความสำเร็จทุกคนต้องเคยล้มเหลวกันมาแล้วทั้งนั้น” 
บอลไทยก็เหมือนขี่จักรยาน  กว่าจะขี่ได้ไปบอลโลกได้ ยังต้องล้มอีกหลายครั้ง มีแผลอีกหลายแผล ขอแค่อย่ามีนิสัยขี้แพ้ แล้วเราจะไปบอลโลกอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ 
เม็ดเงินคือคนที่น๊อคปาเกียวคนแรกได้ แล้วเม็ดเงินยิ่งใหญ่กว่าปาเกียวรึเปล่าก็คิดดูเอาเองแล้วกัน