เล่าคราวๆนะคะว่าทำงานวันแรกมันมีงานให้ต้องไปเจอกับคู่กรณี ซึ่งเขามีดีกว่าเราทุกอย่างเลยคะเรื่องงาน ไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัว ไม่เคยคุยด้วยกัน ไม่รู้แม้กระทั้งชื่อเขา แต่เจอกันทุกวันคะ และเวลาเดียวคือตอนที่มีงานต้องทำตรงที่เขาอยู่พอดี แล้วพอเขาเห็นเราเขาก็เรียกเพือนเขาที่นั่งข้างๆให้หันมามองเราแล้วก็พูดกันซึ่งเราไม่ได้ยินเพราะมีกระจกกั้นเอาไว้ พูดไปขำเราไป พอเพือนเขาหันมามองเราก็หลบหน้าเขาก็พยายามมองจนเราทำตัวไม่ถูก สงสัยอะไรติดหน้าป่ะว่ะ หรือโบว์ติดผมเบี๊ยว หรือหน้าม้าแหว่ง แล้วพอเลิกงานเขาก็ต้องเดินผ่าน เพือนๆเขาก็จ้อง(ใช้คำว่าจ้องหน้า)แล้วก็เดินผ่านไป ไม่พูดไม่ขำ เราเป็นคนเงียบๆไม่พูดไม่คุยถ้าไม่มีธุระ แม้แต่กับหัวหน้าเราก็ไม่สนิท เหมือนเราเป็นคนนอก แต่มีความสุขกับงานนี้อยากจะทำไปนานๆ เพราะมันเป็นงานที่ชอบเลย แต่เจอพีๆเขาทำงี้ กลัวจะมีปัญหา เลยอยากถามว่าเขาคึดอะไรกันอยู่ ถ้ารู้ว่าเขาคึดอะไรจะได้แก้ได้  คนที่ต้องเจอหน้ากันทุกวันอานะคพ ไม่อยากมีปัญหา แต่ก็ไม่รู้ว่าเขาคึดอะไร เลยไม่รู้ว่าควรจะไปขอโทษหรือยังไงดี เพราะเราก็ไม่ได้ทำผิดอะไรนิ