ขอเล่าหน่อยนะคะ นิสัยหนูส่วนตัวคือไม่คุยและไม่สนใจ อะไรๆก็ได้ เพือนก็ไม่มีเลยก็ได้มั่ง ทำอะไรด้วยตัวเองทุกอย่าง หาเงินเองเรียนเอง ไม่สนใจเรื่องแนวรักๆใคร่ๆเลยที่ผ่านมา จนมาเจอพีเขานี้ละคะ ตอนแรกก็ไม่คึดอะไรจริงๆ เพือนพีเขาก็ชวนคุยแต่หนูไม่คุยด้วยประมาณถามคำตอบคำบางทีก็เมินจนพวกพีๆเขาก็ไม่คุยด้วยละ55555+เพราะงั้นสิ่งที่ทำได้ตอนเจอหน้าเขาคือมองหน้ากัน และทุกครั้งพีเขาจะมองแบบเหมือนมีอะไรสักอย่างในแววตาเขา เขาจ้องแบบไม่หลบสายตาเลย ครั้งหนึ่งจ้องจนยื่นค้างหน้าประตูเลยแว่วตาก็แบบเดิมเลยจ้องแบบเขม็ง หนูก็หันไป แล้วก็เดินผ่านไปเฉยๆ  จนวันหนึ่งเขาบอกว่า อ่ะซื้อขนมมาฝาก แล้วก็ยื่นให้หนูตรงหน้าเลย งงพีเขาทำงานทุกวันจะเอาเวลาไหนไปเทียว! แล้วหนูก็คึดได้ว่า สงสัยจะกินไม่หมดหรือไม่ก็เอาจากงานบวชงานบุญละมั่ง-*- หนูก็ไม่ได้รับไว้คะ ส่ายหัวอย่างเดียว แต่ก็รู้สึกผิดนะเสียมารยาทไงไม่รู้ วันต่อมาเลยขอเฟสพีเขาจากเพือน ซึ่งพีเขาก็บอกให้ต่อหน้าเลย555+แล้วใครมันจะไปกล้ารับละวะ ส่ายหัวอย่างเดียว พีเขาก็ทำท่าเหมือนจะเดินผ่านแต่เขาก็ชะงักรออยู่ประมาณ2-3รอบ เหมือนรอว่าจะเอามั้ย ซึ่งก็นั้นละคะ ส่ายหัวเหมือนคนบ้า ทั้งๆที่ใจจริงอยากได้จุง5555+วันต่อมาเขาก็ย้ายที่นั่งจากที่เห็นกันได้ เขาก็นั่งแบบหลบๆไม่ได้เห็นหน้าอีกละ เขาหลบหน้าไปเรียบร้อยคะ หนูเศร้ามาก ปกติหนูไม่เคยชอบใคร ไม่เคยโดนเมินมีแต่เมินคนอื่น แค่สงสัยคะทำไม่พีทำเหมือนอยากรู้จักหนู แล้วตอนนี้หนูอยากรู้จักพีทำไม่พีไม่อยากรู้จักหนู....ช่วยตอบหน่อยคะ หนูทำอะไรผิดไป..//เรื่องราวที่เล่าทิ้งช่วงห่างกันนานคะ